Φυλακισμένες Ψυχές

Κεφάλαιο 3ο

Εντάξει η χθεσινή μέρα δεν είχε ξεκινήσει καθόλου καλά. Όλα όμως είχαν πάει προς το χειρότερο τώρα που βρισκόμουν σε μια άδεια και σκοτεινή σοφίτα με το ελάχιστο φως να έρχεται από τον δρόμο. Τα αγόρια είχαν υποσχεθεί ότι θα μου έφτιαχναν το φως σήμερα καθώς και το γεγονός ότι θα ήμουν ασφαλής μαζί τους. Βέβαια ο ορισμός της ασφάλειας φαινόταν να είναι διαφορετικός για εκείνους από ότι για εμένα. Η Νίνα λίγο πριν φύγει υποσχέθηκε να μου φέρει σήμερα πριν το πρωινό μερικά ρούχα δικά της αφού είχα χάσει το βαλιτσάκι με τα δικά μου χθες το πρωί που έτρεχα να ξεφύγω από τον τρελό που με είχε κυνηγήσει. Έτσι τώρα ήμουν ξαπλωμένη με το φόρεμα μου αντιστεκόμενη στην παρόρμηση να το βγάλω και να το πετάξω αφού πρώτα το σκίσω σε δεκάδες μικρά κομματάκια. Όφειλα να παραδεχτώ ότι δεν ήμουν και ο πιο ήρεμος άνθρωπος του Βασιλείου αλλά η αλήθεια ήταν ότι τον τελευταίο καιρό δεν μου είχαν συμβεί και λίγα. Έκλεισα τα μάτια μου και προσπάθησα να κοιμηθώ ξανά αφού δεν είχε ξημερώσει ακόμη. Μου ήταν ακατόρθωτο. Έτσι σηκώθηκα διστακτικά. Αφουγκράστηκα το υπόλοιπο σπίτι και κατέβηκα κάτω στο σαλόνι. Ήξερα ότι δεν θα βρισκόταν κανείς εκεί. Όλοι κοιμόντουσαν. Κάθισα στον καναπέ που βρισκόταν απέναντι από την τηλεόραση και αφού πήρα μια βαθιά ανάσα άνοιξα την τηλεόραση με το τηλεχειριστήριο που κρατούσα στα χέρια μου. Στην οθόνη εμφανίστηκε μια ξανθιά παρουσιάστρια. Φαινόταν αρκετά κεφάτη αν και η ώρα ήταν μόλις 5.30 το πρωί. Μίλαγε για το επερχόμενο κοσμικό γεγονός της χρονιάς. Την ετήσια επέτειο για την ίδρυση του Βασιλείου. Η δεξίωση για τον εορτασμό αυτό θα φιλοξενούνταν στο παλάτι από την βασιλική οικογένεια όπως κάθε χρόνο. Κάθε γαλαζοαίματος από τα πέρατα του Βασιλείου θα κατέφθανε στην Ποσειδωνία για αυτό το γεγονός. Η τηλεόραση θα έδειχνε όλο το μήνα ειδήσεις σχετικά με τις ετοιμασίες που θα γινόντουσαν στο παλάτι. Επίσης όπως γινόταν συνήθως θα αφιέρωναν αρκετές ώρες για την παρουσίαση της κάθε γαλαζοαίματης οικογένειας που θα παρευρισκόταν στην εκδήλωση καθώς και τις αλλαγές που μπορεί να συνέβαιναν φέτος στο Συμβούλιο, καινούρια μέλη, αποχωρήσεις παλαιότερων αρχόντων καθώς και άλλα.

Από πίσω μου ακούστηκε ένας θόρυβος. Όσο και αν τρόμαξα δεδομένου ότι δεν είχαν περάσει ούτε 24 ώρες από την στιγμή που είχα μπει σε αυτό εδώ το σπίτι γύρισα να κοιτάξω. Μόλις αντίκρισα τον Μαξ ησύχασα. Μόνο για μερικά λεπτά. Εκείνος στεκόταν ακουμπισμένος στο πλάι στην πόρτα πίσω μου. Με παρατηρούσε καθώς εγώ κοίταζα αφηρημένη τηλεόραση. Τι έκανε ξύπνιος τέτοια ώρα; Προφανώς είχε και εκείνος την ίδια απορία με εμένα.