Please, Tell Me This Is A Lie {on hold}

Elf

🌺Anna🌺

"Ik wens je het allerbeste met Shawn", glimlacht Niall als we afscheid nemen  voor mijn deur. Wat me verbaast is dat het een oprechte glimlach is.

"Dankje", zeg ik en ik voel mijn wangen kleuren. Niall lacht waardoor ik ook begin te lachen.

"Ik ga maar eens, mijn moeder zal wel bezorgd zijn om me", zegt hij. Ik knik.

"Ik zie je morgen op school", zeg ik. Ik steek mijn sleutels in het slot en open de deur als Niall zijn groet zegt.

Ik stap binnen nadat ik Niall nog heb uitgezwaaid en ik schop meteen mijn schoenen uit. Vervolgens loop ik naar de keuken waar ik mijn moeder en Maarten in gesprek zie zitten.

Ik kruip stilletjes dichter en luister af. Wanneer ik na een paar zinnen doorheb dat ze aan het praten zijn over de keuze van mijn moeder loop ik meteen door naar mijn kamer. Ik wil het niet weten.

Wat als ze nu 'ja' zegt? Dan moet ik me wel voorbereiden op de grote verandering. *zucht*

Ik kom op mijn kamer en ga meteen op bed liggen. Ik glimlach wanneer ik denk aan Shawn en sluit even mijn ogen als ik de kus nog eens afspeel in mijn gedachten.

Lisa! Hoe zou het nu verlopen zijn? Met een schok kom ik weer tot de echte wereld en ga ik op zoek naar mijn gsm.

Wanneer ik hem gevonden heb, open ik meteen mijn scherm. Shawn heeft gestuurd. Met een bang hart open ik het bericht.

Shawn❤
*Het is uit met Lisa. Ze begreep me zelfs en het leek alsof het haar niks kon schelen. Maar uiteindelijk kan het mij ook niet schelen, want ik heb jou. Ik heb haar dan ook wel verteld over ons...❤*

Zo schattig. Het is uit met Lisa. Dat wil zeggen dat Shawn nu helemaal van mij is! Dat klinkt best egoïstisch, maar ja...

Ik beloof in mezelf dat ik Shawn veel beter zal behandelen dan Lisa. Ik zou Shawn nooit kwetsen, nooit. Hij betekent in zo'n korte al zo veel voor me.

*Ik ben blij dat je haar ook over ons hebt vertelt, Shawn❤*

Ik glimlach, maar die verstijfd meteen als ik mijn moeder mijn naam hoor roepen.

Ik zet mijn gsm op mijn bed en ga naar beneden. Ik haal eerst diep adem voor ik de deurklink pak en de woonkamer inga.

Maarten zit in de zetel en mijn moeder ijsbeert. Ik heb al zo'n flauw vermoeden dat ze 'ja' heeft gezegd, want anders zou Maarten hier toch niet zitten?

Wanneer mijn moeder me te zien krijgt, stopt ze meteen met ijsberen en kijkt ze mij. Ik weet echt niet wat ik moet of denken.

"Ik heb een keuze gemaakt", zegt mijn moeder plots snel en ik kijk haar met een ruk aan. Ik zeg niks, maar wacht gewoon af met een bang hartje.

"Anna... We gaan trouwen", zegt mijn moeder. Mijn hart stopt en ik kan gewoon geen woord meer uitbrengen.

Ze gaan trouwen. Ik ga me moeten voorbereiden op de grote verandering. Ik voel dat er veel gaat veranderen en wel heel snel. Ik ben er nog niet toe!

Ik wil wegrennen, maar mijn voeten zijn als geplakt op de grond.

"Anna, liefje... Gaat alles wel goed met je?", vraagt mijn moeder.

Ik weet niet waarom, maar plots voel ik de drang om te vragen wat ze nu juist zo leuk vindt aan Maarten, hij is altijd weg!

"Je kan even naar je kamer", zegt Maarten en met die woorden kom ik in beweging, zonder nog een woord te lossen.