Chapter 69

837 17 0
                                    

"Minsan, may mga bagay talaga na kailangan mo nang sukuan kahit gusto mo pang ipaglaban. Kasi mas masakit kapitan yung taong matagal ka nang binitawan."

—Sash

~×~

×OLIVIA VALENTINE×

Halos isang oras na akong nakatambay lang dito sa gilid ng dagat. Yung dagat kung saan minsan akong dinala ni Marcus.

It's already 1:17 p.m. I haven't eaten my lunch yet. Supposedly, we always have classes every 1:00 p.m after lunch break. Kaya lang, yung prof. namin para sa 1:00 p.m na subject na yun. Absent raw. She went out of town with her family raw.

So fortunately, vacant namin hanggang 2:30 p.m.

"So.. You're here", mabilis akong napalingon sa likod ko kung saan nanggaling ang boses.

"What are you doing here?", I casually asked him.

"You're the one who is supposed to be asked by that question. What are you doing here?", tanong niya sakin bago siya umupo sa tabi ko.

"It's none of your business, Marcus", matigas kong tugon sa kanya na hindi man lang ako nag-abalang lingunin siya.

I saw him glance at me on my peripheral vision.

"Hmm.. Marcus", he repeated his name.

"You used to call me.. King", I can sense the bitterness the way he said it.

I slowly glanced at him feeling guilty. Gaano na nga ba kalaki ang ipinagbago ko?

Neither of us say a single word after that conversation. Ghad. This is the most awkward thing ever.

Nakakabingi ang katahimikang bumabalot samin.

Malayong-malayo sa kung gaano kami kasayang mag-kuwentuhan noon.

×MARCUS KING×

I Just don't know how to break this silence embracing us.

Lihim ko siyang sinulyapan at tahimik lang siyang nakatingin sa kalmadong dagat.

I admit. Nasasaktan ako sa pagbabago niya ngayon. It seems like my old bestfriend is already gone.

Alot of things about her already changed.

The way she talks. The way she look anybody in the eyes. There's no glimpse of emotions behind her eyes anymore. It feels like she's been already living in her own new world where she's all alone.

"Gotta go", mabilis akong nag-angat ng tingin sa kanya ng tumayo na siya at pinagpagan ang sarili niya.

"Ikaw? Ayaw mo pang sumabay?", she asked me.

"Susunod na lang ako"

She just shrugged and immediately turned her back on me.

Tahimik ko na lang siyang sinundan ng tingin habang naglalakad siya palayo.

I heavily sighed.

Hindi ako handa sa ganitong pagbabagong nangyayari sa kanya.

If I could just take away all the pain that she's keeping to herself right now. Gagawin ko. Bumalik lang ang dating siya.

Maya-maya pa ay tumayo na rin ako mula sa pagkakaupo ko sa buhangin at pinagpag ang sarili ko.

I wished things weren't as complicated as this. I really wish.

My Nerdy Ex Became A Campus Princess (COMPLETED)Where stories live. Discover now