PS. I LOVE YOU

~EPILOOG~

Eva
'Opschieten!' riep mijn moeder gestrest. 'We hebben nog maar een halfuur en ze moet haar jurk ook nog aan doen!'
'Het komt wel goed, mam,' zuchtte Noa. 'Eva? Waar ligt je jurk?'
'In die trapkast, waar Floris niet kon komen.' Ik wees naar de kast.
Mijn moeder pakte de jurk er uit en trok hem aan bij mij. Het was een prachtige bruidsjurk (afbeelding).
'Je ziet er uit als een prinses!' glunderde ze.
Ik glimlachte en deed mijn haar in model.

Ik kwa aan lopen met Pieter naast me. Noa en haar twee nichtjes liepen voor ons, de bruidsmeisjes.
Ik liep een hoekje om en zag Floris daar staan, vreselijk knap in zijn witte pak. Ik slikte even en begon harder te lopen.
Ik stopte pas toen ik Floris bijna aan kon raken. Mijn vader legde mijn hand in die van Floris en hij gaf Floris een klopje op zijn schouder.
De kerk werd doodstil en iedereen keek naar ons.
Ik keek in Floris' ogen, die boekdelen spraken. Hij zei dat het wel goed kwam en dat hij van me hield.
'We zijn hier vanavond allemaal om Eva Magdalena van Dongen en Floris Wolfs te verbinden,' zei de man die ons trouwde.
Niet allemaal, mompelde ik in mezelf. Anna was er niet bij en zou er nooit bij zijn. Ze zou niet eens van deze bruiloft weten.
Floris kneep even in mijn hand, waardoor ik bij bleef.
'Eva Magdalena van Dongen, neemt u Floris Wolfs tot uw man en belooft u hem te steunen in tijden van ziekte en gezondheid, van verdriet en vreugde, wat is daarop uw antwoord?'
'Dat wil en beloof ik!' riep ik blij. Deze dag was de beste dag van mijn leven en 50 jaar later zou dat nog steeds zo zijn!

~~~~
Korte epiloog, maar dit is het einde...

Wat vonden jullie er van?

Er komt nog een dankwoord. Maar voor nu al vast heeeeel erg bedankt voor alle reacties op het laatste hoofdstuk😍

Loveyouguys❤❤❤❤

Xxx