Saving my last Goodbye [SMTS Book 3]

Chapter 13

I caught myself dreaming again tonight in the same scenario.

*Dreaming*

Madiin kong hinalikan si Razec. Binaligtad niya ang aming posisyon. Siya na ngayon ang nasa ibabaw ko, hawak niya ang dalawa kong kamay habang ang kanyang labi ay naglalakbay sa buo kong katawan. I was smiling while his doing that, there was something inside me na gustong-gusto ang ginagawa niya.

"Hindi ko na kaya.."

Lumipat ako sa ibabaw niya, hinawakan ang pag-aari niya at napapikit ako nang maramdaman ko na siya sa loob ko. And only our moan can hear inside this full of pleasure room.

Hanggang sa magising na ako sa katotohanan na umaga na pala at kailangan ko ng mag-intindi para sa pagpasok. Naalala ko na ngayon nga pala ang voluntary feeding program namin. Inunat ko ang aking kamay at suminghap ng positive air.

"Good Morning! " I said with a wide smile and hug him tight.

"Mukhang maganda ang gising mo ngayon ah."

"Wala ka bang naaalala kagabi?" Napakunot ang noo niya sa akin. Nag-iisip sa sinasabi ko.

"Nag-iyak ka kasi kinuha na si JimJim dito sa bahay." Sagot niya.

"Hindi 'yun." Sabi ko at pinagdikit ang kamay ko.

"Ano 'yan?"

"May nangyari sa atin." Biglang natawa si Razec sa sinabi ko.

"Walang nangyari sa atin kagabi." Natatawang sabi niya at umupo sa kama mula sa pagkakahiga niya.

Teka? Paano nangyaring walang nangyari samin? Ganito din ang nangyari sakin last time na wala siya. Napakamot ako sa aking ulo. Pero ramdam na ramdam ko siya. It's impossible that nothing happened between us. Totoo ang nangyari kagabi. Bakit wala siyang naaalala?

Hindi ko nalang iyon pinansin. Tumayo na si Razec at nagtungong CR.

Pero totoo talaga 'yung nangyari. Hindi naman ako nag-iimagine lang. Hindi naman illusion lang 'yun..pero bakit ni isa sa mga ginawa namin kagabi e wala siyang naaalala? Ang saya-saya nga pa niyang hawakan ako.

Pagkalabas niya sa CR ay ako naman ang sumod at naligo na at habang naliligo narinig ko ang katok ni Razec.

"Luto na ang almusal, Maysel. Mauna na ako. Pupunta pa ako sa Runaway house para simulan ang aking trabaho." Sabi ni Razec

"Sige, ingat ka. I love you!" Sigaw ko

"Labas ka muna diyan saglit.'

"Bakit?" Tanong ko at kinuha ang tuwalya at ibinalot sa aking katawan. Pagkalabas ko ay hinalikan niya ako sa labi, pisngi, noo, ilong at kinagat pa ang aking tainga.

"Ang bango mo. Ang sarap mong kainin." Sabi niya at ngumiti lang ako.

"I love you, yammie." Sabi niya at muli akong hinalikan sa labi.

"Ipagpatuloy mo na, pagliligo mo." Dagdag niya

"Ingat ka." Sabi ko at pumasok na ulit sa loob ng CR. Haaaaaaaay. Wala ba talagang nangyari samin kagabi? Kapag hindi ako dinatnan ngayong buwan, merong nangyari samin. At pag dinatnan ako, edi wala.

Pumasok na ako at pagdating ko ay handa na ang iba ko pang kaklase na nagvolunteer din sa pagpapakain patungo sa plaza. Doon ang meeting place nang iba pang mga estudyante na nagvolunteer. Bibigyan kami ng designated elementary schools, papakainin namin ang mga batang mabababa ang timbang, 'yung mga malnourish children. At nang maibigay na sa amin ang school na pupuntahan namin ay nagtungo na rin agad kami doon. May kasama din kaming dentist and nurse para sa libreng bunot ng ngipin ng mga bata. Sa van kami nakasakay at doon kaming lahat nagsama-sama.