Good Girl Gone Bad | ✔

Κεφάλαιο 23

Μερια Δομινικης

"Μη με ξαναφησεις να φυγω" βαζω το κεφαλι μου στο λαιμο του.

"Ποτε ξανα. Ποτε"

Με παιρνει αγκαλια και προχωραει στο υπνοδωματιο. Με ακουμπαει απαλα στο κρεβάτι και ανεβαινει πανω μου. Αφηνει φιλια κατα μήκους του λαιμού μου.

"Εμαθα κατι που δεν μου αρεσε" ψιθυριζει στο αυτι μου χωρις να σταματησει τα φιλια.

"Σε ακουμπησε ετσι; Σου πηρε την πρώτη φορα" λεει κοιτώντας με στα ματια.

Κουναω το κεφαλι μου καταφατικα και βουρκωνω στην αναμνηση εκεινης της νυχτας. Η χειρότερη μερα της ζωης μου ηταν η μερα του γαμου μου.

"Μην μου θυμωσεις. Σε παρακαλω. Δεν μπορουσα να κάνω τίποτα" πλεον κλαιω. Αν γινει κατι και τον ξαναχασω θα τρελαθω.

"Το ξερω πως άλλος φταιει κι οχι εσυ" τα χειλη του επιτίθενται στα δικα μου.

"Σε πονεσε;"

"Λιγο"

"Σου αρεσε;"

"Τσουκ" ενας λυγμος ξεφεύγει απο τα χειλη μου.

"Ας το διορθωσουμε αυτό" λεει με τη βαρια βραχνη φωνη που τοσο μου έλειψε. Ξαναενωνει τα χείλη μας. Του βγαζω το πουκαμισο και θαυμαζω τους κοιλιακους του.

Δε λεω! Και ο Μιχάλης ωραιο σωμα αλλα δεν συγκρινεται με του Λαζαρου. Τρεχω τα χερια μου στο γυμνασμένο του στηθος και την σφιχτη κοιλια. Μου βγαζει το φόρεμα και θαυμαζει το σωμα μου.

"Εισαι τοσο σεξι Ντομινίκ!" ψιθυριζει στο λαιμο μου στελνοντας ενα ριγος σε ολο μου το σωμα.

Συνεχιζει να μοιραζει φιλια στο λαιμο μου, στο στηθος μου. Κατεβαινει αργα και βασανιστικά στη κοιλια μου. Πιανει το λάστιχο απο το εσωρουχο μου και το βγαζει.

Μοιραζει φιλια στο εσωτερικο των μηρων μου πριν ακουμπησει την ευαισθητη περιοχη μου. Γαμωτο!... Ξερει να χειρίζεται αυτη τη γλωσσα.

Σφιγγω το σεντόνι απο κατω μου για να πνιξω τα βογγητα μου αλλα χωρις αποτελεσμα. Το χερι μου μπερδεύεται στα μαλλια του και τα τραβαω. Αρχιζει να ανεβαινει ξανα προς τα πανω στο σωμα μου φιλώντας καθε εκατοστό μου.

Νιωθω τη στυση του αναμεσα στα ποδια μου καθως μπαινει αργα μεσα μου μοιραζοντας ταυτοχρονα χαδια και φιλια σε ολο μου το σωμα.

Ηδονή με κατακλύζει καθως οι εισχωρησεις του γίνονται πιο γρηγορες και βαθειες. Τα νυχια μου αφηνουν σημαδια στην πλατη του.

"Τελειωσε για μενα Ντομινικ" ψυθιριζει αισθησιακα διπλα στο αυτι μου.

Με εναν δυνατο αναστεναγμό αφηνω τον εαυτο μου να πεσει πισω στο μαξιλαρι.

Ξαπλωνει διπλα μου κοιταζωντας με. Γυριζω να τον κοιτάξω αφού βρω την αναπνοη μου.

"Σ'αγαπω Δομινικη" τα ματια του καρφωνουν τα δικα μου.

"Κι εγω σ'αγαπω Λαζαρε" γερνω προς το μερος του και ακουμπαω το κεφαλι μου στο γυμνο του στερνο. Τυλιγει τα χερια του γυρω απο τη μεση μου αγκαλιαζοντας με προστατευτικά. Και εκει. Μεσα στην αγκαλια του, με παιρνει ενας γλυκός υπνος.

~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~·~

Με ξυπναει ο ηχος του κινητου μου που δονειται στο κομοδινο. Κοιταζω την οθονη και μολις βλεπω ποιος με καλει παγωνει το αιμα μου.

"Λαζαρε ξυπνά! Με παιρνει τηλεφωνο"

"Μη το σηκωνεις. Μην του το κλεισεις...αστο να χτυπαει. Υποτιθεται σε απηγαγα" λεει νυσταγμενα και γυριζει πλευρο αποκαλύπτοντας μου την γυμνασμενη του πλάτη. Αφου σταματησει να χτυπαει το τηλεφωνο το βαζω στο αθόρυβο και μπαινω παλι κάτω απο το παπλωμα. Περνω αγκαλια την πλάτη του και κλεινω τα ματια μου.

"Δεν θα σε ξανακουμπησει! Ακουσες;"

"Ζηλεύεις;"

"Δομινίκη!"

"Καλα καλα...σε πειράζω. Δεν θελω ουτε να τον ξαναδω"

Γυριζει πλευρο για να με κοιτάξει.

"Πως ηξερες οτι θα είμαι σε εκεινο το εστιατοριο; Και μαλιστα πως θα παω μονη μου στην τουαλετα εκεινη τη στιγμη;;" ρωταω με περιεργεια.

"Η αδερφη σου"

"Αα ωστε ετσι εξηγείται! Συνεργαστήκατε!"

"Της οφείλεις πολλα..."

"Το ξερω. Ειδικα τελευταια της φέρομαι απαισια"

"Νομιζεις;"

"Εε!! Δεν ξέρεις πως ειναι να πιστευεις πως καποιος που αγαπας σε μισει!"

Με κοιταει ειρωνικα. Οχ τι μαλακια πεταξα...τρεις μηνες πριν του ελεγα οτι δεν σήμαινε τιποτα για μενα και πως δεν ηθελα να τον ξαναδω.

"Γιατι το νομιζες αυτο; Δεν κατάλαβα"

"Σε πλήγωσα. Πιστευα πως μετα απο ολα οσα σου ειπα τοτε θα με μισείς" λεω κατεβάζοντας το κεφαλι μου ντροπιασμενη.

"Ντομινικ, οτι και να πεις. Οτι και να κανεις δεν μπορω να σε μίσησω. Βαλε τη καρδια μου σε μπλεντερ! Δεν με νοιαζει. Αφου σου ανηκει ετσι κι αλλιως"

Του δινω ενα φιλί και ξαναξαπλωνω. Τον αγαπω. Και κανείς δεν μπορεί να κανει τιποτα για να το αλλαξει.

Χεεειιιι😊

Να το και το κεφαλαιακιιι❤

Ελπιζω να σας αρεσε😁 (συγνωμη μαμα...δεν ειμαι τοσο αθωα τλκ😂😂)

Τα λεμε στο επομενο γλυκες😘
-Αντιγονη💋💋💋