Weggesleurd [NL] // Winner vakantieboek 2017!

H28.

POV Coco:

Wanneer ik thuis kom, drop ik mijn zware boekentas ergens en loop naar de keuken om wat drinken in te schenken. Mijn moeder is vandaag niet thuis omdat ze moet werken. Ze kan de laatste tijd weer wat vaker werken omdat de chemo aanslaat. Ik ben zo blij voor haar en voor mezelf natuurlijk ook. De chemo kost natuurlijk een fortuin en er moet toch brood op de plank komen nu mijn vader weg is.

Ik schenk wat te drinken in en loop naar de woonkamer. Daar aangekomen laat ik mezelf neerzakken op een stoel en zet mijn glas op tafel. Ik haal de laptop tevoorschijn en start het ding op. Ik denk dat ik maar eens even wat op ga zoeken.

Ik ga naar Google en type mijn zoekopdracht in. Ik scrol door de zoekopdrachten en snel vind ik al een artikel dat mijn aandacht trekt. Ik klik erop en begin aandachtig te lezen.

Wanneer ik klaar ben sluit ik de computer weer af en leg hem aan de kant. Een gevoel van opluchting gaat door me heen.

POV Marc:

Ik weet het bijna zeker. Ze hebben me door. Ik ben ook té stom bezig. Ik had nooit met Coco bezig moeten zijn. In plaats daarvan had ik mezelf moeten afvragen wat ik kon doen om hun om de tuin te lijden. Maar nee, ik moest zonodig weer met andere meisjes bezig zijn, zoals gewoonlijk. En natuurlijk hebben ze die foto gevonden van Jasmijn. Ze zijn echt niet dom.

Ik stap onder de douche en binnen een paar seconden is mijn huid verwarmd door de warme water stralen. Ik was mijn haren en mijn lichaam en draai de douche weer uit. Snel pak ik een handdoek en droog mezelf af. Dan wikkel ik de handdoek zorgvuldig om me heen en loop naar mijn slaapkamer.

Net wanneer ik mijn slaapkamer deur wil openen hoor ik gekuch. Ik draai me om en kijk recht in het verbaasde gezicht van Jasmijn. Mijn hoofd word zo rood als een tomaat en ik vloek in mezelf. Ik heb er natuurlijk niet over nagedacht dat Jasmijn en Roos nu ook vrij kunnen rond lopen.

''Uhhh, haaii?'' vraagt Jasmijn schaapachtig.

''Hallo Jasmijn. Ik had je niet zien aankomen.'' Ik moet glimlachen en draai mezelf om maar Jasmijn. Ze knikt.

''Ik ga snel even wat kleren aantrekken. Wacht hier," en voor ik op antwoord kan wachten ben ik al in mijn slaapkamer. Ik trek mijn kast open en pak snel een setje met kleren. Wanneer ik klaar ben trek ik de deur open en Jasmijn, die blijkbaar net ook binnen wilde komen, verliest haar evenwicht en valt gillend in mijn armen. De klap is zo zwaar dat ook ik mijn evenwicht verlies en we belanden allebei op de grond. Ik kijk Jasmijn recht in haar ogen en een glimp van blijdschap valt te zien.

''Wat ben ik toch weer onhandig," zegt ze snel stamelend. Waneer ik merk dat ze weer wilt opstaan houd ik haar tegen. Dan kus ik haar onverwachts en we rollen over de vloer. Jasmijn is degene die dit geweldige moment weer moet verpesten en haalt der lippen van de mijne. We kijken elkaar licht hijgend aan. Dan staat ze op en zo snel als ze was binnengevallen vlucht ze ook weer de kamer uit.

Ook ik sta op en strijk mijn kleren weer netjes. De glimlach is niet van mijn gezicht af te krijgen.

POV Jasmijn:

Zo snel als ik kan haast ik me weer naar mijn slaapkamer. Waarom moest ik weer zo onhandig zijn en op Marc vallen? Ik weet dat hij zijn kans pakt wanneer hij denkt dat hij een kans krijgt.

Wanneer ik ik mijn kamer ben aangekomen loop ik regelrecht naar de kleine badkamer. Ik draai de kraan open en plens wat water over mijn gezicht. Ook spoel ik snel mijn mond. Als ik klaar ben loop ik weer terug naar de slaapkamer. Ik schrik en deins achteruit wanneer ik Vincent op mijn bed zie zitten. Waarschijnlijk heeft hij mij niet binnen horen komen want hij kijkt nog steeds naar het zelfde punt.

Ik kuch en onmiddellijk schiet zijn blik naar mij. Zijn ogen staan kill. Mijn lichaam huivert. Iets zegt me dat dit niet iets goeds kan betekenen.

''Wat doe jij hier?'' vraag ik zachtjes.

Geen antwoord.

''Wat doe je hier?'' herhaal ik. Dit keer wat harder en meer zelfverzekerder.

''Maakt dat jou wat uit?'' zegt Vince dan bot.

''Uhh nee, maar je zit hier op mijn bed en dan verwacht ik wel een reden waarom.''

Ik ga op mijn bureaustoel zitten en kijk naar Vince. Hij draagt een simpel zwart shirtje met een grijze spijkerbroek die wat omlaag getrokken is.

''Als ik een reden had zou ik die met alle plezier met je willen delen," zegt Vince.