Φυλακισμένες Ψυχές

Κεφάλαιο 20ο

Καθώς πήρα ακόμη ένα ποτό από τον δίσκο που περιέφερε ο σερβιτόρος κοίταξα προς την πίστα όπου αρκετά ζευγάρια χόρευαν αυτό το αργό κομμάτι.

«Ήσουν υπέροχη γλυκιά μου» άκουσα τη γιαγιά μου να λέει από πίσω μου διακόπτοντας τους στοχασμούς μου σχετικά με το πόσο έξω από τα νερά μου ένιωθα σε αυτό τον χώρο. Μόλις ο χορός με τον Πρίγκιπα είχε τελειώσει άλλοι τρεις Γαλαζοαίματοι μου ζήτησαν να χορέψουμε φλυαρώντας σε όλη τη διάρκεια για την ζωή τους. Ήταν τόσο εγωκεντρικοί που βαρέθηκα στα πρώτα λεπτά την παρέα τους.

«Ευχαριστώ γιαγιά» είπα και ήπια λιγάκι από την σαμπάνια για να ξεχάσω όλα αυτά που ταλαιπωρούσαν το μυαλό μου.

«Ο Πρίγκιπας φαίνεται να μην μπορεί να πάρει τα μάτια του από πάνω σου...»

«Όχι και εσύ» της είπα αναστενάζοντας.

«Έχει δίκιο η γιαγιά» πετάχτηκε η Μαρίνα.

Στριφογύρισα τα μάτια μου.

«Πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό σε τόσο επίσημη εκδήλωση. Στάθηκε μπροστά σου και σου ζήτησε να χορέψετε μπροστά σε μια ολόκληρη αίθουσα. Ήταν τόσο...»

«Μη πεις ρομαντικό» την προκάλεσα και γύρισα να φύγω. Ωστόσο δεν ήξερα και που μπορούσα να πάω. Κατέληξα να βγω σε μια βεράντα έξω από την αίθουσα των δεξιώσεων και να κατέβω τα σκαλιά κατευθυνόμενη στον κήπο. Όλα τα φυτά και τα δέντρα ήταν φωτισμένα καθώς και ένα τεράστιο σιντριβάνι, στη μέση αυτού διακοσμημένο με αγάλματα τραβούσε τα βλέμματα πάνω του. Περπάτησα μέχρι αυτό και έπειτα κυκλικά μέχρι να βρω ένα σημείο να καθίσω. Επιτέλους ησυχία είχε απλωθεί γύρω μου και οι ήχοι από την αίθουσα δεξιώσεων ήταν πλέον μονάχα μια μακρινή ανάμνηση. Κοίταξα στον ουρανό. Προσπάθησα να εντοπίσω μονάχα ένα αστέρι, όπως τότε που βρισκόμουν με τον Μαξ σε εκείνη την ταράτσα. Όμως δεν μπορούσα να διακρίνω κανένα. Απογοητεύτηκα ήταν η αλήθεια. Από την στιγμή που έφυγα από το σπίτι των αγοριών πίστευα ότι κοιτώντας τα αστέρια θα μπορούσα να κρατήσω μέσα μου εκείνο το κομμάτι που δημιουργήθηκε καθώς έμενα μαζί τους.

«Φαίνεσαι σκεπτική» ακούστηκε μια φωνή πίσω μου.

Γύρισα και εντόπισα έναν άντρα να στέκεται όρθιος, δίπλα στο σιντριβάνι και να με κοιτάζει. Μαύρα μαλλιά, λευκή επιδερμίδα και τα μάτια μάλλον καστανά ανοιχτά. Υπέθετα ότι ήταν ο δεύτερος κατά σειρά γιος της Βασιλικής οικογένειας. Και πρέπει να ήταν μονάχα ένα χρόνο μεγαλύτερος από εμένα.