Ο Χρονος Σταματησε

Ενδιαφέρον

Αλίκη.
Μου ήταν δύσκολο να συνειδητοποιήσω ότι θα έπρεπε να βρίσκομαι κάθε μέρα, οκτώ ώρες με τον μοναδικό άνθρωπο που δεν θα επέλεγα την προκείμενη στιγμή να βλέπω. Η δουλειά μου όμως είναι πάνω απ'όλα και οι γνώσεις μου μπορούν να επεκταθούν χάρης αυτόν, γι'αυτό θα πρέπει να τον υποστώ. Σηκώθηκα, χαιρέτησα τον κύριο Λιάκου και βγήκα έξω απο το γραφείο του για να φύγω. Νωρίτερα είχαμε πάει μια βόλτα σε όλο το νοσοκομείο και μου εξήγησε τα πάντα σχετικά με το κάθε όροφο για να μπορώ να μετακινούμαι χωρίς να χάνω χρόνο. Εγώ βέβαια ενδιαφερόμουν για την τραπεζαρία, διότι το φαγητό για μένα είναι κάτι ιερό και είμαι φαγανάς με όλη την σημασία της λέξης. Έτυχε επίσης να κάνω καινούργιες γνωριμίες και συνάντησα κατάπληκτους ανθρώπους όπως και συναδέλφους με τους οποίους θα ήθελα να συνεργαστώ στο μέλλον.

Οτάν ήμουν έτοιμη να βγω απο το κτήριο, ένιωσα ένα χέρι να με πιάνει απαλά και να με σταματάει. Ήταν Αυτός. Με κοίταζε τόσο αθώα που για μια στιγμή άρχισα να λυγίζω και να τον λυπάμαι.

Οδυσσέας: Θα ήθελα να ζητήσω συγνώμη για το περιστατικό που έγινε το πρωί.

Αλίκη: Δεν νομίζεις πως θα έπρεπε να το είχες σκεφτεί αυτό πριν με αφήσεις μούσκεμα με το αγαπημένο μου καφέ;

Κάπως έτσι επικράτησε μια απόλυτη σιωπή. Μπορεί να μην περίμενε τέτοια απάντηση. Μπορεί να μην περίμενε τέτοια αντίδραση. Μα και βέβαια πώς ένα τέτοιο αγγελικό πρόσωπο μπορεί να ειρωνευτεί; Σίγουρα περίμενε απο εμένα μια απάντηση του τύπου πως "περασμένα ξεχασμένα" ή "δεν πειράζει ήταν ένα ατύχημα". Δεν συνέχισε την συζήτηση  και γύρισα να φύγω όμως με ξανά σταμάτησε.

Οδυσσέα: Δεν μπορούσα να μείνω Αλίκη.

Εκεί ήταν που ξαφνιάστηκα εγώ. Ο τρόπος που είπε το όνομα μου είχε κάτι το διαφορετικό. Το χειρότερο ήταν ότι μου άρεσε. Μου άρεσε που με σταμάτησε. Μου άρεσε που με κοίταζε στα μάτια όταν μιλούσε. Μου άρεσε που με ακολούθησε. Μου άρεσε που ενδιαφέρθηκε να ζητήσει συγγνώμη χωρίς να τον κυριεύσει ο εγωισμός. Μου άρεσε Αυτός.

Οδυσσέας: Είχα ένα απρόσμενο περιστατικό σήμερα το πρωί και κουράστηκα. Μετά έπρεπε να τρέξω γρήγορα να ελέγξω δύο ασθενείς μου για να δω αν είναι καλύτερα και να πάω γρήγορα στο γραφείο του κύριου Λιάκου για να δω τι ήθελε να μου πει. Συγγνώμη αν πόνεσες κάπου ή που παραλίγο να σου καταστρέψω την μέρα.

Μα και βέβαια γι'αυτό φαινόταν τόσο κουρασμένος λες και του απορρόφησαν ότι ενέργεια είχε. Κοκκίνισα απο την ντροπή μου και αυτός το κατάλαβε. Σχηματιζόταν σιγά σιγά ένα χαμόγελο στο πρόσωπο του, που με έκανε να νιώθω ακόμη πιο γελοία.