droom mijn droom

In het park

ik ben al in het park. we hebben afgesproken bij een soort ezels. het lijken meer konijnen en het zijn nog beelden ook. je kunt er zelfs op zitten. dat is ook precies wat we doen als yanniek er is. Nadat we minuten lang niks gezegd hebben pakt yanniek me vast en probeert me om te draaien. Ik draai om en vraag wat er is. 'Er is niks. Ik wou gewoon jou mooie gezicht zien in het maanlicht.' Ik voel dat ik moet blozen. 'Ja maar ik ben nu zo rood als een tomaat.' 'In dat geval hou ik vanaf nu van tomaten.' Ik lach. 'Dan hou ik vanaf nu van yanniek's. Oh wacht dat deed ik al.' Nu moet ook yanniek lachen. 'Dat komt dan in elk geval goed uit.' Ik moet nog harder lachen. Plots komt er een knor uit mijn mond. 'Nee!' Roep ik snel. Yanniek lacht. 'Wat was dat nou weer?' 'Iets waar ik me erg voor schaam. Als ik heel hard lach dan komt er soms een knor uit mijn mond.' 'In dat geval hou ik nu ook van varkens. Ik krijg er wel heel veel liefdes bij tomaten, varkens wat nog meer.' 'Ik vind tomaat en varken zijn wel genoeg hoor.' Weer schieten we in de lach. Zoals gewoonlijk komt er weer een knor tevoorschijn en daardoor schieten we alleen maar harder in de lach. plots wordt yanniek gebelt. hij springt van de ezel af en neemt op. wie zou het zijn. vraag ik me af. ik denk dat het zijn moeder is. die zich natuurlijk afvraagt waar hij blijft. zouden zijn ouders al weten dat we hebben. mijn ouders in elk geval niet. ze vinden me waarschijnlijk te jong voor een vriendje. dan denken ze dat ik foute dingen ga doen. of ze gaan me ermee plagen net zoals ze me plagen met lars en lars is niet eens mijn vriendje. vreselijk zulke ouders. Yanniek komt terug gelopen. 'ik moet gaan. me moeder is boos dat ik al zo lang weg ben..' 'laten we dan maar gaan.' ik spring van de ezel af en we lopen naar onze fietsen. we hebben haast dus besluiten we te gaan fietsen. ik fiets met yanniek mee want ik heb nog een half uurtje. als we bij zijn huis aankomen stap ik ook even af. ik geef hem een laatste knuffel en kus en we nemen afscheid. ik wacht totdaat willem binnen is en fiets dan naar huis.

wow!!! ik heb al 100 reads. echt hartstikke bedankt. echt ik had niet gedacht dat mijn verhaal zoveel zou gelezen worden. nou is 100 voor de meeste mensen niet veel maar voor mij is het heel wat. meestal zijn er maar 3 personen die mijn verhaal lezen. echt geweldig. maar blijf vooral vote's en comment's geven. ik hoor graag wat jullie er van vinden. xxx calover