PS. I LOVE YOU

~1~

Hoii, dit wordt een heel erg lang hoofdstuk. Veel leesplezier!!!

Eva:
De auto stopte voor een rijtje huizen. De huizen zagen er mooi, verzorgd en gezellig uit. Maar zo zag mijn oude huis er ook uit en het woord gezellig was daar niet echt van toepassing. Ik krijg een steek in mijn maag als ik daar aan denk.
'Kom je, Eva?' vraagt Saskia van de kinderbescherming.
Zij had dit pleeggezin voor mij geregeld. Mijn broertje Maurice zat nog in Maastricht. Maar ik werd verplaatst naar Amsterdam, door een gebrek aan ruimte en aan Maastricht kleefde te veel verdriet.
Ik stond op uit de auto en liep achter Saskia aan naar een huis met nummer 10 op de gevel.

Floris:
Mijn moeder liep zenuwachtig heen en weer door de woonkamer en mijn vader zat gespannen achter zijn krant.
'Hoe laat komt Eva?' vroeg mijn moeder aan mijn vader.
'Rustig, mam,' zuchtte Nick, mijn oudere broer. 'Eva komt echt wel.'
'En als ze komt?' zei mijn moeder hysterisch. 'Wat nou als ze ons niet aardig vind, of als ze het huis of de stad niet fijn vind? Wat dan?'
'Ze vindt het echt wel leuk allemaal,' zei ik, 'je hebt het heel goed geregeld.'
'Bedankt, jullie zijn echt schatten.' Mijn moeder liep naar de keuken. Ze krek geschokt op toen ze het geluid van een auto hoorde.
'Daar heb je onze pleegdochter,' mompelde ze. Ze veegde de kreuken uit haar rok en liep naar de deur.
'Hallo Saskia, wij kennen elkaar al,' zei mijn moeder beleefd. 'Ben jij Eva?'
Ik liep naar de hal toe en stopte mijn handen in mijn zakken. 'Hoi,' zei ik en ik keek in de ogen van het mooiste meisje die ik ooit had gezien.

Eva:
'Hoi,' zei de jongen die net aan kwam lopen. Hij had blond, warrend haar en was erg knap. 'Ik ben Floris,' voegde hij er aan toe.
'Eva,' mompelde ik. Floris. Floris. De naam spookte door mijn gedachten. Zijn blauwe ogen staarden me doordringend aan. 'Prachtig,' flapte ik er per ongeluk uit.
'Wat zei je?' vroeg Floris. Hij had me niet gehoord, gelukkig niet.
'Niks,' zei ik snel. Angelique, de moeder van Floris, leidde me de kamer in.
'Dit is Pieter, mijn man,' zei Angelique en ze wees naar een kale man met een vriendelijk gezicht. Floris leek best wel op hem.