My Boyfriend is a Baekla: Gayness level 1000%

Chapter 25

A/N: Hi ulit! Hahahahaha. May nagawa kase akong dalawang chapters, nakasave lang siya dito. Balak ko lang ipost bago magtapos yung 2013, you know, bago magputukan mamaya. YEHET!!!~ XD So yeah. Ang deep lang nitong chapter na to. Ewan ko din kung anong nangyari sakin e. HAHAHAHA.

[FACT] Baekhyun loves to tease Chanyeol by pulling his hair then pretend that he didn't do it.

READ. COMMENT. LIKE. SHARE~ XD HAHAHAHAHA :D

-

<Baek>

“May itatanong ako sayo.” Nakasubsob pa rin siya sa kama ko.

“Ano?”

“Magpapaligaw ba ako kay Kai?”

Suddenly, I felt a painful stab in my chest. And she spoke again, “Tinanong niya kase ako e, kung pano daw pag niligawan niya ako.”

I have to be strong for Yuri. Kailangan ko munang kalimutan yung feelings ko para sa kanya.

“Eh ikaw? Gusto mo ba? Gusto mo pa ba siya?”

“Oo naman syempre.”

And that… that hurts.. But I have to be strong.

“Saksi ka Baek kung gaano ko siya kinabaliwan since dati pa.”

I sighed. “Nasa sayo yan. Tatanggapin mo ba siya?” kahit masakit, I have to pretend that I’m okay. I closed my eyes.

“Well.. With that..” she paused for a while, “I’m not sure anymore.”

Napadilat ako bigla at napatingin sa kanya. “Why?”

“I think I like someone else now.”

What? What the actual fuck?! Bat parang ang bilis naman yata? Bakit, wala naman siyang nakekwento ah? Hala.

“Tara na kase Esteban! Magluto ka na pleaaaaaaaaaaaaaase.” At hinila niya ako patayo

“Oo na, oo na!” at kumaripas siya ng takbo palabas ng kwarto.

Ang gulo mo Yuri.

<Yuri>

WAAAAAAAAAAH! NOOOOOO! Maldo andwae!! (Shet nahahawa na ako sa kanya!) Ayoko pang magconfess sa kanyaaaa! Pleaaaase noooo! Ano ba tong nangyayari sa akin!

Hinila ko siya sa kitchen at kumain na kami. Medyo awkward. Parang tanga kase. Wala na. Maiilang na yan sa akin. -_- Tanga mo Yuri.

Pinutol ko na yung nakakaewang katahimikan habang pinapanuod ko siyang naghuhugas ng pinggan. “Ikaw Baek? Wala ka bang nagugustuhan ngayon?”

Nakita kong natigilan siya, pero maya-maya, nagpatuloy pa rin sa paghuhugas ng pinggan. Psssh, di man lang sinagot yung tanong ko.

“Hellooooo? Earth to Baek?”

“Ewan ko.”

Wow! Sumagot na siya. Sumagot nga, napakaganda naman ng sagot.

“Anong ewan mo?” azar ka ha.

“Ewan. Ayoko ng ganyan. Masasaktan lang ako.”

Alelelelelelelele~ Ang drama ng buhay. May ganong factor! XD

Para mabawasan yung tension, iniba ko na lang yung usapan. “Baek? Anong kinakatakot mo?” Nagpangalumbaba ako.

“Wala.”

“Wala as in wala?”

“Wala.”

“Panong wala?”

“Eh basta wala.”

“Anong wala?”

“Wala nga. Di na kailangan i-explain.”

“Hmmm. Sure kang wala?”

“Oo.”

“Kahit iwan ka ng lahat ng taong nagpapahalaga sayo?”

At ayun. Natigilan na nga. “Alam mo.. People leave us in their own will.” He replied and I stopped blinking. I was taken aback from his answer. “Humans are selfish little creatures, Yuri. Palagi naman nating inuuna yung sarili natin e. Siguro, hindi natin yun napapansin, but most of the times, we interact with other people because we’re searching for something for ourselves. We make connection with people for our own benefit. And when we no longer need them, we throw them away. We abandon them.”

Woooh. Teka. Parang di kineri ng ilong ko yun ah. Nasobrahan na yata to si Baek sa pagbabasa ng mga fanfics sa internet.

“Hahaha. Nako Baek. Never kong gagawin sayo yun. At ni minsan, hindi ganun ang tingin ko sayo no. Hinding hindi kita iiwan.” medyo tumawa na lang ako. Nak ng tinapa, kaya nga ako nag-open ng bagong topic, para mabawasan yung tension, lalo namang nadagdagan. Ano ba yan.

Humarap siya sakin. “Kaya lang naman tayo close kase malungkot at mag-isa ka, Yuri. Who knows, maybe when you have more friends, you’ll forget about me,” Kokontrahin ko na sana, kaso he shushed me down.

“Look, I’m not saying it will happen, ang ibig kong sabihin, pwede siyang mangyari. People come and go. That’s life. You think you care about someone and maybe you think that someone cares about you too, tapos bigla ka na lang nilang iiwan nang basta-basta. Disappear without saying goodbyes. It happens all the time. Minsan, sinasadya nila, minsan hindi. But it happens to everyone.”

And then I was caught speechless. Ganun na ba talaga yung tingin niya sa mga tao? Why? I don’t understand. Nang mapansin niyang natahimik ako bigla sa sinabi niya, he chuckled. “Mas okay pa lang nahihirapan kang mag-isip, para natatahimik ka.” And then he ruffled my hair. DAMN YOU. Pasalamat ka, nalulunod ako ngayon sa thoughts ko.

“Gago ka. Nasobrahan ka na kakabasa sa mga fanfic fanfic na yan.” Hinampas ko yung braso niya. At ngayon ko lang napansin, tapos na pala siyang maghugas ng pinggan. “Nagbago ka na Baek. I’m impressed.”

Napangiti siya sa sinabi ko. “Sometimes our personalities change depends on what situations we’re facing,” and he looked at me with affection in his eyes. “It’s okay if you don’t understand. You’ll see by yourself someday.”

“ULUL!” binatukan ko nga. Napahawak siya sa batok niya, masakit yung pagkakabatok ko e. XD “Hayup ka, tantanan mo ako diyan sa kaka-english mo ha. Kanina pa ako dinudugo dito, ang dami mong alam!”

Natawa na lang siya. “Wala pa rin yung dalawa? Asan na ba yun?”

“Ewan ko. Mukha ba akong hanapan ng dalawang abnormal?” tumayo ako para pumunta sa ref, parang nagugutom na naman ako e.

“Pwede. Abnormal ka rin naman e.” tumawa siya.

Tinignan ko siya nang masama at saka pumalakpak. “Woooow! Great. Look who’s talking!”

“Hmmm. Labas tayo Yuri?”

All of a sudden, ako naman yung natigilan. “What?”

“Bili tayo ng kung ano. You know, yung mga dadalhin natin sa rest house ni Kristine. Or kung gusto mo, I’ll treat you.”

Sinara ko yung ref dahil wala naman akong napala sa kakahanap ng pagkain. “Mukhang tama ka, wala nang pagkain dito e.” he smiled. “But wait, You? Treating me? Oh come on, mamon! Mawawasak na ba yung Earth?”

Natawa siya bigla. “HAHAHAHA! AYAW MO!? SIGE IKAW BAHALA.” Tumayo siya at naglakad papunta sa kwarto niya.

“HINDIIIIII! JOKE LANG BAEK!! SASAMA NA AKO!!” at dali dali na rin akong tumakbo sa kwarto ko para magbihis ng pang-alis.