SSS [III] (COMPLETED)

Part 19

Hindi ko mapigilan ang malakas na pag-ungol noong binilisan niya na ang pag-ibayo sa akin. Pikit na pikit ang aking mga mata, taking everything in. My pulse was beating in sync with my release. Akma niya na sanang bubunutin 'yon noong pinigilan ko siya.

"Inside," I said, through gritted teeth.

He glared at me at hingal na hingal na rin siya, but he has no choice. It's fun to know na alam niya kung kailan iyong sukdulan niya and that he knows when to pull out. But I want to let it completely fill me. I want to remember the sensation.

"Ugh," he groaned, at parang gigil na gigil ay mas lalong idiniin ang kanyang sarili sa akin.

Napaawang iyong labi ko sa sarap. So this was it. Bagsak iyong katawan niya sa akin at hingal na hingal. Hingal na hingal din ako. We were both catching our breaths, pero hindi niya pa rin ibinubunot iyong ano niya mula sa akin.

"Gusto mo pa ba..." tanong ko noong naramdaman kong medyo naninigas pa rin siya sa loob ko.

Nakabaon nanaman ang kanyang mukha sa aking leeg. He shook his head, but contrary to what he replied ay naramdaman kong mas lalong lumaki iyon. Napatawa ako.

"Talaga ba?"

"Pagod na ako," he muttered under his breath.

"Mukhang di naman, e..." tukso ko pa.

Isipin mo 'yon? Mukhang pagod na pagod na talaga siya, pero 'yong ano niya ay mukhang walang kinikilalang kapaguran. May ganoon ba?

Dahan-dahan niya iyong binunot, rolled to his side, at nagtalukbong na ulit siya ng kumot habang nakatalikod sa akin.

"I'll just wait for it to calm down," aniya. "Gutom na rin ako. This will be quick."

Tinampal ko iyong braso niya.

"Huwag mong gamitan ng palad!" I hissed at him, at tumayo na.

"Fine,"

I smiled to myself. It's nice to be a little more authoritative than him today.

"Take a shower..." sabi ko habang hinahagilap iyong mga damit niyang hiniram ko.

Mag-iisang oras na pala sa dryer iyong mga damit namin kagabi. I'll change into those after I cook. Lumabas na ako ng kwarto niya at nagtungong muli sa kitchen. Walang tao. Tita Mariah was in the hospital, as always. While Yosef was being babysat by Lola since last night.

All the blinds were also closed. Iisipin mong walang tao sa loob.

The only thing illuminating the inside was the sun outside. Pero 'yon nga at ang lakas pa rin ng ulan. Una ay ambon, pero unti-unti nanaman na lumalakas. Kaya hindi ako nagdalawang isip na magsusumigaw kanina. Sigurado naman na walang makakarinig.

I cooked breakfast for us two. Medyo late na nga e dahil mag-aalas-otso na. I'm sure kanina pa 'yon nag-breakfast sila Lola and Sef sa kabilang bahay. And they're probably just hanging inside, watching television or something.

Noong natapos na ako sa pag-luto ay inantay ko nalang si Prez sa hapag. I was staring at nowhere in particular habang umiinom ako noong Hot Choco. The house felt familiar, pero halos wala na akong matandaan na tungkol doon. Or maybe because we usually hang around Lola's Bungalow, at napapagawi lang ako sa bahay nila Prez noon kapag may ginaganap na party.

But the house looked like it never went festive for the longest time.

Nawala lang iyong pag-mumuni-muni ko when I heard a door closed at mga footsteps na papalapit. I grinned at him. Naligo na siya't nakapagbihis. It feels refreshing to see him in house clothes. It's not everyday that I get to see him wear shorts.