Chapter 48

92 2 0
                                    

Fifteen minutes later ay tumigil na siya sa pagdadrive, ipinark niya ang kotse sa gilid ng kalsada.

"Gusto mong pumasok?" Tanong ni Mesaiyah sakin at umiling-iling ako.

"Nameet ko na ang family niya at ayaw nila sa akin." Sagot ko kaya natigil nalang kami sa loob ng kotse.

Maya-maya ay bumukas ang gate at iniluwa nito si Razec. Bigla akong sumaya nang makita siya pero nalungkot at the same time dahil kasama niya ang fiancé niya. They looked so happy together. Hinatid niya lang ang babae sa kotse. Bago pumasok ay hinalikan niya muna ito. He looked so handsome and clean. Wala akong nakikitang stress at pressure sa mukha niya at napansin ko na suot niya pa rin ang relo na bigay ko. Gumagana pa kaya 'yan o hindi na? Papasok na sana sa loob ng bahay si Razec nang buglang bumusina ng sunod-dunod si Mesaiyah dahilan para lumapit ito samin. Sht.

"Mesaiyah, wag." Sabi ko at nang lumapit na ito samin ay binuksan niya ang bintana. Napatabon ako ng buhok sa mukha para hindi niya ako makita.

"Princess Mesaiyah, naparito ka?" Tanong niya.

"Ahm, napadaan lang kami ng kaibigan ko." Sagot niya.

"Pero aalis na rin kami." Sabi ni Mesaiyah

"Sige po. Ingat kayo pauwi." Sagot niya at halos maiyak ako nang marinig ko ang boses niya. Miss na miss na kita, Razec kung alam mo lang. Isinarado na niya ang bintana at pinanood kong maglakad papalayo sa akin si Razec. Pinaandar na niya ang sasakyan. You don't know how much I want to run to you, Razec. Parang nasabugan ng paputok ang puso ko dahil sa sakit. Kung idedescribe ko ang nararamdaman ko ngayon ay parang nilibing ako ng buhay. Ganun. Biglang nagplay sa isip ko ang kanta ni Ed Sheeran na Happier. Haaaays.

Ain't nobody hurt you like I hurt you
But ain't nobody love you like I do
Promise that I will not take it personal baby
If you're moving on with someone new

Cause baby you look happier, you do
My friends told me one day I'll feel it too
And until then I'll smile to hide the truth
But I know I was happier with you

Gabi na. Bumalik kami sa bahay nila Mesaiyah at sinamahan kami ni Anhiro para ihatid ako sa hotel na tinitirhan lo sa kasalukuyan. Gusto nga nila na doon ako magstay e sabi ko 2 days lang talaga ang bakasyon ko.

"Thank you. Ingat kayo pauwi." Sabi ko matapos ang mahabang oras na biyahe.

"Ingat ka din pauwi ng Pilipinas." Wika naman ni Mesaiyah.

"Don't worry, Maysel. Kami na ang bahala kay Razec. Tinulungan mo akong mapasakin muli iyong si Seyah noong muntikan na siyang maikasal. Siguro, it's time to pay you back." Wika ni Anhiro.

"Salamat." Yun nalang ang nasagot ko at umalis na sila. Pagkarating ko sa room ko ay doon na ako humagulgol ng iyak na kanina konpa pinipigilan. Is it too late to get you back? Am I too late?

Kinabukasan ay namasyal lang ako sa tokyo. Tinry ang mga pagkain nila at nagpicture na din ako para may memories ako dito. Sa paglalakad ko ay napansin ko ang billboard nung fiancé ni Razec. Yamiro Nishida is her name. Kita ko ang singsing niya sa kamay na ibinigay sa kanya ni Razec. That's not the same sa binigay niya sakin. Napatingin ako sa kamay ko at suot ko pa pala ang singsing na binigay sakin ni Joey. Ibabalik ko nalang sa kanya kapag nagkita ulit kama, kung magkita pa.

Kinuha ko ang cellphone ko at sinearch ang pangalan niya.

Yamiro Nishida, 25 years old. Actress-model, brand ambassador, engaged to Razec Barrion, Prince of White Water Yakuza Clan. There's no specific date on their wedding but the rumors said that it will be held on the upcoming autumn season.

Habang binabasa ko ang mga details about sa fiancé niya ay tumutulo ang luha ko. Maraming beses ko ng sinabi sa sarili ko na pinagsisisihan kong hindi bumalik sa kanya as early as possible and now that he's getting married. I think, I should get on with my life and be happy for him.

Pinunasan ko na ang luha ko at bumalik na sa hotel. Inimpake ko na ang gamit ko at napagdesiyunang bumalik na sa Manila. I texted my mother noong nakarating na ako sa bahay ni Razec.

MAYSEL: Ma, nandito na ako sa bahay ni Razec.

MAMA: Anong nangyari? Nakita mo ba siya?

Should I tell her the truth?

MAYSEL: Yes, ma at hihintayin ko siya dito sa bahay niya.

MAMA: Mabuti. Ingat ka diyan anak.

MAYSEL: May pasalubong ako sa inyo. Ibibigay ko nalang pag pupunta na ako diyan. Sa ngayon dito muna ako para makapagisip-isip. Miss ko na kayo at sana naiintindihan mo ang mga ginagawa ko.

I didn't tell her the truth. Wala naman talaga akong iintayin kase ikakasal na siya. It's so fcking deppressing na malaman na ikakasal na siya. It's heartbreaking when your first love is getting married to other girl and you? You left abandoned by your past. I don't know what to do in my life now. Hindi ko na alam ang gagawin ko but I must keep going.

I stayed in his house. Bumili ako ng painting tools at doon nagpinta sa bahay niya. Bumili din ako ng aso para may kasama ako sa bahay, para hindi ako malungkot at ang pangalan niya ay Rosey. Isa siyang husky dog. Bumili at nagbasa ako ng mga libro na makakatulong para sa sarili ko. Nag download ako ng maraming music. Bumili ako ng DVD para makapanood ng movie tuwing gabi kasama si Rosey. At tuwing umaga naman before I start painting ay nagmemeditate ako. Binabahugan ko din ang mga ibon na pumapaligid ss bahay. Hindi naman pwedeng habang buhay akong iiyak dahil ang mahal ko ay ikakasal na. Wala akong ibang kakampi ngayon kundi sarili ko kaya ginagawa ko ang lahat para sa sarili ko. Mamahalin ko muna ang sarili ko bago ako muling magmahal ng ibang tao. I should accept the fact that everything happens for a reason, even if I let go of Joey and my love is getting married, after I loss them, I know there is something something better coming to me. I'm not pointing to a person but the happiness itself for myself. I realize that I don't have to wait for the person who's meant for me anymore because if they really are meant for me, I don't need to try to fit myself on him. Right now, I just want to realign myself in chasing my dreams. And being alone is not being lonely dahil doon lumalabas ang innovative and creativity mo. So, wag kayo matakot na mag-isa. Only your thoughts in the past will be your fears and distractions but it's up to you if you will let yourself eat by it.

I guess, we can't really find our happiness to other person kahit na natulungan ka niya. Happiness is building in yourself and living in the life you want. Not other person wants for you. There's so much regret in my life and those are the decisions I didn't think twice, the mistakes of getting involve in a relationship for me to heal but these regretful moments take me to where I am today. I took this path at pinaninindigan ko ito. Choose the path that will make you happy and will make yourself free. 'Yung past natin ang humuhubog sa atin kaya kapag dumadaan tayo sa matinding pagsubok, just jeep going because the light in the end is waiting for us.

//////////////////////

Saving my last Goodbye [SMTS Book 3]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon