PS. I LOVE YOU

~3~

Eva:
'O sorry,' zuchtte Noa bij het zien van mijn pijnlijke gezicht. 'Zo, dat is een grote blauwe plek!' kraamde ze er ineens uit.
Ik keek naar beneden en at verder. Ze bedoelde het lief, dacht ik bij mezelf. Ze deed me denken aan Maurice, maar dan misschien net iets slimmer.
'Ga maar verder eten, lieverd,' zei Angelique en ze stopte zelf een hap bloemkool in haar mond.
Er viel een lange stilte en ik keek naast me, recht in Floris zijn ogen. Weer zat ik gevangen. Snel wendde ik mijn ogen af. Hij had vast niet hetzelfde gevoel als ik had.

Floris:
Haar prachtige ogen staarden me aan. Toen wendde ze haar blik af. Zie je nou wel, Flo, dacht ik. Ze vindt je niet leuk.
Ik probeerde naar mijn ouders te luisteren maar ik kon er niet bij blijven. Telkens dwaalde mijn gedachten af naar het beeldschone meisje naast me.
Nee, Floris! Dit mag niet! Hoe moet het nou met Anna?
Mijn vriendin Anna stelde op dit moment niks meer voor. Ik kon haar niet vergelijken met Eva, het mocht niet! Eva zou mijn zusje worden en Anna is mijn vriendin. Eva zou nooit die plek in kunnen nemen.
Ik keek naar Eva en zag haar lippen. Ze waren prachtig. Alles aan haar was prachtig. Anna's lippen waren veel minder mooi. Ik stelde me Eva's lippen voor, op de mijne.
Floris!
Het mocht niet, het kon niet. Ik zou het niet uitmaken met Anna voor een meisje dat ik twee uur geleden had ontmoet, die mijn pleegzusje werd en misschien wel beeldschoon was, maar niet eens van mij hield.
'Floris?' Mijn moeder keek me vragend aan.
'Eh, ja, wat is er?' vroeg ik zenuwachtig.
'Of dat goed is?' vroeg mijn moeder.
Waar heeft ze het over? 'Wat was de vraag?' vroeg ik snel.
'Of Eva vanacht bij jou op de kamer kan slapen, want haar kamer is nog niet helemaal af,' zei mijn moeder licht gepikeerd.
JA TUURLIJK! 'Eh, ja, is goed.' Ik keek mijn moeder aan, die nu weer vrolijk keek.
'Eva mag ook bij mij slapen hoor.' Noa keek Eva bewonderend aan.
'Maar, lieverd, jij hebt morgen dansen. Dan moet Eva heel vroeg op,' zei mijn moeder tegen mijn kleine zusje.
'Oh, dat maakt niet uit hoor. Ik ben altijd vroeg wakker,' zuchtte Eva.
Waarom moest mijn kleine zusje nou perse alles bederven?

Eva
'O, maar dat maakt niet uit hoor. Ik ben altijd vroeg wakker.' Meestal door die klote vader van me, met dat ***muziekje wat hij altijd draaide. Dat laatste dacht ik erbij.
Je bent nu hier, zuchtte ik tegen mezelf. Dan moet je nu ophouden met zeuren, Eva van Dongen.
Ik keek weer naar de tafel en mengde me in het gesprek.