My Nerdy Ex Became A Campus Princess (COMPLETED)

Chapter 26

Minsan sa buhay, may mga gusto tayong mga bagay na hindi natin nakukuha.

May mga bagay na hindi natin ginusto pero bigla na lang dadating.

May mga bagay na ayaw nating mawala pero bigla na lang maglalaho na parang bula.

May mga bagay na binitawan na natin bigla na lang babalik.

Sabi nga nila, life is full of surprise.

Tama nga naman diba?

Sino naman ang hindi masusurpresa kapag yung taong sobrang mahal nila, bigla na lang may mahal nang iba.

Kapag yung mga taong binitawan na nila, babalik na lang bigla.

Everyone can't tell what's about to happen on their lives.

Kaya tayo nasasaktan, kasi minsan, yung mga taong ayaw nating bitawan, bigla na lang tayong iiwan.

Kaya tayo nalilito sa ating mga nararamdaman, kasi yung mga taong akala natin wala na, bigla na lang babalik pa pala.

Pero paano kapag bumalik yung taong minahal mo dati at sinaktan ka dati, at sasabihing mahal ka pa pala nila, at ni minsan hindi nawala ang pagmamahal na yun?

Aasa ka ba ulit sa mga salitang binitawan niya?

O mas pipiliin mo na lang na pagtuunan ng atensiyon yung taong nandiyan parati sa tabi mo nung mga oras na akala mo nag-iisa ka na?

×Valentine

**

×OLIVIA VALENTINE×

"Pumupunta ka rin pala dito", Ken said more in a declarative tone and not a question.

I took a deep breath but I didn't made it too obvious.

Ang hirap huminga kapag ganito kalapit sa'yo ang taong minahal mo noon nang sobra.

"Ngayon lang ulit ako nakapunta dito pagkatapos kong bumalik galing France", tugon ko sa kanya habang nakatingala ako sa langit.

Tumila na nga ang ulan, pero madilim parin ang kalangitan.

Parang sa pagmamahal din no? Ubos na nga yung luha mo kaiiyak, pero kahit ganun, ramdam mo parin ang sakit.. sakit nang pakiramdam nang minsan niyang paglisan.

This is the first time we talked like this after a couple of years.

"This is the 854th day since I started visiting here"

Wala sa sariling naibaling ko sa kanya ang tingin ko.

854th? Ibig sabihin, simula nung naghiwalay kami palagi na siyang pumupunta rito?

*lubdub..lubdub*

"I always come here since after.. after broke up", dagdag niya sa isang mahinang boses.

*lubdub..lubdub*

I remained in silence. Embracing the tranquility of surroundings.

Ano ba kasi ang dapat kong sabihin?

That our memories kept haunting me, that's why I was here?

That my feelings is starting to be familiar to me again?

Ang hirap nang magbitaw ng salita. Lalong-lalo na't hindi ko alam kung anong pwedeng susunod na maging resulta.

The last time I've confess this damn feelings, iniwan lang ako sa ere.