Ο Χρονος Σταματησε

Η Αρχή

Και τέλος.
Τέλος η εκπαίδευση, το διάβασμα και το πανεπιστήμιο. Επιτέλους η Αλίκη έχει την δυνατότητα να ασχοληθεί με το επάγγελμα που επέλεξε. Από μικρή ήθελε να βοηθάει τους ανθρώπους με κάθε μέσο. Κανένας δεν αμφέβαλε πως θα γινόταν καταπληκτική χειρουργός.

Η απονομή των πτυχίων θα άρχιζε από λεπτό σε λεπτό. Η Αλίκη καθώς και οι υπόλοιποι μαθητές της περίμεναν με ανυπομονησία την έναρξη της απονομής. Παρατηρούσες κοπέλες με υπέροχες φούστες και φορέματα, επιλέγοντας χρώματα έντονα και ζωηρά ενώ από την άλλη, άντρες με πουκάμισα λευκά ή μαύρα, συνδυάζοντας τα άλλοτε με ένα απλό τζιν και άλλοτε με ένα μαύρο παντελόνι. Μετά από τόσο κόπο και προσπάθεια κατάφεραν να πραγματοποιήσουν το πρώτο και δυσκολότερο βήμα στην ζωή τους.

Ο χώρος εκδηλώσεων δεν είχε τίποτα το ιδιαίτερο. Ήταν μεγάλος, γεμάτος καρέκλες για τους γονείς και συγγενείς των παιδιών και βεβαίως η σκηνή στην οποία περίμεναν ήδη ο διευθυντής και οι υπόλοιποι καθηγητές. Όταν ο δείκτης του ρολογιού έδειξε 10:00 ακριβώς, ο διευθυντής άρχισε να φωνάζει τα ονόματα των παιδιών ένα ένα και να τους συγχαίρει με ένα τεράστιο χαμόγελο.

-Αλίκη Αργυρού.

Ήταν το επόμενο όνομα που ακούστηκε. Άρχισαν οι ζητωκραυγές και τα χειροκροτήματα για άλλη μια φορά. Η Αλίκη ανέβηκε στην σκηνή αγχωμένη, ευχαρίστησε τον διευθυντή βιαστικά και γύρισε στην θέση της νιώθοντας ελαφρώς ανακουφισμένη.

Καμάρωνε την κολλητή της την Χριστίνα, η οποία ακολούθησε μετά από λίγο. Τα μάτια της έλαμπαν απο χαρά, παρακολουθώντας με περηφάνεια την αδελφή που δεν απέκτησε ποτέ να λαμβάνει και αυτή το πτυχίο της. Η Χριστίνα είναι μια αρκετά μικροκαμωμένη κοπέλα, με κάστανα μαλλιά και καφέ μάτια. Ήταν τρελή, αποφασιστική, δυναμική και η μοναδική φίλη που είχε και απέκτησε η Αλίκη. Πάντα παρακολουθούσε τις νέες τάσεις της μόδας και περιποιούνταν τον εαυτό της, κάτι δηλαδή που η ίδια δεν έκανε σχεδόν ποτέ.

Η Αλίκη χάθηκε στις σκέψεις της μέχρι που η Χριστίνα ξανά κάθισε δίπλα της.

Χριστίνα: Αμάν βρε Αλίκη σταμάτα να με κοιτάζεις με τέτοια έκφραση. Αν δεν σε ήξερα καλά θα πίστευα πως είσαι λεσβία και με ποθείς τρέλα.

Αλίκη: Ξέρεις ότι σε αγαπάω πολύ!

Χριστίνα: Το ξέρω άλλα και εσύ πρέπει επιτέλους να σκεφτείς λίγο τον εαυτό σου. Θα πάθεις κάτι από την μοναξιά σου στο τέλος.