MEDYO BADGIRL

Cahtper 30

Pagkapasok ko sa bahay ay bumungad agad saakin si ate at si mama sa sofa umiiyak. 

"Ate anong nagyare?!" Sigaw ko. Nilapitan agad ako ni ate at niyakap. "Lu-lucy." Ayun lang ang nasabe nya dahil humihikbi na sya kakaiyak. Pinatahan ko muan sya at pinainom ng tubig. Hinagod ko ang likod nya habang nakaupo kami sa sofa. Si nanay pinatulog ko na rin sa kwarto.

"Lucy." Nakatulala si ate at nangingilid ang luha 

"Ate ano bang nangyare?" 

"Yung iningatan ni tatay na kompanya." Bumagsak ang mga luha ni ate. Ayun palang ang sinabe nya ay nagkaideya na ko kung anong nangyayare. "Sa isang iglap lucy lahat ng pinaghirapan ni tatay wala na, Nawala na. Ang sakit makita ni nanay na nasasaktan lucy ng dahil dyan sa maginang yan!" Nakaramdam ako ng galit sa sinabe ni ate. 

"Ate may kinalaman sila?!" Di ko mapigilan magtaas ng boses. Dahan dahan tumango si ate at yumuko. Napabuga ako ng hangin at nasapo ko ang noo ko. "Lucy ibebenta na tong bahay naten." Gulat akong napalingon sakanya. "WHAT?!" hindi ako makapaniwala! "Ganun ba kalaki ung damage na ginawa nila na kailangan natin ibenta tong bahay ate?!" 

"Oo lucy wala silang tinira satin!" Humagulgol na naman si ate. "Pero? Paano na tayo? Saan tayo titira? Ano ng mangyayari saten ate? Ung pagaaral natin?" Wala na kong maintindihan di ko na alam anong mangyayare samin sa darating pang bukas.

"Malapit na matapos ang klase pag tapos ay mag mamigrate tayo sa New york diba may bahay tayo don? Doon magsisimula tayo sabe ni nanay. Hindi nila alam yon walang manggugulo satin." Mas lalo akong nagulat. "ATE PANO SI MARK? PANO SILA ATE ALICE MAJA? CAMILLE?" Nakita ko ang lungkot sa mata ni ate. "W-wala na ka-kame." Napatakip nalang ako ng bibig ko. Ano pa bang malalaman ko? Hindi ko na ata kaya. Napaiyak na din ako. Kaya pala grabe ung iniyak ni ate. " Pamilya ttayo, kayo ung uunahin ko, ayokong maging unfair kay mark kasi mag iistay tayo don for good ayokong maging selfish lucy." Niyakap ko nalang si ate. Alam kong sobrang sakit ng nangyare sakanya sa desisyong pinili nya. "Lucy ansakit sakit, ansakit sa puso ipagtabuyan si mark. Gusto ko nalang mamatay lucy grabe di ko mapaliwanag ung sakit na naramdaman ko nung nagmakaawa sya tapos lumuhod sa harap ko nagmamakaawang wag ko syang iwan, lucy para akong pinapatay." Humagulgol si ate kaya hinigpitan ko din ang yakap ko sakanya. Naiyak na din ako sa sinabe nya dahil ramdam ko kung gaano kasakit ung pinagdadaanan nya.

Nakatulog si ate kakaiyak kaya hinayaan ko muna syang matulog sa sofa. Tinitigan ko si ate na mahimbing na natutulog. Napaluha nalang ako kasi hindi nya deserve itong nangyayare. Nainisip ko na naman ung magina kaya kumukulo ng sobra ang dugo ko.

Lumabas muna ako para magpahangin hangin. Pumunta ako sa park ng subdivision namin, iilan lang ang tao dahil siguro pagabi na. Umupo ako sa bakanteng upuan at napabuntong hininga. 

"Mukhang malalim yan ah." May nagsalita sa likod ko kaya nilingon ko. "S-sam." Gulat na sabe ko. Ngumiti sya at tumabi saakin. "Anong ginagawa mo dito?" tanong nya. 

"Wala nagpapahangin." Wala sa sariling sagot ko. 

"May problema ka?" Tumingin sya sakin na parang sinusuri ang bawat galaw ko. 

"W-wala ah." Ngumiti ako ng pilit para maasure syang okay lang ako.

Tumango sya na mukhang kumbinsido naman. "Can i ask you a favor?"

Last na din naman toh kaya papayag na ko. "Yeah sure sam."

"I like camille." Diretso  nyang sabe. Napangiti ako dahil naiimagine ko ang itsura ni camille tuwing nakikita namin si sam. Alam kong gusto nya din si sam.

