Bąd Ťrøuble

Chapter /12/ Το Μπαστούνι Του Σατανιστή

Aaron's P.O.V

Εγώ: "Πολύ μιλάς.." Θεέ μου είμαι τόσο κοντά στα χείλη της..

Βγάζω ασυναίσθητα τη γλώσσα μου και υγραίνω τα δικά μου..

Και να 'ξερε πόσες φορές έχω αλλάξει σάκο μποξ, εξαιτίας της!

Φίλα τη, αφού το θες τόσο πολύ!

Με τίποτα! Τώρα όμως που την παρατηρώ περισσότερο..Είναι..Όμορφη, δηλαδή κάτι λίγα..

Μαύρα μαλλιά, που τρελαίνεσαι να τα χαϊδέψεις..Καταπράσινα μάτια, που αν σε κοιτάξουν, σου κόβουν για λίγο την ανάσα, χείλη που σε κάνουν να θες να τα φιλήσεις απεγνωσμένα, ένα άρωμα που δε σε νοιάζει να το μυρίζεις για ώρες..Και το σώμα της..Είναι απλά να τη βάλεις κάτω και να..

Να βέβαια! Ώρα είχα να σε μουτζώσω! Ακούς τι λες?

Μαλακίες!

Harley: "Μιλάει αυτός που μας ξεκούφανε.." Με βγάζει απ' τις ηλίθιες σκέψεις μου..

Σ'αυτό το κορίτσι αξίζει Νόμπελ ειρωνείας!

Εγώ: "Και πριν ήθελα να σου πω ότι..Μια μαϊμού με εξιτάρει πολύ..Όχι σαν και σένα.." Την κοιτάζω και της σκάω ένα ειρωνικό χαμογελάκι, απομακρύνοντας τα χείλη μου απ' τα δικά της..

Harley: "Εε άντε γαμήσου πια, Aaron!" Με χαστούκιζει..Όχι όμως σαν τις άλλες φορές..Αυτό το χαστούκι παραήταν δυνατό..Σαν να την πείραξε τόσο πολύ αυτό που είπα..

Γιατί? Αφού με μισεί, σωστά?

Αλλά εγώ πιο πολύ!

Εγώ: "Εσύ γαμήσου!" Τη σπρώχνω και πέφτει κάτω..

Harley: "Έλα εδώ, ρε μπουλντόγκ, να σε μάθω μποξ!"

Εγώ: "Έρχομαι!" Πλησιάζω και μόλις σκύβω να της αστράψω μια σφαλιάρα, τρώω μια, κλωτσιά παρακαλώ, στη μύτη!

Τρέχει αίμα..

Τώρα όμως θα τρέξει περισσότερο δικό της!

Αρπάζω μια καρέκλα και την πετάω προς το μέρος της, αλλά την αποφύγει..

Εγώ: "Μαλακισμένο!"

Harley: "Μαλάκα!"

Αρχίζω να την κυνηγάω και να της πετάω πράγματα..