Ο Χρονος Σταματησε

Η Συνάντηση

Αλίκη.
Ξύπνησα νωρίς για να έχω άφθονο χρόνο στην διάθεση μου για να ετοιμαστώ. Επέλεξα να φορέσω ένα μαύρο κολλητό τζίν, ένα απαλό ρόζ πουκάμισο και μαύρα vans απο κάτω. Βάφτηκα πολύ απαλά, χρησιμοποιώντας μόνο λίγο μεικ απ και ένα ροζ κραγιόν, προκειμένου να ταιριάζει με το πουκάμισό μου. Στα μαλλιά μου έκανα μια γαλλική κοτσίδα, αφήνοντας μερικές τούφες να πέφτουν απο το πλάι. Ο καιρός ήταν σχετικά δροσερός παρόλο που μπήκε ο Ιούλης, γι'αυτό φόρεσα μια μακριά λεπτή ζακέτα και πήρα την αγαπημένη μου τσάντα, την οποία είχα πάντα μαζί μου. Πέρασα να αγοράσω ένα καπουτσίνο με κανέλα και ντόνατς με σοκολάτα απο τα Starbucks, διότι ήξερα πως η ημέρα που θα ακολουθούσε στην πορεία θα ήταν σίγουρα δύσκολη και αγχώδεις.

Η κίνηση στους δρόμους είχε αρχίσει ήδη απο το πρωί, γεμίζοντας το τοπίο με κόρνες αυτοκινήτων και τις παρουσίες των ανθρώπων που κατευθύνονταν στις εργασίες τους. Το νοσοκομείο που θα ξεκινούσα την πρακτική μου ήταν ενα τεράστιο και ευδιάκριτο κτήριο, καθιστώντας ευκολότερη την αναζήτηση του. Έξω υπήρχε ένα πανέμορφο πάρκο, πλυμμυρίζοντας το μέρος με ποικίλα χρώματα. Είχε γύρω στους δέκα ορόφους, οι τοίχοι στο εσωτερικό του ήταν βαμμένοι με ένα ανοιχτό γαλάζιο χρώμα και περιείχε γιατρούς όλων των ειδών. Παρατήρησα μπροστά μου τον χάρτη που υπήρχε στην είσοδο του νοσοκομείου και βρήκα με ευκολία το γραφείο του κύριου Λιάκου. Επόμενος προορισμός λοιπόν ο 8ος όροφος.

Όταν άνοιξαν οι πόρτες του ανελκυστήρα προσπαθούσα να θυμηθώ απο ποια μεριά έπρεπε να παω. Παιδευόμουν για ώρες, μέχρι που αποφάσισα πως ακόμη και να πήγαινα από την λανθασμένη μεριά θα έκανα μια μικρή βόλτα. Ωστόσο, όταν διένυσα περισσότερο από την μισή διαδρομή, συνειδητοποίησα πως έκανα λάθος τελικά. Γύρισα απότομα με σκοπό να μαζέψω τα κλειδιά μου που είχαν πέσει και συγκρούστηκα με έναν άντρα. Ο καφές μου κατέληξε να έχει χυθεί όλος πάνω μου και τα χαρτιά μου έπεσαν στο πάτωμα. Γενικώς είμαι πολύ ρομαντικός άνθρωπος και ονειρευόμουν πάντα να συναντήσω το άλλο μου μισό με ένα παρόμοιο τρόπο. Δυστυχώς όμως, η στιγμή εκείνη δεν ήταν η κατάλληλη. Γούρλωσα τα μάτια μου απο το σοκ και τον τρόμο. Χρειάστηκα μερικά λεπτά ώστε να συνέλθω και να συνειδητοποιήσω τι είχε μόλις προηγηθεί. Το χειρότερο απ'όλα όσα συνέβησαν όμως δεν ήταν ο πεντανόστιμος καφές που κατέληξε στο πουκάμισό μου αλλά ότι ο συγκεκριμένος άντρας που το προκάλεσε όλο αυτό έφυγε χωρίς να γυρίσει να μου ζητήσει συγνώμη ή να δει αν είμαι καλά.