Ο Χρονος Σταματησε

Η Απόφαση

Αλίκη.
Ο χρόνος περνάει τόσο γρήγορα που δεν προλαβαίνεις να κοιτάξεις τι σου πρόσφερε η ζωή τον τελευταίο καιρό.Η σημερινή μέρα είναι η τελευταία φορά που θα κάνω πρακτική με τον Οδυσσέα. Δεν κάθισα να σκεφτώ γιατί επέλεξα όμως αυτόν.Στην δευτέρα λυκείου είχε έρθει στο σχολείο μας ένα καινούργιο αγόρι.Ως συνήθως όλα τα κορίτσια τον κοίταζαν απο πάνω μέχρι κάτω, σχολιάζοντας τον ή θαυμάζοντας την ομορφιά του.Διότι ήταν πραγματικά ένα ωραίο παιδί. Το όνομα του ήταν Μιχάλης Ναρόπουλος και ο τόπος καταγωγής του η Θεσσαλία.Φίλους απέκτησε εύκολα όπως και κοπέλα. Μαντέψτε όμως ποιά ήταν αυτή η κοπέλα.Εγώ.Ήταν πανύψηλος,με ξανθά μαλλιά και πράσινα μάτια. Ασχολούταν με το ποδόσφαιρο και πήγαινα κάθε εβδομάδα να τον βλέπω στους αγώνες του.Είχε ένα τρομερό ταλέντο και μέλλον ενός επιτυχημένου αθλητή. Ήμασταν το "τέλειο ζευγάρι" σύμφωνα με τα λόγια όλων των παιδιών.Η σχέση μας κράτησε αρκετό καιρό έως και χρόνια.Καταφέραμε να έχουμε εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλον και παρόλο που τα μαθήματα και τα φροντηστήρια μας έπνιγαν,εμείς ήμασταν κοντά.Δυστυχώς μετά απο 2 χρόνια και 3 μήνες η εμπιστοσύνη μου εξαφανίστηκε.Λογικό μου φαίνεται όταν το αγόρι σου που υποτίθεται σε αγαπάει σε απατάει με άλλη.Οι κλήσεις,τα μηνύματα και οι επισκέψεις του ήταν ανούσιες πράξεις εφόσον δεν θα τον συγχωρούσα ποτέ. Απο τότε,δεν απέκτησα αισθήματα για κανέναν.Μέχρι την εκθαμβωτική εμφάνιση του Οδυσσέα.Με έκανε να αισθανθώ ασφάλεια και θέληση για έναν άντρα.Δείχνει ωριμότητα και σιγουριά.Χάρηκα που μου μίλησε για την Αλεξάνδρα όπως έκανα και εγώ για τον Μιχάλη.Αποφασίσαμε να μην έχουμε μυστικά ο ένας απο τον άλλον και να λύνουμε όλα μας τα θέματα μαζί όπως κάθε ζευγάρι.

Ο κύριος Λιάκος τήρησε την υπόσχεση του και θα μου δώσει την θέση του χειρουργού.Υπάρχει όμως ένα πρόβλημα.Μου πρόσφεραν δουλειά σε ένα καλύτερο νοσοκομείο, στην Θεσσαλονίκη. Ζήτησα να μην αναφερθεί αυτό το θέμα παραέξω διότι τώρα πια στην Αθήνα με κρατάει ένας Οδυσσέας.Ήθελα να το μάθει απο εμένα,να το συζητήσουμε μαζί και αυτό θα γινόταν σήμερα. Είχαμε κανονίσει να δούμε ταινία στο σπίτι του το βράδυ και είναι μια ευκαιρία εφόσον έπρεπε να δώσω απάντηση σε 2 μέρες. Ετοιμάστηκα σχετικά γρήγορα,φορώντας απλά και άνετα ρούχα.Κατά την διάρκεια όλης της διαδρομής σκεφτόμουν πως θα του το έλεγα, την κάθε πιθανή αντίδραση που μπορεί να έχει και την κάθε απάντηση που θα μπορούσα να δώσω για να εξηγηθώ.Πάρκαρα απέναντι απο την πολυκατοικία του και ανέβηκα στον 3ο όροφο. Έξω απο την πόρτα του μύριζε πίτσα και ποπ κορν,κάνοντας το στομάχι μου να διαμαρτυρηθεί.Χτύπησα το κουδούνι και η πόρτα άνοιξε μετά απο λίγο. Εμφανίστηκε ένας Οδυσσέας με ένα τεράστιο χαμόγελο. Με φίλησε βιαστικά και έτρεξε στην κουζίνα γιατί τα ποπ κορν ήταν έτοιμα.

