Unforgettable(COMPLETED)

Chapter 25

(Alley's POV)

After 7 months...

"OMG!! Congrats satin. Jusko mabuti na lang natapos natin mga cases natin." masayang sabi ni Laureen.

"Yes girl! Kaya anu na ang plano niyo? Mag ttrabaho ba kayo sa Pilipinas o pupunta sa ibang bansa?" tanong naman ni Khacy.

Bigla naman nag iba ang mukha ni Laureen. "I don't know. Di ko pa nasasabi kay Nathan kasi" saad niya.

"You should tell him, Lau" sabi ko na tinanguan niya naman.

Ngayon kasi ang Graduation namin, kaya sobrang saya namin ngayon. Andito kami sa loob ng coliseum kasi dito gaganapin ang graduation namin.

Pag kalipas ng 7 months, madami na ang nag bago. Lalo na samin ni Alex. Palagi siyang nag papadala ng mga bulaklak sa school. Minsan naman may mga chocolates sa locker ko o di kaya mga letters. Highschool na highschool ang peg naming dalawa. Nakakatawa pero kinikilig pa din ako sa mga pinang gagawa niya. Mas lalo kong naramdaman ang pag mamahal ni Alex sakin.

Minsan pag may trabaho siyang ginagawa bumabawi agad ito sa susunod na araw o di kaya sa weekend. Parang gusto ko na nga maki hati sa rent ko sa apartment ko kasi halos dun na siya nakatira. Napapatawa na lang ako pag naiisip ko yung mga nag daan na buwan. Pero mas lalo kong naramdaman ang saya pag naiisip ko ang mga pinag daanan naming dalawa, para lang maging masaya katulad ngayon.

"Congrats Love" napabalik ako sa realidad ng may biglang bumulong sakin. Tinignan ko kung sino yun, at ng mapatanto ko kubg sino ito, ay agad akong napa ngiti. He never fails to amaze me.

"Thank you" nakangiting sambit ko kay Alex.

"Naks. BSN na siya. Magiging RN na yan soon" sabi neto na ikinatawa ko. Nabigla naman ako ng hagitin niya ang bewang ko, dahilan para mas maging malapit ang katawin namin.

Iniisip ko pa lang ang posisyon namin ay di ko mapigilan ang mamula at yumuko. Sigurado kasi ako na halos lahat ng tao ay nakatingin na samin. "Look at me Love" he said.

Ewan ko pero agad akong tumingin sa kanya. "B-Bakit?" nahihiyang tanong ko.

"I love you."Deritsong sabi niya na ikina ngiti ko. Isa din sa pag babago ni alex ay ang sabihin sakin na mahal niya ako ng deritsahan. Minsan ay out of nowhere lang niyang sasabihin iyun. Syempre ayoko namang pigilan siya o sawayin siya, kasi nagugustohan ko naman.

"Are you still mad at me? Sa lahat ng mga ginawa ko sayo noon? Look Al, I'm really sor--" hindi ko na siya hinayaan pang matapos, sapagkat yung pinaka ayaw ko ay ang balikan ang nakaraan.

"Hindi ako galit." sabi ko sa kanya. "Pero Alex kasi, sabi ko naman sayo na wag mong ginagawa sakin to, dahil baka mag taka ang mga tao dito." nahihiyang sabi ko.

"Ede wag natin hayaan na mag taka sila." saad niya.

Nag taka naman ako sa sinabi niya, kaya naman tinignan ko siya sabay sabi "Anung ibig mong sabihin?"

"Mamaya malalaman mo." he said. Sabay hinalikan ako sa noo. Ito yung pinaka gusto kong ginagawa ni Alex sakin. Yung pag halik sa noo ko.

"Bakit hindi pa ngayon?" tanong ko nung kumalas na siya sa pag kakayakap sakin.

"You'll see" he said.

Hindi na lamang ako nag tanong pa at agad na sumama sa kanya. Nag paalam na din kami kina Laureen at Khacy. Gusto ko nga sanang sumabay sa kanila, pero hindi naman pumayag si Alex. Ang rason kasi niya, gusto niya akong solohin.

"We're here" saad niya. Napatingin naman ako sa labas. Nasa isang restaurant kami. Pero yung pinag kakataka ko ay wala namang ilaw. Wala ding mga customer.

"Sirado ata sila" sabi ko sa kanya. Hindi niya man lang ako tinignan pero hinawakan niya ang aking kamay at dinala ako papunta sa entrance ng restau.

Tinignan niya muna ako bago niya binuksan ang malaking pinto. Nang bumukas ito ay agad nanlaki ang mata ko sa aking nakita.

There are petals or roses every where. May mga candles din na naka palibot sa buong lugar. Pero yung mas nag patigil sakin, ay ang mga litrato na nakadikit sa wall na harap namin. It was all our pictures taken from the past few months. Hindi ko na napigilan ang sarili kong umiyak. Naramdaman ko naman ang pag yakap sakon ni Alex.

"There's still more love." he said. He snap his finger and then nag bukas ang mga ilaw.

Halos di ko na magawang huminga sa akin nakita. Our pictures were organized in a way na nag ccreate ito ng mga letters. Biglang bumilis ang tibok ng puso ko ng mabasa ko ito,

"Love, will you marry me?"

Umalis si Alex sa pag kakayakap niya sakin at lumuhod sa harap ko, and then he said the words na hindi ko inexpect na marinig ngayong gabi.

"Will you marry me Al? Love?" he asked.

Hinsdi ko na napigilan ang sarili ko. Agad ko siyang niyakap at umiiyak na sinasabing...

"Yes! Yes! Yes!"