Hiçlik

İnsanlık/Özgünlük

İnsanlık ne kadar da tuhaf değil mi? Hepimiz farklı olduğumuzu düşünürüz, içten içe herkesten daha canlı daha parlak fikrilerimiz olduğunu ama bize benzeyen, bizim gibi hisseden birini bulduğumuz an içimizi tuhaf bir huzur kaplar.

Aynı zamanda hem farklı hem de aynı olabilir miyiz peki? Belki de insanlık budur. Belki de insanlık her ne kadar orijinal olsakta sonunda aynı duygular, aynı hayallerle var olmaktır. Kim olduğun farketmez bir süre sonra, hayatının bir noktasında uçmayı düşlersin çünkü özgürlük, bir yere bağlı olmadan tamamen süzülme duygusu herkesi tatmin eder. Bizi insan yapan temel şey ortak noktalarımızdır.

Orijinal olmak diye bir kavram yoktur bu dünyada çünkü yaptığımız her hareket, düşündüğümüz ve en özel sandığımız her hayal, her düşünce daha önce yapılmış, düşünülmüştür.

İnsanlara klişe sıfatını yapıştıranları yakın görmüyorum. İnsanları orijinal olarak tanımlayanları da yakın görmüyorum kendime. Kimse klişe değildir, kimse orijinal de değildir çünkü her kim olursanız olun düşündüğünüz şey yeni değil daha önce de düşünüldü.

Düşüncelerinizde yalnız olmadığınızı bilmek sizi yalnızlık duygusundan arındırıyor fakat aynı zamanda özgün olmak istediğiniz için içinizde tuhaf bir duygu harekete geçiyor. "Bunu düşünen sadece ben olmak isterdim". Biri sizinle aynı görüşü paylaşmıyor ise fikrinizi ona diretirsiniz aynı zamanda onunla aynı fikre sahip olamamaktan bir haz duyarsınız.

İşte böyle insan olmak bir andan acıyla kavrulurken bir başkasına çektiğin acının cezasını ödetmek. Bir döngü gibidir insan olmak ne olursan ol yine başa dönersin. İşte böyle insan olmak yalnızlıktan korkup yalnız olmak.

Bunu kimsenin okuduğunu düşünmüyorum fakat başkaları için değil kendiniz için yazarsınız işte bu yüzden eğer bunu okuyan biri varsa beğenip beğenmediğini, eleştirilerini ve hoş bulduğu tarafları söylerse çok sevinirim. İyi bir gün geçirmeniz dileğimle...