Alara evin kapısını açtı ve içeri girdi.Sırtını dayayarak kapıyı kapattıktan sonra rahat bir nefes veriyordu ki,mutfağın kapısında kollarını kavuşturmuş dikilen annesiyle karşılaştı.''Sonunda gelebildiniz Alara Hanım!'' sesi iğneleyeciydi.Alara annesini aldırmadan botlarını ve montunu çıkardı.Ardından odasına çıkmak üzere ilerlerken annesinin lafıyla durdu.''1 adım daha atarsan,vereceğin hesap 2 katına çıkar.'' Sıkıntıyla iç çekti,annesine döndü.''Noldu ya?'' Annesi kavuşturmuş kollarını çözüp ona bir adım yaklaştı ve ellerini beline dayadı.''Son günlerde neden geç kalıyorsun?'' Alara kaşlarını kaldırdı ve elinden geldiğince normalleştirerek ''Ben...arkadaşlarımla takılıyorum.'' Annesi tek kaşını sorarcasına kaldırıp ''Ne tür arkadaşlar?''dedi.''Bilirsin, tatlı kızlar infaz team'' derken ellerini kaldırıp parantez içinde hareketi yaptı ve güldü.Annesi dudaklarını büzüp arkasını döndü ve Ceren'in turkuaz montuyla geri döndü.''Peki bu ne?'' ardından montun cebinden sigara paketini çıkardı.Çilek aromalıydı ve Alara buna bayılıyordu.Yutkundu.Onu oradan aldığını sanıyordu.Elini ensesine götürdü.''Şeyin ya...Arkadaşın kalmış bende.'' Annesi montu yere fırlatıp kaşlarını çatarak ''Sen böyle arkadaşlarla takılır mıydın?'' ''Ya o kadar kişiden sadece bir tanesi...'' Annesi lafını keserek.''Yalan söyleme artık Alara!Kimlerle takıldığını,ne yaptığını çok iyi biliyorum!'' Alara soran gözlerle annesine baktı.''Bir arkadaşım sizi görmüş.Gözlerine inanamış.Bir serseri grubuyla takılıyormuşsun ve...''burada ayağını sertçe yere vurdu.''Ağzında sigara denen şu illetten varmış!'' Alara mırıldandı.''Holy shit.''
''Arkadaşıma ne diyeceğimi bilemedim.Beni nasıl utandırdığını farkında mısın?!'' Alara omuz silkti.Bunca şeyin arasında önemli olan bu olmamalıydı.Ardından annesi can alıcı konuşmayı yaptı.''Onu geçtim.Beni ne kadar hayal kırıklığına uğrattığını biliyor musun?Bunu babana nasıl söyleyeceğim?Kendine nasıl yazık ettiğini,akciğerlerinin halini farkında mısın?İyi,terbiyeli bir kızdın sen.Noldu sana böyle?Yazıklar olsun sana verdiğim emeklere.'' Son cümle Alara'nın fazlasıyla canını sıkmıştı.''Sen benim neler yaşadığımı biliyor musun anne?! Hayır bilmiyorsun.Şu an derin bir depresyonda olduğumu farkında mısın?Tabii ki değilsin çünkü sana belli etmemek için kendimi hırpaladım.O serseri dediğin grup bana ne kadar destek oluyor,beni ne kadar mutlu ediyor bilmiyorsun.Ve sigara konusuna gelince,evet kullanıyorum.''annesi birşey söyleyecekken elini kaldırdı ve onu susturdu.Daha çok bağırarak devam etti.''Ama şimdilik!Ben neyi ne zaman bırakacağımı biliyorum.Ben bilinçli bir kızım.Ben hala aynı Alara'yım.Sadece şu an o gruba ve buna''sigarayı yerden aldı. ''İhtiyacım var!'' sesi alçaldı ''Anlayış göster ve beni rahat bırak.'' annesi şaşırmıştı.''Ne olursa olsun bunu kullanmaman gerekiyor''dedi sertçe.''Beni anlamıyorsun!'' ''Odana git Alara!'' işte burada Alara patladı.''Beni rahat bırakın!''
Hızla botlarını ayağına geçirip,sigarayı elinde sıktı.Elinden geldiğince sertçe kapıyı kapattıktan sonra hızlı adımlarla evden uzaklaştı.
