Φυλακισμένες Ψυχές

Κεφάλαιο 33ο

Ορφέας

Το σκοτάδι είχε απλωθεί για τα καλά έξω από το σπίτι. Η Κάσι κοιμόταν έτσι μπορέσαμε να ξετρυπώσουμε εύκολα με τον Αρθούρο. Περπατήσαμε κοιτάζοντας γύρω μας. Κάθε φορά που διαισθανόμασταν κάποια παρουσία αλλάζαμε δρόμο προσέχοντας υπερβολικά ώστε να μην μπορέσει να μας ακολουθήσει κάποιος. Άνοιξα την πλαϊνή πόρτα του σινεμά, χωμένη σε ένα στενάκι και μπήκαμε μέσα. Περπατήσαμε στους στενούς διαδρόμους μέχρι που φτάσαμε στην κυρίως αίθουσα. Κάθισα σε ένα κόκκινο ελαφρώς βελούδινο κάθισμα και περίμενα να ξεκινήσει ο Μαξ να μιλάει. Ο Αρθούρος στάθηκε παραδίπλα και άρχισε να συνομιλεί με άλλους επαναστάτες γύρω μας. Πέντε λεπτά αργότερα η Νίνα κάθισε δίπλα μου και η Μαρίλια περπάτησε προς την σκηνή όπου στεκόταν ο Μαξ και στάθηκε δίπλα του. Αυτή πίστευε ότι ήταν η θέση που της άρμοζε. Την αντιπαθούσα περισσότερο και από τους γαλαζοαίματους. Ήταν ψεύτικη από την κορυφή έως τα νύχια, όμως ο Μαξ ήταν τόσο τυφλωμένος από την εικόνα που του πρόβαλε.

«Τι σκέφτεσαι και έχεις τόσο σοβαρό ύφος;» άκουσα την φωνή της Νίνα να με επαναφέρει στην πραγματικότητα.

«Τίποτα σημαντικό»

«Έγινε τίποτα στο σπίτι με την Κάσι;» ρώτησε εκείνη. Είχε δύο μέρες να εμφανιστεί αφού έπρεπε να βρίσκεται στο καταφύγιο βοηθώντας όσους είχαν ανάγκη. Και επίσης σιχαινόταν την Κάσι. Εντάξει δεχόμουν το γεγονός ότι ήταν Γαλαζοαίματη και είχαμε μεγαλώσει με την πεποίθηση ότι όλοι οι Γαλαζοαίματοι ήταν κακοί. Όμως η Κάσι δεν έμοιαζε να είναι και τόσο κακιά. Είχε και μια ευαίσθητη, γλυκιά πλευρά που σε καλούσε να είσαι δίπλα της και να την προστατεύεις. Βέβαια για την Νίνα ήταν πολλά περισσότερα. Εξαιτίας της Κάσι ο Μανώλης είχε εγκαταλείψει το σπίτι και έμενε πλέον στο παλάτι στα δωμάτιο που παραχωρούνταν στο προσωπικό. Είχε εγκαταλείψει εμάς. Την Νίνα, πριν καλά καλά προλάβει να ξεκινήσει κάτι μεταξύ τους καθώς την στιγμή που εκείνη συνειδητοποίησε ότι τον ήθελε εκείνος είχε ερωτευτεί την Κάσι. Παλιές ιστορίες όμως είναι αυτές.

«Όχι, είναι πολύ ήσυχη αυτές τις ημέρες και φοβάμαι ότι αργά ή γρήγορα θα ξεσπάσει...»

«Μπορεί απλώς να αποδέχτηκε το γεγονός ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα για να ξεφύγει»

«Έλα τώρα ρε Νίνα, το πιστεύεις αυτό;» την κοίταξα. Χαμογέλασε ειρωνικά. Φυσικά και δεν το πίστευε.