Fallback Girl : Days to Fall (Chat MD Series #3)

Day 66-67 : Unworthy

Unworthy
-----

Bumuntonghininga ako nang bumaba sa taxi sa harap ng bahay ng mga Marquez. The grandeur of the house remains the same except for the gloomy vibe. Has it always been this gloomy? O baka naman sa lungkot ko para kay Zig ay nadadamay na rin ang bahay?

Bago pa magbago ang isip ko ay nag-doorbell na ako. Si Tita Ritz ang nagbukas ng gate. Kumapit siya sa'kin para bumati at humalik. Naamoy ko ang alkohol sa kanya.

She's drinking.

Hindi ako nagkomento.

"Tuloy, anak... Sa loob tayo..." she said with a slur. She headed towards the house door in unsteady steps.

Lumapit ako sa kanya at walang salitang inalalayan siya sa braso hanggang sa makapasok kami sa loob.

Naupo siya sa mahabang couch sa living room. Kinuha niya ang rock glass ng alkohol na nakapatong sa mesa at sumimsim doon.

Naupo ako sa tagilirang upuan. Pinanonood siya.

She doesn't look like she could talk to me.

"Here are... your things, anak..." she said. Nagmuwestra siya sa malaking kahon sa tagiliran ng salaming mesa. Wala iyong takip. Apaw roon ang mga gamit ko—kamiseta, jeans, dresses, mug, hair blower, stuffed toys, camera, at iba pa. It was my three years with Zig on a box.

Nagsalin ng alak si Tita sa isang bakanteng rock glass.

"Nakita kita at si Jeric... kagabi," sabi niya. Iniabot niya sa'kin ang rock glass.

"I don't drink that, Tita," tanggi ko sana.

"Take it," matigas na sabi niya. Matalim ang mata.

Kinuha ko ang baso.

"Drink, Hannah."

Pikit-mata kong ininom ang alkohol. Gumuhit ang scotch sa lalamunan ko. I didn't like it. Mahina ako sa alak na 'yun.

"I saw you kissing..." Umiling si Tita Ritz. "Bakit, anak? Bakit pinalitan mo agad si Zig? Sure, he's been a jerk... but he wanted to marry you. Did you know?"

Hindi ko alam ang sinasabi niya.

"Zig bought a house in Tagaytay. He talked to Papa for you. Naalala mo 'yung heirloom ring na kinukwento ko sa'yo dati? Hiningi niya 'yun... para ibigay sa'yo."

Ininom ko ang scotch na nasa baso at hinayaang hugasan niyon ang dati nang pait sa lalamunan ko.

"Kaya bakit, anak? Bakit hindi ka na lang bumalik kay Zig? He's miserable..." Namuo ang luha sa mata ni Tita Ritz. Nanghihina ang boses niya. "He's miserable without you... Pagkatapos n'yong maghiwalay, wala na siyang iba pang ginawa kundi uminom."

Napahigpit ang hawak ko sa baso. I've been miserable before even with Zig by my side but no one begged for me. I could understand her worry for Zig and could tolerate unjust requests. But it's too much to ask me to change my heart for anyone.

"Tita, I mean to wait for Zig. It wasn't my intention to change... but I did. I'm very sorry but I can't do anything about my feelings. Hindi ko naman pinlano na mahulog sa iba. Hindi ko rin pinlano na maging masaya," malumanay na sabi ko sa kanya. "Nagkakaintindihan po kami ni Zig. That's why he let me go."

"He is hurting! Pinakawalan ka lang niya dahil nagmamatigas kang bumalik!"

"Hindi po, Tita! Pinakawalan ako ni Zig dahil kilala niya 'ko. Alam niya kung kailan wala nang magagawa. May tiwala ako sa kanya sa parteng 'yun. I'm sorry po kung disappointed kayo pero... hindi na po ako pwedeng bumalik kay Zig."