Chapter 2 - Ace's Bad day 1.0

552 31 5
                                    

Cerisemie © Wattpad 2012

Chapter 2 – Ace’s Bad day 1.0

I fished out my phone when I noticed that our adviser, and yeah my favorite teacher is writing on the board. At kahit alam kong number 1 rule sa Academy ang hindi paggamit ng phone while on the school premises ay ginawa ko pa rin para mawala ang boredom at inis ko. I was actually busy answering Logo Quiz nang marinig ko na namang magsalita ang katabi ko.

“That’s Nike.” Napatingin ako sa kanya.

“I mean, the answer on that logo is Nike.” Sabi niya ulit.

“Alam ko ang sagot. Like duh, ang dali lang kaya niyan.” Sabi ko with matching roll ulit ng eyes. Kanis kaya, pinapangunahan pa ako sa sagot ko.

“O-okay. By the way, what’s your name?”

“Antanasia Chloe Emi M. San Diego.” Mabilis kong sabi.

“Ano ulit?” And from what I expected, hindi niya naintindihan. Ganoon ako magpakilala kapag nauna ang inis sa taong kaharap ko.

“I said, my name is—“

“Yeah, naintindihan ko. Your name is Antanasia Chloe Emi M. San Diego. What I mean is, ano ang pwede kong itawag sa iyo? Ang haba kasi ng pangalan mo.” Natigilan at nagulat ako. This is the first time that someone I didn’t know understand my whole name. Mabilis pa ang pagkakabigkas ko noon ah?

“Uhh—“ Sasagot na sana ulit ako ng magsalita bigla si Ma’am Lacangan, our adviser.

“I understand that Mr. Santos was only a transferee here and maybe he’s just asking something to Ms. San Diego. But Ms. San Diego, you know that this Academy are not tolerating the students to use their cellphones while they are inside the school. You should know that, right?” Napadako na ang tingin ng lahat ng classmates ko sa aming dalawa ng bagong student.

Oh shoot, hello guidance ba ako nito?

“Ma’am, it’s my fault. I’m just asking for her number. Himbis na kunin ko po iyong number niya, pinakuha ko na lang po iyong phone niya at nilagay doon ang number ko. I thought that maybe we could continue our conversation later through cell phone.” Kaagad na sabi ng katabi ko. Nanlaki ang mga mata ko, what is he trying to say? Inaako niya ba ang kasalanan ko?

Napatingin ng mabuti sa amin si Ma’am. Then later ay napabuntong-hininga ito.

“Well, this is your first day. And maybe, you didn’t know that cellphones are not allowed inside the Academy. Ms. San Diego, you should go to the Guidance Office. Surrender your phone there. And Mr. Santos, accompany her. She’s going to discuss with you the rules and regulations here. And also, she’s the one who’ll accompany you with the facilities here in the Academy.”

“But—“

“No but’s Chloe. Go ahead, go back before recess time.” Tumayo na rin ako at sumunod na rin si new student sa akin. Nang tawagin ako ni Ma’am na Chloe ay doon ko nalaman na hindi siya galit. Si Ma’am lang ang tanging tumatawag sa akin sa ganoong pangalan.

“So, can I also call you as Chloe?” Napatigil ako sa paglalakad.

“Why did you do that?” Angil ko sa kanya ng maalala ang ginawa niya.

“That what?” Nag-aalangan niyang tanong sa akin.

“That scene a while ago! You know that it is my fault right? Bakit mo naman inako?”

“I just thought that you need my help. And besides, it’s merely my fault.” Napairap na naman ako.

“I can handle it. Kasalanan ko naman kasi talaga and I know that cellphones are not allowed pero ginawa ko pa rin.”

“Atleast naman ay nakatulong ako hindi ba? Ipapadala lang ang cell phone mo sa Guidance Office.” Binigyan ko siya ng masamang tingin.

“You don’t know what you are talking about.”

“Bakit?” Naguguluhan niyang tanong sa akin.

“I don’t need your help. Bagong student ka pa lang dito, malay ko ba kung may kapalit ang tulong na ginawa mo.” Tinalikuran ko siya at nagsimula ulit na maglakad.

Naramdaman ko ang braso niya sa balikat ko. “Hey, wala akong masamang intensyon okay? But, I would like to say sorry from what had happened.” Natigilan na naman ako sa sinabi niya.

Hinarap ko siya. “Okay, sorry din sa pagtataray ko. It’s just that, ang daming nangyaring nakakainis ngayon pa lang umaga.”

“I understand it. So, ano ang pwede kong itawag sa iyo?” Napangiti na ako.

“Makulit ka rin pala, ano?” Napangiti na rin siya sa sinabi ko.

“Yeah, lalo na kapag talagang kailangang maging makulit.” Napailing ako.

“You can call me Ace. Shorter version ng name ko.”

“Oh, hi Ace. Nice to meet you.” Sabi niya with matching konting bow pa.

“What’s with that gestures?” Natatawa ko ulit na sabi.

“This is the proper greeting in America where I stayed for almost 5 years.” Napatango ako. Kaya rin pala may kaunting accent kapag nagsasalita ito ng English.

“Nice to meet you too, Lor right?” Tumango siya ulit sa akin.

“It’s actually Lucious Orl Rafael S. Santos.”

“Oh, so pareho pala tayong may mahabang pangalan?”

“I guessed so. And from what you had said, Lor is also the shorter version of my name.” Napatango ulit ako, wala akong masabi eh.

“So, friends?” Nginisian ko siya ng malaki.

“Not yet.” Tinalikuran ko na ulit siya with matching flip ulit ng hair katulad ng ginawa ko sa dalawa kong best friend at tinungo na ang Guidance Office.

Bigla akong kinabahan. Wew. Good luck to me, malalagot ako kay Papa nito.

 

--

Book 1- My First Love [FIN]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon