Issız Kız

☮OKUL☮

☮İyi Okumalar☮

"Ya anne gitmesem ne olur." Kapımda azrail gibi dikilen annemi ikna etmeye çalışıyorum. Evet ben Kıvanç Özsoy okula gitmemek için annesini ikna etmeye çalışıyor.

"Böyle bir şey imkansız. Zaten yeterince devamsızlık yapmışsın. Sınıfta kalmanı istemeyiz değil mi?" Ben anneme inanmaz bakışlar atarken annem ne olduğunu sorarcasına başını salladı.

"Anne biliyorsun ki ben sınıfta kalmam." Karizmatik bir şekilde göz kırptım. Sorun şu değil ki okuldaki öğretmenler benden korkuyor ve beni yok yazamazlar. Yazsalar bile ben müdür ile konuştum mu... 0 devamsızlık. 

"Okulda sınıfta kalmazsın ama benim sınıfım da kalırsın. Sorun şu ki sen benim sınıfımda kalırsan başına gelecekleri az çok bilirsin yakışıklı." Bu sefer o göz kırptı.

Evet eğer annemin sınıfında kalırsam ölümlerden ölüm beğeniyim. Trip atmadığı mı kalır, laf sokmaları mı kalır, daha bir sürü şey daha. O yüzden kimse annemin sınıfında kalmak istemez. Yatağımdan kalkıp banyoya gittim. Yüzümü yıkayıp, yeni çıkmaya başlayan sakallarımı kestim. 

Banyodan çıkıp üzerimi giyindim. Ne giyindin? derseniz... Siyah. Renksiz. Yalnız. Düşüncelerimden sıyıran kapının tıklatılması oldu.

"Gel." İçeri annem girdi. Üzerimi taradı. Tek kaşını kaldırdı.

"Siyah.." Onayladım. "Unuttun mu? Duru kendi ile birlikte renkleri de götürdü." Söylediklerim ile çenesi büzüştü, dudaklarını ısırdı, gözleri doldu. Yaşı ilerlemiş olmasına rağmen taş bebek gibiydi annem. Hiç yaşlanmıyordu. 

Bu sefer ben kollarımı açtım. Adımlarını bana yönlendirdi ve kollarımın arasına girdi. Kısa süre içinde ben de ağlamaya başladım ama bu sefer hıçkırarak değil de Durunun gidişi gibi sessiz oldu...

***

"Buyrun hocam beni çağırmışsınız." Elini omzuma attı. Hocaların benden korkma sebebi ben sinirlenince gözüm kimseyi görmez. Onun dışınca hocaların göz nuruyum.

Ego patlaması yaşıyor çekilin.

Ay iç ses bir şeye atlamazsan olmaz değil mi?

Cık olmaz.

"Duru için anma töreni düzenlemek istiyoruz. Biliyorsun Duruyu herkes çok sever." Evet doğru söylüyordu Duruyu herkes çok severdi. Nerden mi biliyorum? Biz Duru ile aynı sınıftayız. 

"Tamam ama bunu neden bana soruyorsunuz? Bunu Meriç'e sormanız gerekmiyor mu?" Derin bir nefes aldı.

"İşte senin burda devreye girmen gerekiyor. Meriç'i ikna etmeni istiyoruz." Bir adım geri atıp elinin omzumdan çekilmesini sağladım. Kaşlarımı çattım. Gözlerinin içine baktım. Size şu an sinirden kudurduğumu söyleye bilirim.

"Siz ne dediğinizin farkında mısınız? Meriç kardeşini yeni kaybetti. İstemiyorsa bu yarasının bir kez daha kanamasını istemediğinden dir. Sizde gelmiş bana 'ikna et' diyorsunuz. Yazık." Tam arkamı döndüm gidiyordum.

"Duru için." Gözlerimi kırpmam ile gözümden bir damla yaş düştü. Hemen sildim. Hiç kimse güçsüz beni görmemişti görmemeliydi. Sınıfımın olduğu kata yöneldim.