Φυλακισμένες Ψυχές

Κεφάλαιο 27ο

Μαξ

Άνοιξα την πόρτα του σπιτιού κατάκοπος από ακόμη μια μέρα στην δουλειά. Το καλοκαίρι είχε φύγει για τα καλά. Και μαζί με αυτό και η ανάμνηση της Κάσι είχε μείνει στο παρελθόν. Ή μάλλον πάσχιζα να μείνει εκεί αφού ήταν ευρέως γνωστό ότι η οικογένεια της την προόριζε για τον Φίλιππο. Αλλά ακόμη και αν αυτό δεν συνέβαινε τελικά εγώ, ο Μαξ δεν θα μπορούσε ποτέ να την διεκδικήσω. Άλλωστε τι είχα να της προσφέρω; Τίποτα απολύτως. Τα φώτα στο σαλόνι ήταν κλειστά. Πάτησα τον διακόπτη και όλα φωτίστηκαν γύρω μου. Μπροστά στα πόδια μου βρισκόταν ένας φάκελος. Έσκυψα και τον σήκωσα. Η καρδιά μου χτυπούσε σαν τρελή. Και αυτό γιατί βαθιά μέσα μου ήξερα τον αποστολέα. Ήξερα ότι εκείνη το είχε αφήσει. Περίμενα καιρό τώρα μια εξήγηση της. Το ξεδίπλωσα.

Μαξ,

Ξέρω ότι διαβάζοντας αυτό το γράμμα πιθανότατα πιστεύεις ότι έπαιξα μαζί σας, μαζί σου. Και αυτός ίσως να είναι και ένας από τους λόγους που με μισείς. Εγώ όμως πάντα θα σε έχω στην καρδιά μου ως τον άντρα της ζωής μου. Σε αγάπησα περισσότερο από κάθε άλλο πρόσωπο που υπάρχει στην ζωή μου και πιθανόν θα συνεχίσω να το κάνω μέχρι να πεθάνω. Δεν αντέχω στην σκέψη ότι δεν σου το είπα ποτέ. Για αυτό σου γράφω και αυτό το γράμμα. Για να σου εξηγήσω. Έφυγα από το σπίτι μου γιατί ένιωθα μόνη, ένιωθα ότι κανείς δεν μπορούσε να με καταλάβει πραγματικά. Και έπειτα χωρίς να έχω την παραμικρή ιδέα για τον πραγματικό κόσμο γνώρισα εσάς. Υπήρξατε μια πνοή αέρα για την ζωή μου. Όμως ο χρόνος μου μαζί σας τελείωσε. Έπρεπε να γυρίσω πίσω στην δική μου πραγματικότητα. Ίσως να θεωρείς ότι αυτό είναι μια κυνικότητα ή ότι δεν ξέρω τι λέω, αλλά η αλήθεια είναι ότι έχω ένα καθήκον ως γαλαζοαίματη και θα το ακολουθήσω. Αυτά τα λόγια είναι ο αποχαιρετισμός μου σε εσένα. Σε όσα ζήσαμε. Σε όσα νιώσαμε. Ακόμη και αν δεν σε δω ποτέ ξανά στην ζωή μου, σε αγαπάω με όλη την δύναμη που έχω μέσα μου. Σε παρακαλώ συγχώρησε με. Σου υπόσχομαι ότι θα προσπαθήσω να διορθώσω όλα τα λάθη που έχουν γίνει εις βάρος των κοινών. Και να ξέρεις πάντα κρατάω τις υποσχέσεις μου...

Κάσι.

Δίπλωσα το χαρτί και το έχωσα ξανά μέσα στον φάκελο. Ώστε αυτό ήταν το τέλος; Έβαλα το φάκελο μέσα στην τσέπη μου και βγήκα ξανά από το σπίτι. Δεν είχα σκοπό να πάω σε εκείνο το μέρος αλλά πλέον όλα ήταν διαφορετικά. Με αγαπούσε. Το είπε ξανά και ξανά στο γράμμα της. Θα προσπαθούσε να τα διορθώσει όλα. Λοιπόν από την δική μου πλευρά θα έκανα τα πάντα ώστε να βοηθήσω τους κοινούς να πετύχουν την Επανάσταση που από ιδέα πλέον είχε αρχίσει να περνάει σε πράξη. Όταν με προσέγγισαν πριν από λίγο καιρό αρπάζοντας με μεθυσμένο από εκείνο το μαγαζί πίστευα ότι δεν θα κατάφερναν τίποτα περισσότερο από το να σκοτωθούν. Όμως η αλήθεια ήταν ότι άξιζε να πολεμήσω με όποιον τρόπο μπορούσα ώστε κάποια στιγμή στο μέλλον να μπορούσε μια γαλαζοαίματη να είναι με έναν κοινό. Ώστε κάποτε στο μέλλον όλοι να γεννιούνται ίσοι...