Atleast pagalis ko papasayahin ko si camille. "And?" tanong ko dahil di pa sya sumasagot

"Bago matapos tong school year i want to confess not just saying it i want to surprise her, i assume that you will help me?" Kinakabahan sya sa sagot ko dahil sa pawis na namumuo sakanyang noo.

Napangiti ako, sam is a good man kaya mapagkakatiwalaan ko sya kay camille. "Sure sam i want camille to be happy before i---" Napatigil ako sa idudugtong ko dahil wala akong balak sabihin kay sam na aalis ako. "Before we uhm finish this school year."

"Great." Napangiti si sam sa sagot ko. 

Nagusap lang kami tungkol kay camille sa mga gusto at ayaw nya. Hinatid din ako ni sam pauwi dahil madilim na. 

"Thankyou sam and im sure magiging maganda ung kinalabasan ng gagawin natin." Nakangiti kong sabe at pumasok na sa loob. Tulog na silang lahat kaya pumanhik na din ako sa kwarto para matulog.

Nagising ako sa haplos na naramdaman ko sa mukha ko. Nakita ko si nanay na nakangiti saakin. "Goodmorning anak, tara na kain na tayo." Hanga ako sa tatag ni nanay sa sobrang dami ng nangyare ay nakakaya nya padin ngumiti at ipakitang maayos din ang lahat.

Bumaba na kami at sabay sabay na kumain. 

"tay nay alis na po kami ni lucy malalate na kami." Humalik na kami sakanila at lumabas na maglakad. "Osige magingat kayo ah." 

Habang naglalakad ay ramdam ko padin ang lungkot ni ate. "Everything will be fine." I assure her at binigyan sya ng tipid na ngiti.

Wala ako masyadong gana at napansin yun nila camille kaya nung break time ay nilapitan na nila ako. "Lucy may problema ba?" Ramdam ko ang lungkot sa tono ni camille. "h-ha? Wala." Ngumiti ako para mas kumbinsido. 

"Enzo? Lets go." Hinila ni rika si enzo palabas. Tumingin si enzo saakin at naglakad papalapit saakin. "Lucy can we talk?" Bakas ang pagmamakaawa sa boses nya.

Tumango ako at sumunod sakanya papuntang bakanteng room. 

"Lucy im so sorry, magsimula tayo ulit. Alam mo kung gaano kita kamahal lucy mahal na mahal kita." Pagmamakaawa nya. 

Naiyak ako sa naiisip kong hindi na pwede enzo kasi iiwan na kita. Niyakap ko sya sa huling pagkakataon. "Enzo masaya akong nakilala kita." Nagulat sya sa sinabe ko.

"No no lucy--" Pinutol ko na sya kasi ayokong katulad kay mark magmakaawa din sya sakin.

"Alam mo ba di ko naisip na maiinlove ako at may magkakagusto sakin?" Bahagya akong natawa at naalala lahat ng moments na kasama sya. "Sa gaspang ng ugali ko naisip kong tatanda ako magisa pero okay lang i don't care anyway kasi di ko naman kailangan yan, pero nung nakilala kita for the first time inamin kong nagkamali ako." Di ko na napigilang umiyak.

"Lucy why are you saying this?!" Nakita kong nangingilid na ang luha ni enzo. Im so sorry enzo.

"Thankyou for everything enzo, kahit sa sandaling panahon naramdaman kong maging prinsesa, kung gaano kasarap mag mahal." Marami pa akong gustong sabihin pero di ko yata kaya isahin lahat lahat dahil ansakit makita ni enzo na ganun ung itsura.

Lumabas ako ng school dahil di ko kayang makita si enzo sa susunod pang mga subject ng bigla akong may nabangga. "Oh sorry." Hindi ko na nilingon kung sino yon dahil malabo na ang paningin ko dahil sa mga luha ko.

Magpapatuloy sana akong maglakad ng hinila ng nakabangga ko ung kamay ko. "Lucy?" Nagaalalang sabe ni sam

"s-sam, i need to go sorry." ayun lang ang sabe ko pero di nya binitawan ang kamay ko at hinila ako papuntangg parking lot. Pinapasok nya ko sa kotse nya at doon ay di ko na pinigilan ang mga luha ko. Hinayaan ko nalang ang sarili kong umiyak.

"Lucy sa susunod na umiyak ka please tawagan moko or kahit sila camille." Nagaalalang sabe ni sam.

"Hindi ko na kaya sam sasabog na talaga ako sa sobrang bigat ng dinadala ko." Naiiyak na sabe ko.

"What do you mean? What is it lucy?"

"Mag mamigrate na kami sa New york sam."

Hindi ko na kaya ng walang mapagsabihan baka mag suicide na ako kaya bahala na sasabihin ko na kay sam lahat.