-Κοίτα να δεις που ήρθες ακριβώς την στιγμή που όλα είναι έτοιμα.

-Οδυσσέα θέλω να μιλήσουμε σοβαρά.

Η έκφραση του άλλαξε αστραπιαία και εμφανίστηκε ο φόβος. Λογικά θα πίστευε πως θα τον χώριζα γι αυτό του το ξεκαθάρισα απο την αρχή.

-Δεν θέλω να σε χωρίσω αν πίστεψες κάτι τέτοιο.Έχει σχέση με την δουλειά. Μου πρόσφεραν μια καλύτερη θέση στην Θεσσαλονίκη και ήθελα να μιλήσουμε για αυτό.

-Και τι να πούμε δηλαδή;

Δεν είχα τι να του πω.Ξέρω πως δεν περίμενε να γίνει τέτοια συζήτηση μια μέρα που θα μπορούσε να περάσει ευχάριστα με καινούργιες αναμνήσεις.Όμως η προσπάθεια και μόνο μετράει.

-Γιατί δεν μιλάς υποτίθεται ήθελες να συζητήσουμε Αλίκη.

-Δεν έχω να πω κάτι παραπάνω.

-Θες να πας εκεί; Σοβαρά; Σκέφτηκες καθόλου εμένα; Πώς θα βλεπόμαστε; ή μήπως είσαι τόσο εγωίστρια που σκέφτεσαι μόνο τον εαυτό σου;

-Ώστε τόσο καιρό τέτοια εντύπωση έχεις για μένα; Ότι νοιάζομαι μόνο για την πάρτη μου.Που ήταν το δύσκολο να γυρίσεις και να μου πεις ήρεμα και ωραία να μην πάω;Γιατί πάντα πρέπει να φωνάζετε σε τέτοιες περιπτώσεις. Νομίζεις ότι είμαι καμία άκυρη που αποφάσισε να είναι μαζί σου για να περνάει την ώρα της; Θες να σου απαντήσω λοιπόν;Όχι Οδυσσέα μ'αρέσεις και για σένα θα εμένα στην Αθήνα αν το ήθελες άλλα έπρεπε να πετάξεις την βλακεία σου πρώτα που με πλήγωσε.

Πήγε να με αγκαλιάσει όμως τραβήχτηκα.Πρόσεξα πως ήμουν όρθια και τα μάτια μου είχαν βουρκώσει.

-Αλίκη τι περίμενες να σκεφτώ δηλαδή; Αφού φαίνεται πως θες να πάς εκεί και δεν θα κρινώ εγώ το μέλλον σου ακόμη και αν δεν συμφωνώ.Τι ήθελες να σου πω;Ότι θα μετακομίσω περίπου στην άλλη άκρη της χώρας και ότι θα παρατήσω την οικογένεια μου,τους φιλους μου και την δουλειά μου για αυτήν την μετακόμιση;

-Δεν θα γυρίσεις καν να μου πεις να μείνω; Θα με αφήσεις έτσι απλά να γυρίσω να φύγω;

-Αν σε κράταγε κάτι εδώ δεν θα έμπαινες σε τέτοιο πειρασμό.

-Θεωρείς ότι είσαι ένα τίποτα για μένα;

-Αυτό μου δείχνεις δυστυχώς.

Σηκώθηκα και έφυγα.Μπήκα στο αυτοκίνητο και γκάζοσα.Προσπαθούσα να συννειδητοποιήσω τι έκανα λάθος.Δεν περίμενα να πετάξει στα σύννεφα άλλα όχι και να γυρίσει να με κατηγορήσει για τα αισθήματα μου.Ήθελα να φύγω εκείνη την στιγμή όσο πιο μακριά γίνεται. Να αποκτήσω την δυνατότητα να μείνω για λίγο μόνη μου και βρήκα το ιδανικό μέρος. Ήταν ένα τεράστιο πάρκο, διαδρομής γύρω στις 2 ώρες.Θα κουραζόμουν αρκετά μετά απο τόση ώρα οδήγησης και το ρολόι μου πιθανόν να έδειχνε 11μ.μ.Είχα τρείς κλήσεις απο αυτόν αλλά δεν ήθελα να απαντήσω.Απενεργοποίησα το κινητό.Χρειζόμουν να σκεφτώ καθαρά αν και κατά βάθος ήξερα την απάντηση μου.Η θέα του τοπίου και μόνο με έκανε να νιώσω ηρεμία.Απο αύριο κιόλας θα έλεγα την απόφαση μου.