WATCH OUT MS MANHATER 2 (SIGNS)

EPILOGUE

EPILOGUE

ASHA’s POV

 

Signs??? Simula nang pinanganak tayo we are bound of signs. Hindi mahirap maidentify ang mga signs na ito. Signs that you are pregnant, sign that you are about to give birth sign that you have a life. But of all the signs na nalaman ng tao signs ng isang taong inlove ang mahirap basahin at intindihin. Dito pumapasok ang mga tanong na what if. What if magtapat ako? What if hindi niya ako gusto? What if hindi ko siya minahal? What if masaktan ako? Puro what if walang asiguraduhan and in the end para malaman ang sagot sa mga ito, we need to take the risk. Take the risk of being hurt the pain, being with the wrong person, being at the wrong time.

It’s been days since nang huli naming pag-uusap ni Jordan. He didn’t manage to talk to me. Nag-aantay ako na makita siya sa harap ng pinto ng bahay namin but I am getting disappointed day by day. SIguro nga hindi na ako ganun kahalaga sa kanya. Siguro nga mas mahalaga sa kanya ang babaeng yun. Masakit man pero kailangan kong tanggapin.

“Asha, paskong pasko may trabaho ka? Di ba pwedeng magbreak ka muna?” Tanong ni mommy sa akin. Umiling ako while sipping my coffee.

“I can’t mom. Maraming kailangang gawin lalo na’t malapit na ang year-end program ng station. Sobrang busy at daming trabaho.” I bid them goodbye and ride my car.

As usual, a busy EDSA welcomes me. Mabuti nalang at maaga aga akong umalis sa bahay I still have an hour bago makarating sa GMA. While driving hindi mawala sa isip ko ang mga nangyari sa amin ni Jordan. We had a short yet memorable relationship. Hindi lang kasi basta bastang boy meets girl ang story namin eh. It’s deeper than that. He’s my bestfriend. Lahat ng sekreto ko siya ang nakaalam. Lahat ng iyak at tawa ko sa buhay ko kasama ko siya. Lahat ng nangyari sa buhay ko kasama ko siya.

*beeeeeeeeepp* *beep* *beep*

 

Natauhan ako at agad na pinaandar ang kotse. Saktong 10 nung nakarating ako sa building. Agad kong inasikaso ang mga dapat kong trabahuhin. Naramdaman ko nalang na lunch time na nung niyaya ako ng isa kong officemate na kumain. Naramdaman ko na rin ang pagkalam ng sikmura ko. Tatayo n asana ako nang may pumasok sa loob ng office.

“Let’s talk.” It’s not a question it’s a command. Hinila niya ako palabas ng department namin papunta sa isang conference hall. Buti nalang at walang nagmemeeting ngayon.

“What do you want?” mataray na tanong ko sa kanya. Nag-iwas siya ng tingin sa akin at nagawa pa akong talikuran. Akala ko iiwanan niya ako pero nagulat ako sa tanong niya.

“Do you love him?” Him? Sinong him?

“Sino bang tinutukoy mo?” I innocently ask.

“Si Terrence!!” humarap siya sa akin at nakita kong namumula ang mga mata niya. Tumingala muna siya bago humarap sa akin.

“Do you love him? Because if yes, I’m going to do everything para mahalin mo ako at tuluyan mo siyang makalimutan.” Inaamin ko kinilig ako sa sinabi  niya. Akala ko makikipagbreak na siya ng tuluyan sa akin. Mas nabigla pa ako ng hinawakan niya ang kamay ko.