Ο Χρονος Σταματησε

Διακοπές (4)

Αλίκη.
Η ώρα είχε φτάσει 9:30μ.μ. και εγω με την Χριστίνα σαν κλασσικές γυναίκες είχαμε καταστρέψει το δωμάτιο. Πεταμένα ρούχα και γόβες στην μια μεριά ενώ στην άλλη τα κοσμήματα και τα τσαντάκια μας με τα καλλυντικά. Τα αγόρια είχαν βγει στην αυλή διότι δεν άντεχαν όπως λένε και αυτοί ''Αυτό το θέαμα'' και είχαμε βάλει μουσική για να μην μας ακούει κανείς.

-Και για πες μου Αλίκη το βλέπεις για σοβαρό με τον Οδυσσέα;

-Τι εννοείς; Σοβαρή σχέση έχουμε.

-Κουτό. Αν θα ήθελες να προχωρήσετε σε άλλο επίπεδο.

-Το σκέφτομαι πολύ τελευταία. Θέλω, όμως νιώθω πως είναι νωρίς για να ανοίξω μια τέτοια συζήτηση.

-Δεν είναι νωρίς Αλίκη. Επίσης, δεν είπα κιόλας να παντρευτείτε την επόμενη μέρα ή να κάνετε παιδιά. Αυτά θα έρθουν με την σειρά τους. Μιλάω για το πρώτο βήμα δηλαδή να γίνεις η αρραβωνιαστικιά του.

-Έχουμε κάνει μια συζήτηση για τους γάμους και τα παιδιά πιο παλιά αλλά ξέρεις μωρέ τι θα ήθελε ο καθένας και τα λοιπά.

-Συγχύστηκα. Φιλενάδα βρες μου φόρεμα για να τρελαθούν όλοι εκεί μέσα.
 
Εφόσον πηγαίναμε σε Beach Bar και ο καιρός ήταν πραγματικά καλώς, διαλέξαμε κάτι παρόμοιο. Απλό, όχι τόσο προκλητικό και άνετο.

Δικό μου.

Της Χριστίνας.

Φόρεσα λευκές πλατφόρμες και έκανα τα μαλλιά μου μπούκλες. Έβαλα ροζ κραγιόν, μεικ απ, ρουζ και μάσκαρα ενώ η Χριστίνα ότι είχε στο τσαντάκι της το φόρεσε. Τελειώσαμε στις 10:50μ.μ. ακριβώς και κατεβήκαμε κάτω για να φύγουμε. Τα αγόρια ως συνήθως ήταν ήδη ντυμένοι και έπαιζαν σκάκι. Μόλις μας είδαν και οι δύο χαμογέλασαν και άρχισαν τα κομπλιμέντα. Το πιο ενδιαφέρον σημείο ήταν ότι ο Διονύσης έκανε μόνο στην Χριστίνα και κοιτούσε συνέχεια αυτήν. Υπάρχει ελπίδα έλεγα απο μέσα μου και λογικά το κατάλαβε ο Οδυσσέας ο οποίος μου έκλεισε το μάτι.

Στο μπαράκι που συχνάζαμε με την Χριστίνα γινόνταν χαμός όμως άξιζε το κόπο. Βρήκαμε ένα τραπεζάκι και ως συνήθως πήραμε κοκτέιλ και βότκα. Η μουσική ήταν τόσο δυνατή που αποφασίσαμε με την Χριστίνα να χορέψουμε εφόσον συζήτηση δεν γινόνταν με την καμία. Ανεβήκαμε πάνω και αρχίσαμε να τα δίνουμε όλα. Μετά απο πέντε λεπτά χορού μας πλησίασαν δύο άντρες και ο ένας έπιασε εμένα από την μέση ενώ ο άλλος έκανε ακριβώς το ίδιο στην Χριστίνα. ''Δεν θα βγει σε καλό σκέφτηκα''. Απομάκρυνα τα χέρια του και του είπα πως έχω αγόρι. Μου ζήτησε συγνώμη και έφυγε. Ευτυχώς που δεν το συνέχισε διότι χωρίς να βλέπω, ένιωθα το βλέμμα του Οδυσσέα πάνω μου. Η Χριστίνα βέβαια αγόρι δεν είχε. Της έκανα νόημα πως παω να καθίσω και συμφώνησε.

