Weggesleurd [NL] // Winner vakantieboek 2017!

H8.

POV Jasmijn:

Mijn plan is om Marc te verleiden en dan zijn telefoon te pakken wanneer we elkaar weer kussen. Kussen. Ja echt. Ik walg van die gedachte maar het is de enige manier om hier weg te komen.

Ik kijk Marc zwoel aan.

"Ik ga je missen wanneer je weg bent," fluister ik in zijn oor. Ik schenk hem de nepste glimlach ooit.

"Ik jou ook." Marc kijkt me aan met een grijns. Echt, ik walg van hem.

Langzaam beweeg ik mijn hoofd dichter naar die van Marc. En dan kus ik hem. Ik vraag voor toestemming en ik krijg antwoord doordat onze tongen elkaar aanraken. Zo gaan we even door. Ik doe mijn ogen weer open en zie de telefoon liggen. Nu we nog bezig zijn moet ik de telefoon snel pakken.

Ik beweeg mijn hand al ernaartoe. Ik laat mijn vingers over het scherm vallen en pak hem op. Net als ik hem in mijn broekzak wil stoppen stopt Marc met waar me mee bezig waren. Ik schrik en Marc pakt snel mijn armen vast en trekt de telefoon uit mijn handen. Ik schrik en kijk hem verbaasd aan. De eerste traan begint al te komen. Hij stopt zijn telefoon in zijn broekzak. Daar gaat mijn laatste beetje hoop.

"Ik had je wel door hoor prinses. Jij die ineens luisterde naar mij en mij kust? Haha, dat was te voorspellen." Hij grijnst naar me omdat hij weet dat hij (deze keer) heeft gewonnen.

"Wat ga je met me doen?" vraag ik bang.

"Dat zie je vanzelf wel. Maar ik moet nu weg. In die tussen tijd blijf jij hier totdat ik terug kom." Hij laat me los en staat op. Hij loopt naar de kast toe en trekt de tweede la open, rommelt wat en haalt de handboeien tevoorschijn. Paniek komt naar boven en mijn ogen produceren nu nog meer tranen. Marc komt weer naar me toe gelopen en pakt mijn polsen beet.

"Nee! Alsjeblieft niet Marc!" Ik stribbel wild tegen terwijl mijn tranen nu over mijn wangen stromen.

"Je snapt mij toch ook wel!" probeer ik nog. Maar het is al te laat. Ik hoor een 'klik' en Marc laat me los. Ik kijk naar mijn polsen en zie dat hij één kant van de handboeien aan het bed heeft vastgemaakt en de andere kant aan mijn pols. Ik stribbel nog steeds maar geef het al gauw op. Ik weet dat ik nu niks meer kan doen. Het is hopeloos. Ik zak op het bed neer. Nog steeds huilend. Ik leg mijn hoofd in het kussen. Ik sluit me ogen en hoor nog net dat Marc de kamer verlaat. Dan word het zwart om me heen en val ik in slaap.

Ik word wakker en kijk om me heen. Ik ga overeind zitten en wil opstaan maar ik zit nog steeds aan het bed vast. Gestomp en voetstappen hoor ik buiten op de gang. Maar dat is niet het enige wat ik hoor.

"Laat me los!" Is dat..? Nee dat kan niet.

"Laat me los!" Alweer die zelfde stem. Maar ik herken die stem. Het is Roos! Ik probeer los te komen en ik schreeuw luid zodat Roos me hoort. '

"Roos!Ben jij dat?" Ik wacht beangstigend af op een antwoord hopend dat het niet waar zal zijn.

"Jasmijn!" Ik hoor dat er iemand op de deur slaat. Roos!

"Maak je maar geen zorgen. Ik haal ons hieruit! Ik ben bij je," schreeuw ik tegen Roos. Ik hoor dat Roos weer word weggetrokken en ze gilt, terwijl ik huil. Dan gaat de deur open en Marc stapt de kamer binnen. Hij grijnst zoals gewoonlijk. Ik kijk over Marc's schouders naar de gang en zie nog net een glimp van Roos voordat ze weer word mee gesleurd.

"Wat heb je gedaan!" Ik kijk Marc vol afschuw aan. Ik ben nog nooit zo boos op iemand geweest.

