Bąd Ťrøuble

Chapter /22/ Μείνε Μαζί Μου

Aaron's P.O.V

Φτάνουμε σπίτι και για κακή μου τύχη, το αμάξι των γονιών μου είναι εδώ!

Επίσης υπάρχει άλλο ένα μικρό προβληματάκι..

Harley: "Ρούντολφ το ελαφάκι.." Φωνάζει σαν φώκια που της έκλεψαν τη μπάλα..

Εγώ: "Σσσςς! Σκάσε, αλλιώς κουραμπιέδες δεν έχει!"

Harley: "Κουραμπιές είσαι και φαίνεσαι, που θα με πεις εμένα κουραμπιέ!" Ξεφουρνίζει στον ίδιο τόνο με πριν, παραπατώντας και γελώντας..

Εγώ: "Έλα να σε πάω πάνω.." Τη σηκώνω στα χέρια μου και αυτή τυλίγει τα δικά της γύρω μου..

Harley: "Αχχ αυτό το σώμα σου, θέλω να το φάω!" Λέει και με κοιτάζει με ένα βλέμμα υπνωτισμένης..

Ποτέ δε με έχει ξανακοιτάξει έτσι..

Εγώ: "Πεινάς? Μηνάς!" Ειρωνεύομαι ανεβαίνοντας το τελευταίο σκαλί..

Τότε ακούω την πόρτα της κρεβατοκάμαρας των γονιών μου να ανοίγει..

Τρέχω γρήγορα στο δωμάτιό μου και την κλείνω μέσα..

Μπαμπάς: "Τι έγινε παιδί μου? Τι κάνεις 3 το χάραμα έξω? Άκουσα συζητήσεις.."

Εγώ: "Εε? Τώρα γύρισα και ήθελα να πάω τουαλέτα..Μουρμούριζα τη θεωρία των μαθηματικών για το διαγώνισμα.."

Μπαμπάς: "Ααα..Η Bella στο κρεβάτι της είναι?"

Εγώ: "Ν-ναι, στον πέμπτο ύπνο!"

Μπαμπάς: "Ααα..Καληνύχτα.."

Εγώ: "Όλη νύχτα.."

Κλείνει την πόρτα του δωματίου του..

Εγώ: "Ουφ!" Μονολογώ και πάω να μπω μέσα, αλλά ξανανοίγει την πόρτα.."Έγινε κάτι?!" Ρωτάω αγχωμένα..

Μπαμπάς: "Όχι..Καληνύχτα.."

Μπαίνω μέσα στο δωμάτιο και βλέπω τη Harley ξαπλωμένη στο κρεβάτι μου..

Εγώ: "Harley..Harley! Κοιμήθηκες?" Ψιθυρίζω στ' αυτί της..

Πάω να φύγω, αλλά με σταματάει..

Harley: "Έλα δω.." Με σέρνει κοντά στην αγκαλιά της.."Μείνε μαζί μου κουραμπιεδάκι μου.."