Issız Kız

☮PROVA☮

Sıramda kafamı koymuş dün olanları düşünüyordum. Benim orda olduğumu nerden biliyordu? Kolumun dürtüklenmesi ile parmağın sahibine yani Derine bakışlarımı çevirdim bana.... korku ile bakıyordu. Sanki bir şey yapıcağımdan veya kızıcağımdan korkuyordu. Aniden gelen kahkahamı daha fazla tutamadım ve bu ani kahkaham ile sadece Derin değil diğer kızlar da şaşırdı. 

"Kızlar siz benden korkuyor musunuz ya? Ay ben sizi yerim. Kızım benim size bağıracak halim yok. Ya benden korkmasanıza. Tamam yeni tanıştık fazla tanımıyorsunuz ama ben sevdiklerime asla bağırmam" Aklıma Damla abla geldi. "Damla abla hariç" bu cümlemi duyduklarından emin değildim.

"Biri benden mi bahsetti?" Damla ablanın sınıfa girmesi ile yerimden hızlıca kalkıp boynuna sarıldım. Yanaklarına sulu sulu öpücükler bıraktım. "Aayy kızım yaladın resmen yüzümü." kıkırdayıp geri çekildim. Diğer kızlar da kalkmıştı. Hepsi Damla ablaya sarıldıklarında öylece mal mal bir süre dikildik.

"Kızlar böyle mal mal dikilmeye devam edicek miyiz yoksa kantine mi inelim?" Damla ablaya hak verip kantinin yolunu tuttuk. Okul koridorlarında yürürken bütün bakışlar üzerimizdeydi. 

Öğretmenler odasının önünden geçicekken kolumdan tutulmam ile durmak zorunda kaldım. Kolumu tutana baktığımda Esra hoca olduğunu gördüm. Sıcak gülümsemelerimden yolladım.

"Nasılsın diye sormuycam çünkü bunu sevmiyorsun" Kafamı salladım. Bu hoca beni gerçekten iyi tanıyor. "Hocam gerçekten beni iyi tanıyorsunuz." İnci gibi dişlerini gösterecek şekilde gülümseme ile karşılık verdi. Aha hoca kafasını eğdi ve elleri ile oynuyor. O zaman bir şey istiycek. "Tamam hocam tamam. Söyleyin hadi ne isteyeceksiniz?"

"Sende beni iyi tanıyorsun Duru. Eve lafı fazla uzatmıycam. Okullar arası ses yarışması var ve senin okulumuzu temsil ediceksin." "Ama h-" Elini dur şaretinde kaldırdı. "Sana yapıcak mısın? diye sormadım. Yapıcaksın başka kaçarın yok. Yada yapma bir daha benim ile konuşma." Gözlerimi devirdim. Ellerini sevinç ile çırptı.

Tam dönmüş arkasını gidicekken aklına bir şey gelmiş gibi durdu ve döndü. "Ve bir partnerin olucak." Arkasını döndü ve gitmeye başladı. "Peki ya o kim." Adımlarını durdurmadan yanıtladı. "Bu gün çıkışta çalışmalarda görürsün." Oflaya puflya bizimkilere yetişmek için adımlarımı hızlandırdım. 

Kantin katında adımlarımı hızlandırdım. Sert bir gövdeye çarpmam ile yer popomun üstüne düşmem bir oldu. Ooo çocuğun ayakkabısı nike. Yavaş yavaş üste doğru bakmaya devam ettim. Siyah pantolon beyaz gömlek. Yüzü.....

"A-atakan!" Lanet olsun bunun burda ne işi vardı? O kadar yılın ardından neden gelmişti. Pis pis sırıttı ve tutmam için elini uzattı. Bir hışım ile yerden kalktım. Yüzüne tısladım. "Senin burda ne işin var? Bana yaptıkların ve yapmaya çalıştıkların yetmedi mi he? Yetmedi mi?" Eskiden aşık olduğum ama şimdi duymak istyeceğim en son şeyi duymdum. Gür bir kahkaha attı. 

"Neden kendi okuluma gelirken senden izin mi alıcam?" Yumruk yaptığım elimi sinir ile iyice sıktım. Tırnaklarım etime geçmişti ve yumruklarımın arasından bir kaç damla kan akıyordu. Gözlerimde hafiften yanmaya başlıyordu. "Atakan neden şimdi geldin?" Bir adım daha attı ve aramızdaki mesafeyi yok etti. 

Eğilip kulağıma fısıldadı. "Neden beni özlemedin mi?" Eskiden olsaydı şimdi bu anımıza o kadar sevinirdim ki ama şimdi kendinden iğrendirmekten başka bir şey yapmıyordu. "Hayır özlemedim. Keşke gelmeseydin. Keşke seni öldürmeyi becerebilseydim." Yüzü aniden sinirli bir hal aldı. Kolumu sıkıca tuttu. Malzeme odasına sokup kapıyı kapattı. 

Yüzüme yaklaştı. "Sen beni öldürebileceğini mi sanıyorsun?" Üzgünce dudaklarımı sarkıttım "Sanmıyorum" Bu dediğim ile tatmin olmuşa benziyordu. "Biliyorum" Dediğim ile şaşırdı. Bende fırsat bu fırsat deyip omuzlarından tutup erkekliğine dizimi geçirdim. Yere acı ile düşünce tekmeler atmaya başladım.