Χριστίνα.
Είδα την Αλίκη να κάθεται και σκέφτηκα ποσό τυχερή είναι. Δεν με άφηνε ο τυπάς με τίποτα. Ήταν ψηλός, γεροδεμένος, με πράσινα μάτια και σαρκώδη χείλια. Πολλές σίγουρα θα έλιωναν γι'αυτόν. Εγώ όμως όχι. Μου θύμιζε τον πρώην μου και ήθελα να του δώσω μια μπουνιά όλη δική του. Η αποτελείωση ήταν όταν κατέβασε τα χέρια του πιο κάτω και άρχισε να με φιλάει στο λαιμό. Δεν κατάλαβα πότε ήρθε ο Διονύσης, πότε τον έριξε κάτω, πότε του έδωσε αυτός μπουνιά αντί για μένα και πότε με άρπαξε απο το χέρι για να απομακρυνθούμε. Είχε γίνει τούρμπο και πέθανα στα γέλια. Με κοίταξε και στο πρόσωπο του ζωγραφίστηκε ξεκάθαρα η απορία.

-Είσαι πολύ χαριτωμένος όταν νευριάζεις τόσο.

-Ναι, ναι γέλα εσυ.

-Ευχαριστώ πάντως. Ξανά. Ήταν υπερβολικά πολύ δυνατός για μένα.

-Πάμε να χορέψουμε;

-Μόνο αν μου υποσχέθεις πως δεν θα κανείς σαν εκείνο το γουρούνι.

-Δεν είμαι γουρούνι Χριστίνα.

Είχαμε επιστρέψει στην πίστα και αρχίσαμε να χορεύουμε. Δεν ήμουν ούτε προκλητική ούτε ναζιάρα. Αντιθέτως, ένιωθα άβολα και κοκκίνισα με το άγγιγμα του. Λογικά το πρόσεξε διότι σχηματίστηκε ένα πλατύ χαμόγελο στο πρόσωπο του και με έφερε πιο κοντά του.

Οδυσσέας.
Η Αλίκη επέστρεψε και ήπιε το μισό περιεχόμενο απο το κοκτέιλ της. Διψούσε το κορίτσι μου. Χώθηκε στην αγκαλιά μου και την φίλησα στα χείλη. Γύρισε να κοιτάξει την θάλασσα ώσπου την άκουσα να λέει να πάμε βόλτα. Γιατί όχι; σκέφτηκα. Την έπιασα απο το χέρι και βγάλαμε τα παπούτσια μας. Μετά απο ένα 5λεπτο περπάτημα και την ευκαιρία να μιλήσουμε σαν κανονικοί άνθρωποι εφόσον δεν ακουγόταν τόσο η μουσική, ξαπλώσαμε στην άμμο. Τα αστέρια είχαν εισβάλλει και έλαμπαν έντονα στον ουρανό. Μαζί τους για παρέα και η σελήνη την οποία είχαν περικυκλώσει.

-Γιατί πρέπει να επιστρέψουμε αύριο;

-Επειδή δουλεύουμε Αλίκη.

-Μ'αρέσει εδω.

-Θα ξανά έρθουμε στην επόμενη άδεια που θα έχουμε.

-Οδυσσέα να σε ρωτήσω;

-Και το ρώτας;

-Με βλέπεις σαν κάτι σοβαρό στην ζωή σου;

-Εσυ τι πιστεύεις;

-Νομίζω πως ναι απλά ..

-Απλά οι συζητήσεις σου με την Χριστίνα σε επηρεάζουν αφάνταστα. Σ'αγαπώ πολύ και δεν μετανιώνω για τίποτα. Ήσουν, είσαι και θα παραμείνεις η κοπέλα που θα με ολοκληρώνει για πάντα. Δεν θέλω να σε αφήσω και μακάρι να αισθάνεσαι και εσυ έτσι για εμένα.

-Για να σε ρώτησα αισθάνομαι. Δεν θέλω να σε χάσω.

-Δεν θα με χάσεις ποτέ απο την ζωή σου. Θα είμαι δίπλα σου συνέχεια.