Hiçlik

ANLAMIYORUM

Öncelikle kabul pek çok şeyi anlamıyorum. Bunlardan daha sonra bahsedeceğim ama bu anlamadığım konular arasından en çok sinirlendiğim olay tutarsızlık. Tutarsız olmakta tutarsızlıktır bahsettiğim konu daha farklı.

Kilolarınla dalga geçerler, seni bunun yüzünden aşağılarlar ama bu aşağılamalar sonunda kendini kötü hissedip kilo verdiğinde (kilolu olmasan bile) seni hasta olmakla suçlarlar. Bu hastalığa sebep oldukları akıllarından bile geçmez.

Makyajını eleştirip bir (bu tür tabirleri kullanmayı sevmiyorum fakat gerçekte olan bu) fahişe olduğunu söylerler fakat makyajını çıkardığında onlara göre çirkinsindir.

Kendini açıklaman için baskı yaparlar fakat açıkladıkların hoşlarına gitmez ise onlar için köşede ölsende umurlarında olmaz.

Ben kendimle çelişirim bunu kabul ediyorum ama birini yargılamam. Yargılarsam da bu kendi içimdedir. Eğer daha önceki bölümlere bakıp ama ırkçı vb. kişileri yargılamışsın diyorsanız belirtmek isterim ki sen yukarıda saydıklarımı yapıyor olabilirsin ama kalbinde gerçekten en ufak bir iyilik, insanlık varsa seni severim, saygı duyarım.

Kimse nefret edilmeyi hak edilmez. Ne olursa olsun herkesin davranışlarının altında bir sebep vardır. Nefret çok güçlü bir duygudur bu yüzden asla bana göre olmadı zaten nefret etseydim (yanlış anlamayın kendimi seviyorum) kendimden nefret ederdim. Bu yüzden birbirinden nefret edenleri anlamıyorum. Adolf Hitler'den, Mussolini'den veya bunun gibi soykırımlar yapmış kişilerden iğrenebilirsiz ki elime silah verip önüme Hitleri koysalar düşünmeden tetiği çekerdim ama bunun günlük hayatta olması çok absürt. Biri tüm hayatını, aileni, gururunu elinden aldıysa ona karşı kötü hisler besleyebilirsin bu gayet doğaldır ama neden birinden fiziksel görünüşü kötü olduğu için nefret edersin ki?

Buna bir cevabım yok sürü psikolojisi diye adlandırabiliriz belki yine de benim için birinden nefret etmek her zaman saçma olacaktır.

Görüşlerinizi yazarsanız sevinirim. 😊