Unforgettable(COMPLETED)

Chapter 6

"I treated you like a whore? Like a slut?" tumawa si Alex ng mahina, "diba dapat matuwa ka? Kasi yung pag-trato ko naman sa'yo, eh yung sungkat sa personalidad mo?" he said.

Parang dinurog niya ang puso ko sa mga salita niya. Maling-mali ang nakita mo sa'kin Alex, hindi ako ganyan. Gusto ko sanang sabihin sakanya pero para anu pa? Nakikita niya ako bilang isang tao na hindi naman talagang ako. I can't even give justice to myself. How much more, making myself stronger?

"U-Umalis kana please.." naiiyak ko pa ding sabi. Sasarado ko na sana ang pinto ng apartment ko nang bigla itong pumasok at marahas na sinara ang pinto. Gulat na tinignan ko ito. "W-What are you doing?" nauutal kong tanong.

"Bakit? Sinong lalake mo ngayon?!" galit niyang tanong.

"Wala akong lalake! And I never had!" sigaw ko na'rin sakanya. Hindi ko na alam ang gagawin. Ganito talaga ang tigin niya sakin. Isang puta.

"You never had?" tanong niya ulit. Lumapit siya sakin, rason para mapaatras ako. "What? You never had?" tanong niya ulit. Patuloy lang siya sa pag hakbang niya hanggang sa maramdaman ko na lang ang likod ko sa pader. "You never fucking had a boy in your life Alley? Kahit na isa?" tanong niya.

Hindi ako makasagot. Nilapit niya ang mukha niya sa'kin. Ang mga mata niya, napaka ganda. Ang ilong niya, sakto lang ang tangos. A-At.. at ang labi niya. Ang labi niya na napaka-pula. Mas lalo niyang nilapit ang mukha niya sa'kin, dahilan sa pag pigil ko ng aking hininga.

"I'm gonna let you remember that you had a boy. No. Erase that, I'm gonna let you remember that you HAVE a fucking MAN in your life, Alley." Saad niya at marahas na hinawakan ang mga balikat ko. Napasigaw ako ng binato niya ako sa sofa. Bigla ako nakaramdam nang takot ng bigla siyang puma ibabaw sa'kin.

"A-Alex anung ginagawa m-mo?" tanong ko. Nangingilid na ang luha sa'king mga mata. Tinignan niya lamang ako, a demon look. "Alex—"

"I'm gonna let you remember how nice it was Al." sabi niya, na mas lalo kong ikanatakot.

"A-Alex wag.." nangingilid na ang luha ko. Bigla siyang yumuko at dinala ang labi niya sa leeg ko. Naiiyak ko siyang hinampas sa dibdib. "Alex No! L-Let me go!" pero bigla niya namang kinuha ang dalawa kong kamay at nilagay ito sa ibabaw ng ulo ko. Mas na alarma ako, nang sinisimulan niyang tanggalin ang t-shirt ko. Then a sudden flash of event happened. Bigla kong naalala ang ginawa niya sa'kin dati. Then I started crying, screaming, and begging. "Parang awa mo na wag! Please. No. N-No.." hindi ko namalayan na nanginginig na pala ako.

Tumigil siya at tinignan ako. "N-No.. P-Please..." umiiyak kong sabi. Then he let go of my hands. Umalis siya sa ibabaw ko at umupo sa paanan ko. He looked at me, isa lang ang nakikita ko sa itsura niya, Regrets.

"A-Alley.." akmang lalapit pa sana siya sakin, nang sumigaw ako.

"NO! DON'T YOU DARE COME NEAR ME!" tumayo ako at tinignan siya habang umiiyak. "Y-You never change..." yumuko siya at..Tama ba ang nakita ko? May tumulong luha sa mga mata niya? Hindi. Hindi Alley. Hindi luha 'yan. Walang puso ang lalakeng nasa harap mo. "Please get out." Sabi ko at tumingin sa ibang direksyon. Ramdam ko naman ang tingin niya sa'kin. "G-Get out." Nanginginig kong sabi. Nag lakad naman siya papunta sa pinto, pero bago pa siya makalabas., tinignan niya muna ako. Nagtugma ang aming mata. Pero bakit ganun? Isa lang ang nakikita kong expresyon sa kanyang mukha,

Lungkot...Malungkot nga ba siya?

*********

Wala ako sa sarili na pumasok sa school. Hindi ako nakatulog kagabi. Paulit-ulit na bumabalik sa'king alaala ang mukha niya bago niya sinara ang pinto. Ipikit ko man ang aking mga mata, mukha niya parin ang nakikita ko. Pero hindi. I know to myself that he is still the old Alexander Gabriel.