1 HAFTA SONRA
Nazlı
Bugün sevinçle uyandım. Hemen yanımda çalan, çalar saati durdurup ayağa kalktim. Odamdan firladigim gibi Selin'in odasına daldım. Hala uyanmamisti. Gözlerimi devirip sessizce yanına gittim. Kulağını kapamış olan saçlarını geriye atıp, kulağına yaklaştım.
"Selin!!!"
Diye çığlık atmamla kulağını tutup yatakta oturur pozisyona gelmesi bir oldu.
"Sagar oldum!"
Dedi sinirle. Geri çekilip gülmeye başlarken o, ayağa kalkıp hala uykulu olan gözlerini ovuşturdu.
"Ya Nazlı, sen mal mısın? Kulağımı.."
"Getir getir. Devamını da getir"
Selin bana öldürücü bakışlarını atmaya devam ederken ellerimi 'sakin' anlamında kaldırdım.
"Tamam tamam. Özür dilerim. Ama sende böyle bir günde hala uyuyordun ne yapayım?"
"Niye? Ne var ki bugün?"
"Yuh ama Selin ya!"
"Ne?"
Dedi Selin saçını karıştırırken.
"Bugün bizim doğum günümüz"
Selin'in gözleri aniden fal taşı gibi açıldı ve direk dolabinin karşısına geçti.
"Nazlı sen hala bekliyor musun ya? Git hazırlan!"
"Suna bak ya! Ben gelip kaldirmasam.."
"Tamam ya hadi!"
Gülerek odadan çıktım ve lavobaya gidip rutin işlerimi hallettim. Ardından odama gidip dolabimin karşısına geçtim. Kendime bir kot pantolon ve bluz çıkardım. Üstümü giyip tekrardan Selin'in odasına gittim. Selin benim aksime daha gösterişli giyinmisti. Mor etek ve yeşil bluz. Saçlarını güzel bir topuz yapmış ve şuan da makyajını yapıyordu.
"Nazlı, senin bu halin ne?"
"Ne var halimde. Normal giyindim ışte"
"Kızım, sabahın köründe gelip heyecanla beni uyandıran kişi sendin, hatirlatirim"
"Tamam ama biliyorsun. Abartiyi ve gösterisi sevmiyorum"
"Iyi"
Selin, rujunu da sürdükten sonra ayağa kalktı ve çantasını aldı.
"Gidelim de biraz alışveriş yapalim"
"Hangi parayla?"
"Bugün doğum günümüz. Annemler elbet para verir"
Selinle birlikte odadan çıktık ve aşağı indik. Babam masada oturmuş kahvaltı yaparken, annem bardaklara meyve suyu koyuyordu.
"Günaydın"
Dedi Selin neşeyle.
"Günaydın kızlar"
Dedi annem sakince.
"Eee?"
Dedim masaya otururken. Selin hemen karşıma oturdu ve yemeğe başladı.
"Ne ee?"
"Bugün özel bir gün değil mi, baba?"
"Neden özel olsun ki? Hatırladığım kadarıyla bir şey yok"
"Bende bilmiyorum"
Dedi annem, babamı onaylanıp masaya otururken.
"Peki"
Dedim ve bende yemeğimi yemeye başladım.
