The Hungergames - Sky

Hoofdstuk 15

Arena

Moordmonster. Ik ben een egoïstisch, harteloos moordmonster. En dat is het enige wat in mijn hoofd omgaat. Ik ga vanaf nu niemand meer doden, niemand. Ik ga nog liever zelf dood. Ik klim hijgend de heuvel op en zie Melissa in de verte liggen. Ik ren naar haar toe, ze is gewond in haar been.

'Daar ligt de verbandtrommel,' zegt ze kreunend en ze tilt haar hand op. Ik loop naar de doos toe en raap hem op. Ook de rest van de spullen verzamel ik en ik pak ze in. De rugzakken van Melissa en Mick liggen op een hoop, omringd door spullen. De mijne heb ik om. Ik gooi alle spullen op een hoop en loop met de trommel naar Melissa toe.

Ik bekijk de wond grondig, maar ik ben geen genezer. Ik weet helemaal niets van wonden, of genezen. Maar aan deze wond zie ik dat hij oppervlakkig en niet groot is. Ik pak een flesje jodium uit de kist en een doekje. Deppend ontsmet ik de wond en Melissa probeert niet al te hard te kreunen. Ze weet dat het schoongemaakt moet worden, anders kan ze een bloedvergiftiging oplopen, net als Bo.

Bo, wie ik heb vermoord. Bo die of dood kon gaan door bloedvergiftiging, of door mij. Ze had haar dood nog niet geaccepteerd, ik had haar moeten laten gaan. Maar ik doodde haar. Bo, haar lot had bepaald dat ze de Arena in moest. Net zoals mijn lot, net zoals Melissa's lot, Micks lot, iedereens lot.

Ik ben klaar met het ontsmetten van Melissa's wond en ik verbind haar been zo goed mogelijk. Dan help ik haar met opstaan en lopen. We proberen een klein stukje te rennen, maar dat kan ze nog maar net aan. Ik kijk naar de lucht en ik zie dat het donker begint te worden. We moeten een schuilplaats vinden en vlug. Ik kijk naar het dal, waar bomen staan. Daar moeten we heen, maar bergafwaarts gaat beter dan bergop. We lopen naar de spullen toe en beginnen met het uitstallen.

'Sky, waar is Mick?' vraagt Melissa. Mijn ogen worden groot, ik heb helemaal niet aan hem gedacht! Ik haal mijn schouders op en Melissa's ogen staan vernietigend. 'Is hij weg?' sist ze kwaad.

'Ik denk het...' zeg ik aarzelend. We bekijken de spullen en ontdekken dat het kipachtige beest, zijn mes en een touw weg zijn. Die behoorden tot zijn rugzak, maar zijn rugzak ligt open en op de kop. Het lijkt erop dat hij Melissa achter Zeno aan liet gaan, dat hij een touw en wat voedsel heeft gegrepen en samen met zijn mes wegging. 

'Maar hij ging toch achter Zeno aan?' vraag ik aan Melissa. Ik was teveel met Bo bezig om het te kunnen zien.

'Ja, maar volgens mij dacht hij dat ik het wel alleen af kon. Hij heeft ons gewoon verlaten, we hadden hem nooit moeten vertrouwen!' roept Melissa kwaad uit. Ik laat haar maar vloeken en tieren, want anders kan ze het nooit. Bang voor de andere tributen ben ik niet, ik ga ze toch niet doden.

Ik weet niet of Mick onbetrouwbaar is, maar als hij dat was dan kan hij goed toneelspelen. Het leek erop dat hij betrouwbaar was. Of niet betrouwbaar, maar blind van liefde. Hij zou mij niet zomaar achterlaten, hij moest er een goede reden voor hebben. Misschien was hij verdwaald en raakte hij in een gevecht.

Stop Skyler, praat het nou niet goed. Hij heeft je verlaten en dit zijn de Hongerspelen. Geen romantische soapserie, of iets wat daarop lijkt. Mick heeft gewoon doorgekregen dat er geen liefde bestaat in de Hongerspelen.

'Sky, ik weet wat je denkt, maar hij is echt onbetrouwbaar! Hij wilde me bijna vermoorden, omdat ik hem liet schrikken! Het was maar een grap!' raast ze en ze slaat met haar vuisten tegen haar rugzak.

'Dat had ik niet achter hem gezocht,' flap ik eruit. Verschrikt sla ik mijn hand voor mijn mond, maar de woorden hebben mijn mond al verlaten. Ik weet niet of ik dat achter hem gezocht had, want het zijn wel de Hongerspelen. Het is gewoon vreemd dat hij iemand bijna dood vanwege een grap. Dat slaat nergens op.