Good Girl Gone Bad | ✔

Κεφάλαιο 27

"Ποιος ητανε;" ρωταει η Ανδρονίκη ανήσυχη.

"Λαθος κανανε" λεω ψεματα. Δεν ξερω αν πρεπει να της πω για τον μυστικο φωστηρα αλλα πρεπει να το ψαξω.

Που κολλαει ο Μιχαλης;;

Αν ρωτησω τον Λαζαρο δεν θα μου απαντησει. Αυτο ειναι σιγουρο.

"Δομινικη...μη μου λες ψεματα. Ποιος ητανε;"

"ΟΧΟΥ ΚΙ ΕΣΥ!!! Εχω τον μαλακα εχω κι εσεναα!! Λαθος ειπαμε!"

"Μην ξεσπας πανω μου μικρη! Δεν σου εκανα τιποτα εγω!!"

Το ξερω οτι δεν μου εκανε τιποτα αλλα δεν εχω ορεξη να μαλωσω μαζι της. Πρέπει να μαθω τι συμβαινει με το αγορι μου! Και θα μαθω σημερα.

"Φευγω!"

"Στο καλο!"

Μπαινω στο αμαξι μου και ξεκιναω. Δεν ξερω που παω. Να παω στου Βασιλη να βρω τον Λαζαρο ή να παω στου Μιχαλη να μαθω για τον Λαζαρο;

Στον Λαζαρο να πας!

Μα δεν θα μου πει τιποτα.

Δωστου μια ευκαιρια!

Φφφφφ....

Παιρνω τη στροφη για το σπιτι του Βασιλη. Μολις φτανω χτυπάω τη πορτα και μου ανοιγει ο Βασιλης.

"Επ. Δομινικη; Πως κι απ'τα μερη μας;"λεει και με αγκαλιαζει.

"Γεια σου Βασιλη.Ειναι εδω ο Λαζαρος;" αν δεν ειναι θα τον σκοτωσω!

"Μεσα ειναι ελα" λεει και μπαινω. Προχωράω στο σαλονι. Μπουκαλια απο μπυρες και κουτια απο πιτσες ειναι πεταμενα σε καθε γωνια. Αγορια. Ο Λαζαρος με τον Χαρη καθονται στον καναπε και παιζουν σαν μωρα στο PlayStation.

"Σορρυ για την ακαταστασια Δομινικη"

"Δεν πειραζει. Λαζαρε να μιλησουμε λιγο;"

"Ενα λεπτακι ρε μωρο μου. Μολις τον σκισω θα ειμαι ολος δικος σου"λεει και μου κλείνει το ματι.

"Σιγα μη με σκισεις ρε αμπαλεε!!" φωναζει ο Χαρης. Στροφογυριζω τα ματια μου και αρχιζω να μαζευω το χαος. Μεχρι να τελειωσουνε ας κανω κατι χρησιμο. Μουχλα θα πιασουν εδω μεσα.

Αφου μαζεψω ολα τα μπουκαλια και τις πιτσες σε μια μαυρη σακουλα σκουπιδιων την αφηνω στην ακρη και επιστρέφω στον Λαζαρο.

"Λαζαρε τελειωσατε;" ρωταω ελαφρως εκνευρισμένη.

"Μισο μισο..."

"Τι μισο;! Σηκω τωρα! Αλλιως εγω φευγω!!"

"ΦΑΕ ΤΟ ΓΚΟΛΑΚΙ ΣΟΥ ΜΠΑΣΤΑΡΔΕΕΕΕΕ" πεταγεται ορθιος και κοροϊδεύει τον Χαρη που εχασε.