Weggesleurd [NL] // Winner vakantieboek 2017!

H10.

POV Jasmijn:

"Roos!" Ik ruk me uit Vince's grip los en ren naar haar toe. Ze zit achter in de kamer op een stoel vastgebonden. Ik wil haar omhelsen maar besef dat ik nog handboeien om heb. Ik kijk naar Roos. Een traan ontsnapt uit mijn ooghoek.

Hoe heb ik haar hierin zo kunnen in mee sleuren?

Roos kijkt me blij en tegelijkertijd ook verbaasd aan. Ik voel dat ze bang is. En terecht.

"Jasmijn! Je bent er nog! Ik dacht dat je.." Ik onderbreek haar snel.

"Natuurlijk ben ik er nog. Ik laat mijn allerbeste vriendin toch niet in de steek?" Ik pak haar hand met moeite vast. Vince komt maar me toe gelopen. en pakt me bij mijn middel om me zo weg te rukken bij Roos vandaan.

"Laat me los!" Ik word weer wild en probeer weer naar Roos toe te gaan. Roos begint te huilen.

"Doe eens rustig prinses." Vince probeert me te kalmeren maar het word er niet beter op.

"Jullie blijven van mijn Roos af!" Ik kijk Roos aan. Haar wangen zijn nat van de tranen en haar gezicht is rood aangelopen.

"Dat had je dan eerder moeten bedenken," hoor ik Marc zeggen. Ik draai me direct om om hem een pak slaag te geven maar Vince rukt me weer terug en drukt me op de vloer. Nu kan ik zeker geen kant meer op.

Marc loopt langzaam naar Roos toe. Roos kijkt beangstigend naar Marc die steeds dichter bij komt. Ze probeert zich los te wurmen uit de stoel. Het is zinloos. Een gemixt gevoel van verdriet, wanhoop en onmacht overspoelt me lichaam. Ik moet haar hieruit zien te halen! Ik wrik me los uit Vince's greep en ren naar Marc toe. Ik pak hem bij zijn arm en probeer hem weg te trekken. Weg bij Roos. Maar hij is te sterk voor mij en rukt zich los. Vince komt weer aan gespurt en trekt me weer weg. Hij duwt me op de grond en houd me aan mijn haar vast zodat ik niet op kan staan. Ik kan nu alleen nog maar toe kijken naar wat er gaat gebeuren.

Ik zie hoe Marc iets zilverkleurigs uit zijn broekzak pakt. Een mesje! Ik begin in paniek te raken en begin wild tegen te stribbelen.

"Nee!" Roos gilt zo hard als ze kan en probeert te ontsnappen. Maar het lukt niet want ze zit vast gebonden op de stoel. Vince probeert me weer terug op de grond te duwen maar ik ontwijk zijn armen. Ik ren naar Marc toe en gris het mesje in een snelle beweging uit zijn hand. Nu sta ik dreigend met het punt van het mens voor me uit te zwaaien. Marc probeert me te kalmeren.

"Rustig maar prinses. Wees nou niet zo dom en geef dat mesje maar weer aan mij."

"Nee! Jullie laten Roos met rust," schreeuw ik woest. Ik zie hoe Marc naar Vince knikt en Vince loopt weg maar ik trek me er niet van aan.

"Jullie gaan Roos pijn doen!" Marc beweegt langzaam naar mij toe. Ik houd het mesje verdedigend voor me uit. Mijn handen trillen. De punt van het mesje wijst naar Marc. Ik zou zo kunnen steken.

Als ik het kan tenminste.

Ik blijf beangstigend in de hoek staan als Vince weer terug de kamer in komt. Alles wat er nu gebeurd gebeurd heel snel. In mijn ooghoek zie ik hoe Vince een lapje stof naar Marc gooit. Marc vangt het en drukt het snel tegen mijn mond en neus aan. Voordat ik kan reageren pakt Marc het mesje af. Dan word alles zwart en val ik op de grond. Ik hoor Roos nog net wanhopig mijn naam gillen en dan is alles zwart.