Ο Χρονος Σταματησε

Νέο Βήμα

Αλίκη.
Ξύπνησα απο τις 9:00 π.μ. για να μαζέψω όλα μας τα πράγματα. Προσπάθησα να κάνω ησυχία για να μην ξυπνήσω τον Οδυσσέα άλλα έτσι όπως κοιμόνταν άδικα ανησυχούσα. Πρόσεξα πως τα παιδιά δεν είχαν επίσης ξυπνήσει και αποφάσισα να πάω στον φούρνο να αγοράσω διάφορα φαγώσιμα εφόσον τα υλικά που είχαμε αγοράσει είχαν τελειώσει. Πότισα για τελευταία φορά τον κήπο και τακτοποίησα το σπίτι για να είναι όλα στην θέση τους μετά την αποχώρηση μας. Άκουσα πολλά βήματα άρα είχαν όλοι τους ξυπνήσει. Οι άντρες κατέβασαν τις βαλίτσες και η Χριστίνα κατευθύνθηκε στην κουζίνα να φτιάξει καφέ. Μετά απο ένα τελευταίο πρωινό στην βεράντα, κλείδωσα τις πόρτες του σπιτιού και μπήκαμε στο αμάξι. Μόλις καθίσαμε, ένιωσα τα μάτια μου να κλείνουν και σε λίγα λεπτά είχα ήδη αποκοιμηθεί.

Κάποιος άρχισε να με σκουντάει και καταριόμουν την κάθε στιγμή που με διέκοψαν απο το ωραίο όνειρο που έβλεπα. Ήμουν σε ένα δάσος και μαζί με κάτι άγνωστους που λογικά ήταν συνεργάτες μου, ψάχναμε τον χαμένο θησαυρό. Βέβαια δεν έλειπαν και οι κακοί με τα πιστόλια άλλα εμείς όπως σε κάθε ταινία αποφεύγαμε την κάθε σφαίρα. Οχι δεν ειμαι τρελή απλά ορισμένες φορές ζω σε ενα δικό μου κόσμο. Με πονεμένη ψυχή άνοιξα τα μάτια μου και αντίκρισα έναν Οδυσσέα να μου λέει ότι φτάσαμε.

-Αγάπη μου, κλείδωσε το αυτοκίνητο μόλις πάρω την τσάντα μας.

Ανέβηκε μέχρι το σπίτι για να αφήσει τα πράγματα όμως μου είπε πως έπρεπε να φύγει σε μια δουλειά. Δεν με εξέπληξε εφόσον λείπαμε αυτές τις μέρες και με αποχαιρέτησε με ένα φιλί. Άρχισα για άλλη μια φορά να τακτοποιώ τα πράγματα μας και πήγα να μαγειρέψω κάτι για μεσημεριανό.

Οδυσσέας.
Πέρασα απο το σπίτι του Διονύση και πήγαμε στο μαγαζί που μου είχε προτείνει νωρίτερα. Ένιωθα έτοιμος. Σίγουρος για την απόφαση μου. Παρόλ'αυτά λίγο ανήσυχο. Τώρα όμως δεν θα λυγίσω. Μόλις μπήκαμε στο μαγαζί μας καλωσόρισε η πωλήτρια με ένα τεράστιο χαμόγελο.

-Γεια σας. Θα θέλατε βοήθεια μήπως;

-Μάλιστα. Μπορείτε να με βοηθήσετε στην επιλογή δαχτυλιδιού;

-Για δώρο ή για πρόταση γάμου;

-Το δεύτερο.

-Υπέροχα. Ακολουθήστε με.

Μετά απο 38 διαφορετικά δαχτυλίδια και ναι τα μέτρησα, βρήκα το κατάλληλο για την Αλίκη. Ο Διονύσης παρόλο που το έβλεπα στα μάτια του πως είχε εξουθενωθεί όπως εγώ, συμφωνούσε απολύτως με την επιλογή μου. Τώρα έπρεπε να εφαρμόσουμε το δεύτερο σημείο του σχεδίου μου. Η αποδοχή του χεριού της Αλίκης απο τον πατέρα της.
Ναι, τηρώ τα παλιά έθιμα. Σέβομαι αφάνταστα τους γονείς της και πλέον τους νιώθω σαν δικούς μου. Μου προσφέρουν αυτήν τη στήριξη και τη καλοσύνη που δεν μπόρεσαν ποτέ οι γονείς μου να μου δείξουν.