|[ 23 ]|

3.3K 451 168
                                    


مشغول خوردن شكلاتايى بودن كه زين از توى كوله ش پيدا كرد . خداروشكر تو اين دو روز گشنه نميموندن . شايد چيز زيادى براى خوردن نداشتن ، اما مامان زين براى اون و 'هرى' كه ميخواستن به كمپ برن يه عالمه خوراكى گذاشته بود .

سكوت عجيبى بينشون بود . انگار ميترسيدن حرف بزنن . اما سئوالاى زيادى تو ذهن زين بود كه بايد از ليام ميپرسيدشون . مطمئنا الان بهترين فرصت نبود . اما شايد تنها فرصتى باشه كه بدست مياره تا توى آرامش تنهايى با ليام صحبت كنه .

" ليام ؟" "زين ؟ " همزمان همو صدا زدند .

" اول تو بگو " زين گفت و برگشت سمت ليام .

" نه خودت بگو " ليام گفت و به زين لبخند زد و دستشو روى گوشش كشيد كه زين يه ذره از پمادى كه مامانش همراه با يه عالمه قرص براش توى كوله ش گذاشته بود براش زده بود .
قطعا به درد يه گوش تير خورده نميخورد ، اما بازم از هيچى بهتر بود .

" ميتونم ازت چندتا سئوال بپرسم ؟ " زين آروم و با شك پرسيد . نميخواست دوباره ليامو عصبانى كنه و به خودش هزاربار لعنت بفرسته كه دوباره همون اشتباهو تكرار كرده .

" هرچى كه بخواى " ليام جواب داد و يه گاز ديگه از شكلات توى دستش زد .

" مطمئنى ؟ "

" آره زين بپرس " ليام گفت و لبخند زد .

" چرا گفتى اينكه ليديا به اين حال و روز افتاده تقصير توعه ؟ " زين آروم پرسيد و ليام بعد از شنيدن سئوالش يه نفس عميق كشيد . " اگه نميخواى ميتونى جواب نديا . فقط كنجك- "

" زين؟ " ليام پرسيد ، شكلاتشو پايين گذاشت و آروم رو تنه ى درخت پشتش لم داد و توى چشماى زين نگاه كرد .

" بله؟ " زين خيلى با احتياط جواب داد .
" مگه نگفتم هرچى دوست دارى بپرس ؟ واسه همين اينجورى نكن خب ! من به همه ى سئوالات جواب ميدم . "

زين فقط سرشو تكون داد . ليام دستشو آروم زير سرش گذاشت جورى كه به گوشش برخورد نكنه و ادامه داد :

" خودمم نميدونم چرا همش اينارو به تو ميگم ! ولى مهم نيست . گفتم تقصير منه ، چون واقعا تقصير من بود زين " هنوز شروع به تعريف نكرده بود اما صداش ميلرزيد . شايد به خاطر سرماس . [ :)) ]

" اون روزى كه آدماى تام ليديا رو دزديدن ! اممم - خب - منم باهاش بودم " ليام گفت و نفس عميق كشيد . ديگه گريه واسه امشب بسه ! اون اونقدرام ضعيف نيست .

" ما با هم رفته بوديم . به همون پاركه! همونجايى كه چندبار با هم رفتيم .... اونجارو فقط من و ليديا بلد بوديم ! هروقت هركدوممون ناراحت بوديم ، ميتونستيم اونجا همو پيدا كنيم ! البته اون زمان شبيه الانش نبود ... يه زمين خالى با يه عالمه درخت ! هر وقت ميرفتيم اونجا ليديا كلى نقشه ميكشيد كه ميخوام دفعه ى بعد از بابا پول بگيرم و اينجا رو اين شكلى كنم و كلى واسم توضيح ميداد ! منم بعد از اون اتفاقات اونجارو جورى كه اون ميخواست درست كردم ، اما اون هيچوقت نتونست ببينتش " ليام گفت يه لبخند غميگين زد و چشمشو به آسمون دوخت .

Soulmates or Soul enemies? || Ziam Where stories live. Discover now