Chapter 4: The Revelation

225 15 1
                                    

"No secret is unhidden unless it loses what is hidden"

Zesia

*Alarm ringing*

Nagising ako na para bang may yumugyog sa akin, nang imulat ko ang aking mata....

"Anak ni Petrang kabayo." gulat kong sinabi ng malaglag ako sa aking kama.

"Ano ka ba naman Jairoh? ang aga-aga nandito ka tapos ihinulog mo pa ako,teka paano ka nakapasok?." sabi ko sa kanya habang nakahawak sa bewang at unti-unting tumatayo.

"Wala ka bang .....alam mo na,nakakalimutan?" tanong niya.

"uhmmm...wala naman,

Ay shit ngayon nga pala ang alis mo!" Gulat kong sagot.

"Ganun na nga kaya ako nandito para sana-" sabi niya na pinutol ko.

"Sandali...sadaling-sandali lang" Sabi ko.

Agad-agad akong bumaba at naghanda ng maiinom,kinuha ko ang aking tuwalya at pumasok ng banyo.

Ano ba naman kasi ,pagod na pagod kaya ako kahapon.Ano nga bang nangyari?Nawala na sa isip ko na ngayon nga pala ang alis ni Jairoh.

Matapos ang humigit kumulang 5 minuto ng mabilisang pagligo binalikan ko si Jairoh.

"Oh ano?tara na?" yaya ko.

"Okay ka lang ba?." tanong niya.

"Yep,absolutely" I answered kahit labag sa loob ko.

Bumaba na kami at lumabas ng bahay.

"Bye Zesia!"Pagpapaalam niya.

"Teka sasamahan na kita."

"No need dumaan lang talaga ako para magpaalam."Wika niya sabay pagbukas ng engine ng sasakyan.

"Putek ka pinaligo mo pa ako di mo rin naman ako isasama."

"Sino ba may sabing maligo ka?"Pambabara niya.

Haisst mamimiss ko yung ganyang ugali niya.

"Sige na mahuli pa ko sa pupuntahan ko."Sabay kaway.

"T-talaga sige paalam."Pagpapaalam ko at tulyan na ngang lumisan si Jairoh.

Haisst ingat ka.

Bumalik ako sa kwarto ko at kumuha ng pera at kaunting gamit.Napagdesisyunan ko na lang na bumisita sa bahay nila Tiya Corazon matagal tagal ko na rin silang di nabibisita.

Di ko alam kung anong pumasok sa isip ko pero parang may nagtutulak sa akin para pumanta doon.

Siya ang kumopkop sa akin dahil kapit-bahay ko rin sila noon kaso lumipat sila ng bahay malaki ang utang na loob kosa pamilya nila.

Sumakay ako ng bus at narating ko na ang aking destinasyon.Medyo lib-lib yung lugar kaya't wala masyadong dumadaan.

Nang makababa na ako nakita ko si Tiya Corazon papunta sa akin na tila ba humahangos.Marami rin siyang galos sa buong katawan.

"Oh !Tiya anong nangyari sa inyo! halika ho dadalhin ko kayo sa Ospital."

"Di ka na ligtas rito Zesia!Halika na tumakas na tayo!"Hinihingal niyang yaya sa akin.

Petryrxe:Long Lost AcademyTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon