The Hungergames - Sky

Hoofdstuk 13

Arena

Midden in de nacht schrik ik opeens wakker van een harde bons. Ik wil rechtop gaan zitten, maar ik merk dat twee armen zich stevig rond mijn middel heb geklemd en er een lichaam dicht tegen me aan ligt. Gelukkig zitten er twee slaapzakken tussen mijn lichaam en dat van Mick in, want dat van Sera is het niet, Sera ligt met haar gezicht naar me toe. Ik probeer mezelf uit Micks armen te bevrijden, maar ik wil hem niet wakker maken. Als het eindelijk is kruip ik uit de slaapzak en doe ik de groene jas om, die onderdeel van de Arenakledij. Het is koud en ik voel de haartjes op mijn arm overeind staan. Ik doe mijn rugzak om, trek de nachtkijker eruit en zet die op. Daarna loop ik naar Melissa toe. Ze is van de boomstam waar ze op zat gevallen. Ik schud haar wakker en verdwaasd doet ze haar ogen op.

'Je was in slaap gevallen,' zeg ik tegen haar en ze knikt spijtig. Ik stuur haar naar de slaapzakken en draai me om. Ik ben net op tijd om twee gestaltes voorbij te zien schieten en ik bedenk me geen seconde. Ik sprint de twee achterna en klem mijn hand goed om de band van mijn rugzak. Als ik dichterbij kom zie ik dat het Alexandra, uit District zes volgens mij, en Lizzy, uit District dertien zijn. Het schiet door mijn hoofd heen dat ik wraak wil op Lizzy, doordat ze Timmy heeft vermoordt. Maar misschien is het beter als ik Melissa het met Lizzy uit laat vechten.

Lizzy en Alexandra hollen naar de hoorn toe, waarschijnlijk omdat Lizzy niet naar District dertien kan. Ik heb geen idee waar ze heen gaan, maar ik ga ze wel achterna. Ik ren over het open grasveld, wat gevaarlijk is. Gelukkig krijg ik het warm dankzij het rennen, want het is vreselijk koud. Hoe warm het overdag was, zo koud is het nu. Als Lizzy en Alexandra bij de hoorn aangekomen zijn duik ik in het hoge gras en tijger ik ze achterna. Mijn kleren worden nat van de dauw op het gras, maar dat deert niet. Waarschijnlijk droogt dat overdag wel.

Inmiddels zijn Lizzy en Alexandra aan de zijkant van de hoorn en ik zie hun ruggen. Ik zou ze nu aan kunnen vallen, maar ik doe het niet. Ik sta op en druk mijn rug tegen de metalen platen van de hoorn aan, die koel aanvoelen op mijn huid. Als Lizzy en Alexandra in District twaalf zijn aangekomen, valt Lizzy flauw. Alexandra schrikt zichtbaar en ze tilt Lizzy op. Alexandra rent naar District elf en komt net op tijd aan bij een bosje. Dan valt ze ook neer. Na vijf minuten wachten weet ik zeker dat ze slapen en sluip ik dichterbij. Hier zijn alleen maar bosjes en er is zand, dus ik kan niet door gras heen tijgeren. Ik kies een weg met zoveel mogelijk beschutting en ga naar de twee. Ik zie dat ze bulten hebben, waarschijnlijk van bloedzoekers. Bloedzoekers zijn een soort grote wespen en dankzij de steken krijg je afschuwelijke hallucinaties, die je angst opzoeken. Die worden voorlopig niet meer wakker, dus ik kan ze vermoorden. Toch besluit ik het niet te doen, één dode op mijn geweten vind ik meer dan genoeg.

Voorzichtig haal ik de geïmproviseerde rugzakken van hun rug en ik open ze. Drie broden, een messenset, een drietand, pijlen, twee gevulde literflessen, een nachtkijker, speerpunten en een touw. Ik pak een brood, de drietand, een mes en het touw. De rest doe ik terug in de rugzak en leg ik tussen Lizzy en Alexandra in. Met een mes kerf ik in een houtje een boodschap.

Ik laat het hierbij, maar als ik jullie nog een keer tegenkom, breng je het er niet levend vanaf. Sky

Ik denk niet dat ik ze vermoorden ga, maar Melissa vast wel. Dit is dus gewoon een waarschuwing. Ik doe de spullen in mijn rugzak en sluip weer terug. Ik moet een klein stukje over het zand en ik besluit eroverheen te sprinten.

Opeens zak ik weg en door de schrik slaak ik een gil. Verschrikt sla ik een hand voor mijn mond en ik probeer uit het zand weg te komen. Maar des te meer ik beweeg, des te dieper ik wegzak. Ik zit vast, in drijfzand. Er is niemand in de buurt om mij te helpen want Mick, Melissa, Sera en Dragon slapen en de andere tributen zouden me willen vermoorden. Stel dat Bo zou komen, dan ben ik kansloos! En Lizzy en Alexandra zouden het ook niet moeilijk moeten vinden om mij te doden.