Weggesleurd [NL] // Winner vakantieboek 2017!

H33.

POV Marc:

Al een paar minuten sta ik mijn woede te uiten op de deur van Jasmijn's slaapkamer. Mijn knokkels zitten onder het bloed en onder de blauwe plekken. Ik schreeuw en schop maar het helpt niks.

''Als ik het niet met alleen mijn handen voor elkaar krijg.." mopper ik in mezelf. Ik besluit om de hulp in te schakelen van Lo en Collin.

Ik storm de trap af en grits mijn telefoon van het aanrechtblad. Ik scrol door mijn contacten heen en stop bij de naam Lo. Ik tip op het groene bel icoontje en wacht tot de lijn over gaat. Een paar keer gaat de lijn over en dan neemt Lo op.

''Hallo, met Lo," hoor ik de bekende stem van Lo aan de andere kant van de lijn.

''Lo, met mij. Ik heb je hulp nodig. Kom nu naar mijn huis. Tot dan.''

Voor ik op antwoord kan wachten verbreek ik de verbinding. Ik ken Lo, die zal hier binnen een paar minuten al staan. Nu moet ik alleen nog Collin bellen. Ook dit keer gaat de lijn een paar keer over. Wanneer ik hoor dat er iemand op neemt begin ik met praten.

''Hallo Collin, met mij. Ik heb j....'' Ik word onderbroken door een zachte vrouwenstem.

''Hallo? Ik denk dat u verkeerd verbonden bent," zegt de vrouwenstem.

''Nee, Collin toch?''

''Collin is hier niet meer. Hij is opgepakt door de politie wegens meisjes smokkel.'' Ik schrik van de woorden die ik zonet heb gehoord.

''Oké, bedankt. Hoe heet je eigen...'' voor ik mijn zin kan afmaken word de verbinding al verbroken. Ik vloek.

''Klote zooi!'' Ik schop tegen de witte keukenkastjes. Flarden van witte verf vliegen in het rond. Ik vraag me af wie dat meisje toch is..

POV Jasmijn:

Nog steeds zit ik opgesloten in mijn badkamer. Het geschop en geschreeuw tegen de deur is ondertussen opgehouden. Ik kan weer een beetje veilig en rustig adem halen. Maar nog steeds bonkt mijn hart in mijn keel. Ik weet dat ik hier weg moet. Weg uit deze hel. Maar hoe?

Langzaam ontstaat er een soort van plan in mijn hoofd. Nee, dat is veel ste gevaarlijk bedenk ik dan. Ik denk verder. Maar verder krijg ik geen ideeën meer. Ik vloek en besluit om mijn eerste idee wat verder uit te werken. Maar daar heb ik wel pen en papier bij nodig.

Als je hieruit wilt ontsnappen Jasmijn, ren dan deze verdoemde badkamer uit en pak pen en papier, zegt een stemmetje in mijn hoofd.

Ik geef de stem helemaal gelijk en draai de badkamerdeur weer van het slot af. Zachtjes trek ik de deur open. Ik kijk om de hoek en alles ziet er nog precies hetzelfde uit als voorheen. Ik zucht. Een opluchting gaat door me heen.

Snel trek ik alle lades en kastjes open opzoek naar pen en papier. Ik vond het ergens achterin de lade van het oude en versleten bureau. Wanneer ik alles heb vlucht ik weer de badkamer in en draai de deur op slot.

Ik pak de wasmand en zet die tegenover het bad. Ik ga op de badrand zitten en leg mijn pen en papier op de wasmand. Zo heb ik een soort van tafeltje gecreëerd. Zachtjes moet ik grinniken. Ik ben toch best wel slim, ondanks deze hele situatie. Ik pak de pen en begin met tekenen. Ik teken de plattegrond van dit huis voor zover ik weet waar waar zit. De gang, de trap, de woonkamer en de keuken. Tot slot, 'mijn' slaapkamer en de badkamer aan mijn slaapkamer vast. Ook zet ik een groot kruisje op de plek waar ik mezelf nu bevind en waar ik denk dat Marc zich op dit moment bevind.

Wanneer ik klaar ben kijk ik trots naar mijn eigen werk. Best wel mooi, al zeg ik het zelf. Ik draai de dop weer op de pen en vouw het papiertje op. Voorzichtig stop ik het papiertje in mijn kont zak zodat het niet kreukelt.