Please, Tell Me This Is A Lie {on hold}

Vijventwintig

🌺Anna🌺

Vandaag is het zaterdag. Dat betekent dat we met Niall zijn broer, Greg, gaan praten over mij. Over hoe hij het al meteen wist, zonder mij al gezien te hebben. En hoe het komt dat Niall niks wist.

Door de week heen is me een gedachte opgekomen dat sindsdien is blijven vastzitten. Waarom mag Niall niet op me verliefd worden? Waarom is het verboden voor hem om van me te houden op die manier? Als we toch geen echte siblings zijn? Dan mag dat toch?

"Anna, ben je klaar? Niall staat te wachten op je", zegt mam als ze mijn kamer binnenkomt. Ik knik en trek mijn schoenen aan.

"Ik ben klaar", zeg ik. Ik passeer haar en loop de deur uit. Ik loop de trappen af en ik wil de deur, die op een kier staat, opendoen als mijn moeder nog iets zegt.

"Weet je zeker dat ik niet moet meegaan?", vraagt ze. Ik wil haar antwoorden, maar Niall is me voor.

"Dat hoeft niet, mijn ouders zijn er ook niet bij. Het is gewoon Greg, Anna en ik."

•~Bij Niall thuis~•

"Wil je iets hebben om te drinken?", vraagt Niall als we de woonkamer binnenkomen. Ik schud mijn hoofd en ik ga zitten in de zetel naast Niall. Greg komt ook binnen en zegt ons beide gedag voor hij zelf in een andere zetel gaat zitten.

"Oke, dus. Wat willen jullie allemaal weten?", vraagt Greg. Niall zet zich wat beter en stelt dan de eerste vraag.

"Hoe komt het dat jij meteen wist dat het over deze Anna ging?"

Greg verplaatst zich ook een beetje en kijkt ons beide dan aan.

"Normaal mag ik dit niet zeggen, maar... je ouders hebben contact gehouden met onze ouders. Zo wisten we bijna alles wat je deed in je leven. Niet tot in de details, maar we wisten welke sport je beoefende, waar je naar school ging en waar je naartoe wou gaan. Zo hebben we dus ook vernomen dat je bij Niall op school zou komen. En zo wist ik dat het ging over deze Anna", vertelt hij.

Mijn ouders hadden contact met hun ouders? Waarom hebben ze mij dit nooit verteld? Deze mensen wisten alles van me, of toch bijna, en ik wist van niks?

"We hebben bewust niks aan je verteld, Niall, omdat we wisten dat je dan gek word en misschien wel bazig bent over haar. Je hebt haar altijd al willen beschermen en we wouden gewoon niet dat het uit de hand zou lopen als je wist", zegt Greg tegen Niall. Hij knikt.

"Wel, je wist dat dit moment ooit zou komen", zegt Niall. Greg knikt en zucht dan zachtjes. Hij opent zijn mond om iets te zeggen, maar ik onderbreek hem.

"Waarom is het verboden voor Niall om verliefd op me te worden? Ik bedoel, niet dat ik wil dat dat zo is, maar we zijn officieel toch geen broer en zus meer? Dus dat zou toch geen probleem moeten zijn?", vraag ik. Greg kijkt me verrast aan.

"Het is niet verboden, maar het voelde gewoon raar om te denken dat Niall een crush op je had. En... omdat hij ooit je broer is geweest.. ik kon het me gewoon niet inbeelden. En nu ik jullie zo zie, naast elkaar, denk ik dat het beter is als jullie gewoon vrienden blijven. Want zie je, je bent wel geadopteerd, maar je hebt nog altijd de genen van onze ouders", vertelt Greg. Ik knik begrijpend, net zoals Niall.

"Ja, misschien is het het beste dat we gewoon vrienden blijven. Mijn gevoelens zijn toch al wat vermindert, Anna", zegt Niall. Ik knik en kijk weer naar Greg.

"Bedankt voor dit gesprek", zeg ik. Greg lacht.

"Dat is geen probleem, Anna", zegt hij terug. Ik glimlach naar hem en kijk dan naar Niall.

"Wil je me naar huis brengen, alsjeblieft? Ik moet praten met mam", zeg ik. Niall knikt en neemt afscheid van zijn broer, net zoals ik. Samen lopen we de deur uit en stappen we in zijn auto.

De eerste vijf minuten waren stil en mijn gedachten liepen alle kanten uit.

"Denk je dat je dit nu achter je kan laten?", vraagt Niall opeens. Ik kijk even naar hem en dan kijk ik weer voor me.

"Ik moet eerst nog eens praten met mam over al dit en dan denk ik dat ik dit wel achter me kan laten. Wat met jou?", antwoord ik. Hij knikt.

"Ik denk het wel. Alles is duidelijk nu en ik heb niet echt de behoefte om nog meer te weten daarover", zegt hij. Ik knik begrijpend.

Ik ga echt blij zijn als ik dit achter me kan laten. Eerst nog eens praten met mam en dan dit alles achter me laten.

"Laat je me iets weten als je gesprek met je moeder afgelopen is?", vraagt hij dan weer na een minuut of twee. Ik knik.

"Zal ik doen."

Even later stopt Niall de auto voor de voordeur. Ik los mijn gordel, maar wacht nog even met uitstappen. Aangezien Niall niks zegt, ga ik ervan uit dat hij het niet erg vind dat ik niet meteen uitstap.

"Het is gek om te bedenken dat ik een broertje had. Twee zelfs", zeg ik. Niall knikt.

"Het is gek om te bedenken dat ik ooit een zusje had, ze heb moeten afgeven en ze zoveel jaar later terug zie. En mee praat. En er vrienden mee ben. En we nu gewoon samen in de auto zitten. Als je me dat vijf jaar geleden had gezegd, dan had ik je zo hard uitgelachen. Maar toch is het gebeurd. Ik heb mijn zusje teruggevonden", zegt Niall.

"Dat is inderdaad wel gek."

Ik val stil en weet niet meer wat te zeggen. Blijkbaar is Niall ook uitgepraat, want ook hij zegt geen woord meer. Ik blijf nog even zitten voor ik Niall gedag zeg en uitstap.

Ik kom toe aan de voordeur en net wanneer ik mijn sleutel in het sleutelgat wil steken, vliegt de deur open en staat mijn moeder vlak voor mijn neus. Achter me hoor ik Niall wegrijden. Ik draai me om en blijft zijn auto volgen tot ik hem niet meer kan zien. Dan draai ik me weer om.

"Mam, we moeten praten", zeg ik en ik loop het huis binnen, op de voet gevolgd door mijn moeder.