PS. I LOVE YOU

~2~

Eva:
Pieter zette het eten op tafel. Hij ging zitten en zei: 'Eet smakelijk!'
Floris en Nick vielen direct aan. Noa twijfelde even en toen propte ze ook een hap in haar mond.
'Is er iets?' vroeg Angelique beripvol. 'Je bent zo stil.'
Wat zou Maurice nu aan het doen zijn? vroeg ik mezelf af. Ik miste hem echt en dat had ik niet verwacht toen we afscheid namen. Of ik had er gewoon niet overna gedacht.
'Wil je nu bidden?' vroeg Angelique lief. 'Floris, Nick eet je mond even leeg.'
'Nee, laat maar,' zuchtte ik. Het leven was nu anders en daar hoorden andere gewoontes bij.
'Weet je het zeker?' vroeg Pieter. 'Oke, en Eva, ben je al wel eens in Amsterdam geweest?'
'Nee, nog niet,' zei ik. Ik voelde me erg op mijn gemak in dit gezin. Dat was wel prettig. 'Mijn broertje wilde hier altijd wel heen.'
'Dan nodig je je broertje hier toch eens uit? Dat lijkt me hartstikke leuk.' Pieter keek me aan met een vriendelijke blik. 'Wil jij morgen ook de stad zien?'
'Ja, graag,' reageerde ik.
'In welk jaar zit je?' vroeg Floris.
'Ik zit in vwo 6. Ik heb een klas overgeslagen. En jullie?' Ik keek de anderen geïnteresseerd aan. Dit ging best wel goed.
'Ik ben bevrijd van school,' riep Nick opgewonden uit. 'Ik doe een tussenjaar. Volgend jaar wil ik in Delft studeren, maar ik ben nog niet uit de studie.'
'Ik zit in vwo 5,' zei Floris. 'Zat ik maar in de zesde. Ik ben zo klaar met school. Met de docenten, met de mensen, met die kleine brugpiepers.'
'Ik ben niet klein!' Noa keek haar grote broer boos aan.
'Maar, No, jij zit toch ook nog niet in de brugklas?' Angelique keek haar vragend aan.
'Nee, klopt, maar ik vind de mensen in de brugklas groot en nu voel ik me klein.' Noa keek boos voor zich uit.
'Ben je toch ook?' lachtte Nick sarcastisch.
'En nu kunnen we wel weer verder,' zuchtte Pieter.
'Noa, in welke klas zit jij?' vroeg ik aan het toch wel kleine meisje.
'Groep 6.' Ze pakte onder de tafel mijn arm vast.
Ik verkromp van de pijn, want dat was net de plek waar mijn vader me vorige week geknepen had. Daarna heb ik de kindertelefoon gebeld en we zijn uit huis geplaatst. Ik zal zijn woedende blik niet snel vergeten. Maar dat kan me weinig schelen op dit moment.

Dit was een beetje een saai hoofdstuk, sorry. De volgende worden denk ik wat beter. Wat vinden jullie tot nu toe van het verhaal?