--------
Okulun yakınlarındaydım.Sinirlerim bozuktu ve sigara paketinin içinden çakmak çıkmadığı için lanet ediyordum.Ağzımda yakamadığım sigarayı tutarken üstümdeki bluzu parmaklarıma kadar çekmiş,ısınmaya çalışıyordum.Ah,birde montumu almayı akıl etmediğime lanet ediyordum.Neyse ki,telefonum yanımdaydı ve ben yapacağım işi çok iyi biliyordum.Cebimde sıkışmış telefonumu zorlukla çıkartırken parmağımı acıtmıştım.Elimi sallayıp,ağzımdaki sigarayı aldım ve sonrada rehberden Ege'yi buldum.Birkaç gün önce telefonu elimden kapmış,kendini kaydetmişti.Ona bunun için daha sonra teşekkür edecektim ama şu an sadece desteğe ihtiyacım vardı.Kafamı omzuna koyup ağlamak istiyordum.Birde bara falan gitsek iyi olurdu.Çünkü donuyordum.Parmak uçlarım da kızarmıştı.Telefonun diğer ucundan gelen sesle normal hayata döndüm.''Efendim ufaklık?'' Ufaklık demesi şu an en büyük problem değildi.''Neredesin?'' ''Bir yerlerdeyim işte.'' Alara sinirle soluduğunda ''Bir sorun mu var?''demeyi akıl etmişti Ege bey! Alara öfkesini bastırmaya çalışarak yanıtladı.''Okulun oralardayım.Gelmen gerekiyor.'' Karşı taraftan onaylayan bir yanıt aldığında ''Geldiğinde anlatırım.Hızlı ol.Donuyorum çünkü.'' ''Tamam.'' telefonu kapattım.Parmak üstüne kalkıp inerek ısınmaya çalıştım.5 dakika olmuştu ki,köşeden dönen Ege'yi görüne önce bir şaşırdım sonra da sevindim.Hızla ona doğru ilerlerken,o da bana doğru geliyordu.Tam ona sarılacakken çalan telefonumla,boynuna uzattığım kollarımı çektim.Annem arıyordu.Telefonu tamamen kapattım ve tekrar cebime sıkıştırdım.Sonra da Ege ile aramızdaki yakınlığı fark edip geriledim.Sarılma kısmını yapamayacak kadar sinirim bozulmuştu şu an.''Annendi.Değil mi?'' evet dercesine başımı salladığımda ''Ailevi bir sorunun var belli.'' Montunu çıkarttı.''Üstüne birşey bile almamışsın.Ah ufaklık,durum o kadar vahim mi?'' çok üşüdüğüm için montu reddedemedim.Hızla montuna sarınıp,parmaklarımı ovuştururken onun bu soğukta tişört giydiği için çıplak kalmış kollarına bakıyordum.Bana Atlas'ı anımsattığında yüzümü buruşturdum.''Sıcak bir yere gitsek iyi olur.''dediğinde,kafamı kaldırıp yüzüne baktım.''Üşümüyor musun?'' ''Hayır,soğuk hava insanıyım ben.Karlı havada kıyafetsiz dolaşmışlığım var.'' Kaşlarımı kaldırdım ve sonra da gözlerimi kaçırdım.Kıyafetsiz...bu bende edepsiz düşüncelerin oluşmasına neden olmuştu.Hızla kendimi toparladım ve ''Anladım.Bara ne dersin?'' hmm diye bir ses çıkardıktan sonra ''Takip et beni'' dedi ve ilerlemeye başladı.Arkasından hızla yürürken bir anda düştüm ve inledim.Durdu.Arkasını dönüp elini uzattı.Gülmemek için kendini tuttuğunu görebiliyordum.''Rezil oldum ben biraz galiba.'' dedikten sonra daha fazla kendini tutamadı ve bir süre güldü.Onun elini tutup kalktığımda ''Çok tatlı görünüyordun.''dedi ve tekrar yürümeye başladı.Yüzüme düşmüş saçlarımı geriye attım.Şu an berbat iğrenç göründüğüme bahse girerdim ama bu çocuk beni bu halimle beğeniyorsa...Ah Allah'ım!Ufaklık demese iyi çocuk aslında.
