Weggesleurd [NL] // Winner vakantieboek 2017!

Epiloog

POV Jasmijn:

Het is nu een paar maanden geleden dat ik mijn vrijheid weer terug heb. En ik kan je vertellen, het voelt goed. Heerlijk om weer te gaan en staan waar je zelf wilt. Zonder dat iemand je commandeert.

Ondertussen zit Collin nog steeds in de gevangenis wegens mensen smokkel. Ik wist dat in het begin ook nog helemaal niet, totdat ik het hoorde van de politie. Ze hadden namelijk de telefoon van Marc afgepakt en helemaal uitgepluist. Zo kwamen ze nog een paar berichten tegen met belangrijke informatie.

Jeremy werd ook opgepakt. Hij kreeg acht maanden maar is weer vervroegd vrij gelaten wegens goed gedrag. Het doet me heel wat, om eerst Jeremy nog als een vriend te beschouwen en dan vervolgens dat hij mij en mijn vrienden zo hard kan misbruiken. Alsof er een mes in je rug word gestoken, letterlijk en figuurlijk. Ondertussen loopt Jeremy al weer vrij rond. De laatste keer dat ik hem zag was bij de rechter, sindsdien niet meer gesproken of gezien. Ik zag toen wel dat hij enorm veel spijt had, maar om hem nu alles weer te vergeven en 'opnieuw' te beginnen. Daar zit ik niet zo op te wachten.

Roos en Max lopen samen handje in handje door het Vondelpark vlak bij onze school. Het doet me goed om Roos en Max samen zo gelukkig te zien.
Na de zware tijden zijn ze alleen nog maar hechter geworden met elkaar.

''En, hoe gaat het nu met je?'' vraag ik naast mij. Ik kijk naast me en kan een glimlach niet verbergen.

''Nadat ik dit doe al veel beter," antwoord Lo. Onze hoofden komen steeds dichter bij elkaar en dan raken onze lippen elkaar aan. Mijn tong vind de zijne en ik eindig de zoen met nog een klein kusje. Waneer we klaar zijn omhels ik Lo. Ik leg mijn hoofd in zijn nek en ruik zijn vertrouwde aftershave.

''Fijn, om zo hier met jouw te zijn nu," zeg ik zacht. Ik voel hoe Lo knikt.

Ook Lo moest voor de rechter verschijnen. Het was een heel gedoe om Lo zonder straf nog vrij te pleiten maar na bloed, zweet, tranen en een paar rechtszittingen is het ons toch gelukt. Ik steunde hem al die tijd al. Ik weet dat Lo het kwaad zelf niet is. Hij werd immers gedwongen om zich bij Marc's groep aan te sluiten. En dat hebben we bewezen ook.

We hebben al twee weken en het gaat heel goed tussen ons. We kunnen samen praten over de gebeurtenissen wat er is gebeurd destijds. We begrijpen en steunen elkaar in deze tijd. Eerst waren mijn vriendinnen natuurlijk erop tegen dat ik iets begon met mijn ontvoerder maar na lang zitten te twijfelen gaven ze zichzelf over en zagen ze in dat het me goed doet.

Ondertussen heeft de moeder van Coco het niet gehaald. Een week nadat ik en Roos weer vrij waren is ze helaas gestorven. Ineens ging het berg afwaarts met haar. Iedereen was er kapot van. De uitvaart was heel mooi geregeld. Heel veel vrienden en familie kwamen nog om een laatste glimp van Coco's moeder op te vangen voordat ze voorgoed in de grond verdween. Zelfs mensen van de weide omgeving kwamen rouwen. Ik ben heel blij dat ik Coco in die tijd heb kunnen steunen en nu nog steeds. Ik mag trots zijn op zo'n lieve en aardige vriendin.

Marc heeft het ook niet gered. Nadat Roos hem had neergeschoten kwam de ambulance al. Ze hebben hem meegenomen naar het ziekenhuis en daar heeft Marc nog op de intensive care gelegen. Maar het mocht niet baten, die avond gaf zijn lichaam het op. Maar goed ook, anders had ik niet geweten wat hij in de toekomst nog kon zal gaan doen.

''Hee, tortelduifjes! Gaan jullie nog gezellig doen?'' hoor ik Max van achter ons schreeuwen. Ik draai mijn hoofd om om te kijken waar het geluid vandaan kwam. Ik zie hoe de vingers van Roos en Max verstrengeld met elkaar zijn. Roos staat te grinniken over Max's grapje. Ik kan het ook niet helpen om een glimlach te verbergen.

Samen met Lo lopen we naar Roos en Max toe. Lo gaat naast Max lopen en ik neem wat privé tijd met mijn beste vriendin. Ik zie hoe Max Lo een schouderklopje geeft. Lo verliest zijn evenwicht en valt daarna in de vijver. Roos en ik barsten in lachen uit. Ik mag trots zijn op het feit dat ik zulke goede en aardige vrienden heb.