Ο Χρονος Σταματησε

Η Έξοδος (2)

Αλίκη.
Για κάποιο λόγο η διαδρομή μας μέχρι το μαγαζί που μου είχε αναφέρει ο Οδυσσέας νωρίτερα, το Mortaz, μου φάνηκε αιώνια. Τον ένιωθα να καρφώνει όλο και πιο πολύ το βλέμμα του πάνω μου και εγώ να προσπαθώ να το παίζω αδιάφορη. Δεν μπορώ να πω γενικά είμαι πολύ καλή ηθοποιός, άλλα εκείνη την στιγμή ένιωθα μια απότομη αύξηση της θερμοκρασίας. Υπερένταση; Άγχος; Ένα μιξ συναισθημάτων γενικώς. Επειδή απλά μου είπε ένα κομπλιμέντο;

Γύρισα τελικά να τον κοιτάξω και παρατήρησα πως ήταν  προσηλωμένος στο δρόμο. Μόνο τότε τον πρόσεξα από πάνω μέχρι κάτω εκείνη την βραδιά. Φορούσε ένα μαύρο παντελόνι, με μπορντό πουκάμισο και μαύρα βανς. Το μαλλί του το είχε ανεβάσει λίγο προς τα πάνω και το έντονο άρωμα του μου χτυπούσε την μύτη. Ενώ τον επεξεργαζόμουν για κάμποσα λεπτά, γύρισε να με κοιτάξει. Πρέπει να ήταν η μοναδική φορά που απλά κοιταζόμασταν χωρίς να μιλάμε. Μετά από αρκετή ώρα συνειδητοποίησα πως είχαμε φτάσει και απλά καθόμασταν μέσα στο αυτοκίνητο ακίνητοι.

Αλίκη: Οδυσσέα νομίζω έχουμε αργήσει.

Οδυσσέας: Ναι ναι περίμενε.

Βγήκε από το αυτοκίνητο και ήρθε στην μεριά μου για να μου ανοίξει την πόρτα. Είχα κολακευτεί με την πράξη του και τον ευχαρίστησα βιαστικά. Μόλις μπήκαμε στο μαγαζί, είδαμε έναν άντρα να μας κάνει νόημα για να κατευθύνουμε προς την μεριά του. Λογικά πρέπει να ήταν ο Διονύσης.

Το μέρος ήταν μεγάλο και είχε και δεύτερο όροφο με εντυπωσιακές σκάλες. Οι τοίχοι ήταν βαμμένοι σε διάφορες αποχρώσεις του γκρί, ενώ οι καναπέδες και τα τραπεζάκια ήταν μαύρα. Η διακόσμηση του μαγαζιού περιείχε πίνακες στους τοίχους και διάφορα είδη φυτών, για να υπάρχει μια αντίθεση και ζωιράδα στο μέρος. Τους πλησιάσαμε και όταν καθίσαμε ο Διονύσης πήρε τον λόγο.

Διονύσης: Λοιπόν, από εδώ η Κατερίνα η κοπέλα μου και εμένα πιστεύω με γνωρίζεις ήδη από τον Οδυσσέα.

Αλίκη: Χάρηκα για την γνωριμία Κατερίνα και ναι Διονύση έχω ακούσει διάφορα για σένα.

Διονύσης: Φίλε να ανησυχώ;

Ο Οδυσσέας γέλασε και κούνησε αρνητικά το κεφάλι του. Άπλωσε το χέρι του στην Κατερίνα και μας έφερε τους καταλόγους μια πολύ ευγενική σερβιτόρα. Οι άντρες αποφασίσανε να πιούν από ένα ποτήρι ουίσκι, ενώ εγώ με την Κατερίνα να δοκιμάσουμε τα κοκτέιλ του μαγαζιού. Η βραδιά κυλούσε ομαλά και ωραία. Μιλούσαμε για τόσα πολλά θέματα χωρίς να υπάρξει ούτε μία στιγμή σιωπής. Συζητούσαμε για τα επαγγέλματα μας, για την εφηβική μας ζωή, για τα ενδιαφέροντα μας και για τα τελευταία γεγονότα που γίνονται στον κόσμο. Είχα παρατηρήσει τον Οδυσσέα που μου έριχνε μερικές ματιές όμως εγώ όπως πάντα το έπαιζα ανηξέρη. Η Κατερίνα μου φάνηκε για πρώτη φορά αρκετά συμπαθητική κοπέλα. Ήταν πιο ψηλή από εμένα, με κόκκινα μαλλιά και πράσινα μάτια.