"Weet je nog dat je tegen me loog over Vince? Nou, dit is je straf." Ik zak weer op het bed. Marc komt naast me zitten en probeert me te kalmeren. Hij slaat een arm om me heen en aait cirkeltjes over mijn rug. Ik word er alleen maar bozer op maar laat het niet merken. Ik wacht geduldig af tot het juiste moment.

"Sstt. Stil maar prinses. Het komt allemaal wel goed. Als je gewoon naar ons luistert gebeurt er niks met je vriendin. Hij trekt me stevig tegen zich aan. Ik leg me hoofd in zijn nek en ruik zijn vertrouwde parfum.

"Mogen de handboeien nu eindelijk af?" smeek ik. Ik kijk Marc met een pruillipje aan.

"Niet zo zielig kijken prinses. Je moet lachen, dat staat mooier bij je." Marc pakt een sleuteltje uit zijn zak en maakt me los. Wanneer ik los ben heb ik mijn armen weer vrij. Marc grijnst naar mij.

Ik zou zo graag die grijns van zijn stomme gezicht af willen slaan.

Ik besluit om mijn handen thuis te houden en zet het op een rennen. Binnen een paar seconden sta ik al voor de deur. Ik weet dat de deur niet op slot zit en een de gang op.

"Kom terug jij stom wicht!" Ik hoor snelle voetstappen mijn richting op komen. Marc! Ik begin harder te rennen. Ik struikel over mijn eigen voeten en donder bijna de trap af. Ik hervat me en ren snel door. Als ik in de woonkamer ben zie ik Vince tv kijken samen met Lo. Ik trek me niks van hun aan en loop naar het raam.

"Wat zijn we aan het doen?" Ik hoor dat iemand van de bank opstaat en mijn richting op loopt. Nog sneller doe ik het raam open. Net als ik naar buiten wil springen, trekken een paar sterke handen mij terug. Ik schop en sla wild om me heen. De sterke armen laten me los. Ik hoor een gekreun en weet dat ik iemand goed raak heb geschopt. Dat is dan je verdiende loon.

Ik wil weer uit het raam springen maar word weer terug getrokken. Ik draai me om en zie dat het de handen van Marc zijn. Vince ligt kreunend op de grond.

"Dit had je niet moeten doen," sist Marc.

"Laat.Me.Los," sis ik terug. Ik schop en sla nog steeds wild om me heen. Ik zie dat er iets door de lucht word gegooid en Marc vangt het.

"Dankje Lo." Hij legt een lapje stof tegen mijn mond en neus.

"Dit is je laatste waarschuwing prinses." Een beangstigend gevoel komt naar boven.

Ik begin nog harder te schoppen en te slaan wanneer ik merk dat mijn hart wilt gaan slapen. Ik probeer mijn adem zo lang mogelijk in te houden maar als ik bijna flauw val geef ik het op. Ik adem langs de lap stof en ik word slaperig. Ik val op de grond en voor ik het weet ben ik in dromenland.

Als ik weer wakker word lig ik op de schoot van Marc.

"Lekker geslapen prinses?" vraagt Lo aan me.

"Waarom zijn we hier?" Ik kijk wazig om me heen en zie dat Vince en Lo nog steeds tv kijken. Langzaam schiet het me weer te binnen wat er gisteren allemaal is gebeurd. 

"Aaww. Is prinsesje al wakker van haar schoonheidsslaapje?" Vince kijkt me aan met een grijns. Ik wil hem zo graag slaan. Als ik probeer op te staan trekt Marc me weer terug.

"Uhuh, denk aan je vriendin." Roos!Een eenzame traan rolt over mijn wang. Een gemixte emotie van verdriet, woede en onmacht schiet me te binnen. Ik spring zowat van Marc's schoot af en ren naar de deur. Ik voel dat de deur op slot is.

"Shit zooi!" Ik trap tegen de deur in de hoop dat hij open gaat. Maar nee. Ik voel dat iemand me bij mijn middel pakt en me optilt. Het is Lo. Ik stribbel niet tegen omdat ik weet dat Lo me geen kwaad gaat doen. Hij neemt me mee naar mijn kamer. Ik zie dat Vince ook mee gaat.

Huh..? Vince? Waarom moet hij nou ook mee. Denken ze dat ik weer ontsnap of zo.

Als we er zijn legt Lo me op mijn bed neer en gaat weer weg. Hij draait de deur op slot. Ik zit nu met Vince in één kamer opgesloten. Dit kan niks goeds betekenen..