Bąd Ťrøuble

Chapter /53/ Challenge Accepted

Harley's P.O.V

Γεια και πάλι άδικε, άκαρδε, αλύγιστε, σκληρέ κόσμε..

Η ζωή του 90% των δεκαεφτάχρονων κοριτσιών στον πλανήτη μας είναι απόλυτα φυσιολογική..

Εγώ, απ' ότι φαίνεται, ανήκω στο υπόλοιπο 10% των ατόμων που η ζωή τους είναι πιο άνω κάτω κι απ'το δωμάτιο του τέταρτου ξαδέρφου του τρίτου ξαδέλφου του πρώτου ξαδέρφου μου!

Γιατί το λέω αυτό?

Brent: "Θα πας, θα το κάνεις και θα πεις κι ένα τραγούδι των The Vamps!"

Εγώ: "Brent! Πόσο φυσιολογικό το βρίσκεις να πάω σπίτι του και να γλείφω σοκολάτα απ' τους κοιλιακούς του, έτσι στα καλά καθούμενα?! Μ'αρέσει που σε είχα για το μόνο λογικό άτομο στη σύντομη ζωούλα μου!"

Brent: "Γιατί σύντομη?"

Εγώ: "Αυτό σου έμεινε απ' την όλη συζήτηση?!"

Brent: "Ναι, γιατί σύντομη?"

Εγώ: "ΓΙΑΤΊ ΘΑ ΠΕΘΆΝΩ ΑΝ ΤΟ ΚΆΝΩ, ΤΌΣΟ ΑΠΛΌ!"

Brent: "Εε, καν το να ξεμπερδεύουμε!"

Εγώ: "Άκουσα κάτι αρνητικό?" Τον κοιτάω αγριεμένα..

Brent: "Καλέ λέω, οι πάστες που μας έφερε χθες η θεία μου η-"

Εγώ: "Brent! Είσαι εκτός θέματος!"

Brent: "Harley! Θα το κάνεις πάει και τελείωσε!"

Εγώ: "Ε, δε θα βγάλω άκρη γαμώτο!"

Brent: "Ποιος είπε ότι θέλουμε να βγάλεις άκρη?"

Εγώ: "Brent!"

Ας το πάρουμε απ' την αρχή, επειδή νομίζω ότι με χάνετε λίγο..

Θα πω μια λέξη:

Κανειςδενικησετοστοιχημα!

Αυτό γιατί?

Διακοπή ρεύματος+Playstation= I keep on falling in love..With you..

Δεν πάνε αυτά μαζί, πώς το λένε βρε παιδιά?!

Οπότε το στοίχημα γιοκ..

*Σκουπίζει τα πίκρα δάκρυά της από τα πρησμένα μάτια της*